Art. 26. Jurysdykcja przez wdanie się w spór
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (wersja przekształcona)
1. Jeżeli sąd państwa członkowskiego nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia, uzyskuje on jurysdykcję, jeżeli pozwany przed tym sądem wda się w spór. Niniejszy przepis nie ma zastosowania, jeżeli pozwany wdaje się w spór w tym celu, aby podnieść zarzut braku jurysdykcji lub jeżeli inny sąd ma na podstawie art. 24 jurysdykcję wyłączną.
2. W sprawach, o których mowa w sekcjach 3, 4 lub 5, w których pozwanym jest ubezpieczający, ubezpieczony, uposażony z tytułu ubezpieczenia, poszkodowany, konsument lub pracownik, przed przyjęciem jurysdykcji na podstawie ust. 1 sąd zapewnia, aby pozwany został poinformowany o prawie do zakwestionowania jurysdykcji sądu oraz o skutkach stawiennictwa lub jego braku.
- Wdanie się w spór przez pozwanego w rozumieniu art. 26 rozp. nr 1215/2012
- Wdanie się w spór przez kuratora pozwanego nieznanego z miejsca pobytu (art. 26 rozp. 1215/2012)
- Wdanie się w spór w sprzeciwie od europejskiego nakazu zapłaty (art. 26 rozp. nr 1215/2012 i art. 505[19] k.p.c.)
- Zarzut braku jurysdykcji (art. 26 rozp. 1215/2012)