Oddanie na przechowanie przedmiotów wydanych lub znalezionych w czasie przeszukania (art. 228 § 1 k.p.k.)
Zabezpieczenie odebranych przedmiotów; przekazanie rzeczy osobie godnej zaufania (art 228 k.p.k.) Umowa przechowania (art. 835 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Jeśli uznać, że oddanie przedmiotów na przechowanie osobie godnej zaufania, w trybie art. 228 § 1 lub § 2 k.p.k. powoduje powstanie stosunku zobowiązaniowego przechowania (art. 835 k.c.), to w konsekwencji, mając na uwagę specyfikę instytucji uregulowanej w art. 228 k.p.k., odpowiednie zastosowanie znajdują kolejne przepisy Kodeksu cywilnego odnoszące się do przechowania. Odpowiednie zastosowanie nie oznacza, że przepisy te w pełni znajdują zastosowanie.
Nie można wykluczyć na gruncie omawianej instytucji z art. 228 § 1 lub § 2 k.p.k., że osoba ustanowiona w postępowaniu karnym jako przechowawca znajdzie się w sytuacji życiowej, w której zmuszona zostanie do powierzenia oddanych jej na przechowanie rzeczy innej osobie, tak aby nie doszło choćby do ich utracenia (art. 840 k.c.). W związku z tym, nawet jeśli uwzględnić, że to organ procesowy powinien decydować kim będzie osoba godna zaufania, to nie można przyjąć, że powyższa regulacja nie znajdzie odpowiedniego zastosowania w szczególnych, wyjątkowych sytuacjach. Skoro tak, to nie może być też wątpliwości, że taki faktyczny przechowawca również będzie odpowiedzialny wobec organu procesowego, który powierzył przedmiot wybranej przez siebie osobie, jak ta osoba.
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2021 r., II AKa 217/19
Standard: 78890 (pełna treść orzeczenia)
Oddanie na przechowanie w rozumieniu art. 228 k.p.k. ma na celu oddanie w posiadanie i pod pieczę określonej osoby, a nie w celu użytkowania rzeczy (co jest związane ze zwrotem rzeczy, a nie z oddaniem rzeczy na przechowanie). Taka czynność ma za zadanie jedynie zapewnienie przechowania rzeczy w odpowiedni sposób oraz przedstawienia go organom procesowym na każde żądanie. Gdyby nawet w dniu wydania postanowienia o uznaniu automatów za dowody rzeczowe organ procesowy podjął decyzję o wydaniu na przechowanie automatu stronie powodowej (a nie o pozostawieniu jej w magazynach Urzędu Celnego), to i tak w okresie trwania czynności procesowych powód nie byłby uprawniony do wprowadzenie automatu do eksploatacji i czerpania z niego korzyści.
Na kwestię obowiązków (a zatem i praw) przechowawcy wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 lutego 2007 r. (IIICZP 161/06) odwołując się do wcześniejszego orzecznictwa, w ramach którego przyjął, że do zakresu przechowania z art. 228 k.p.k. mają odpowiednie zastosowanie reguły obowiązujące na gruncie prawa cywilnego, tj. na podstawie art. 835 k.c. i następnych. Zatem odpowiednio zastosowanie ma art. 839 k.c. zgodnie z którym przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.
Wyrok SO w Elblągu z dnia 22 października 2014 r., I Ca 62/14
Standard: 38382 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 38380