Art. 58. Rozstrzygnięcia w wyroku orzekającym rozwód

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

§ 1. W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

§ 1a. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

§ 1b. Na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem.

§ 2. Jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka. Na zgodny wniosek stron sąd może w wyroku orzekającym rozwód orzec również o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, o ile podział bądź jego przyznanie jednemu z małżonków są możliwe.

§ 3. Na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

§ 4. Orzekając o wspólnym mieszkaniu małżonków sąd uwzględnia przede wszystkim potrzeby dzieci i małżonka, któremu powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

Jacek Ignaczewskisędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie, twórca StandardówPrawa.pl., autor wielu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.: Transgraniczne umieszczenie dziecka w rodzie zastępczej

Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej na terenie Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Rady (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę (dalej. rozp). W art. 82 rozp wymaga się przed umieszczeniem dziecka w innym państwie członkowskim uprzedniej zgody właściwego organu w tym innym państwie. W tym celu poprzez organ centralny (ministerstwo sprawiedliwości) kieruje do organu centralnego państwa członkowskiego, w którym dziecko ma zostać umieszczone, wniosek o wyrażenie stosownej zgody.

Do wniosku należy dołączyć sprawozdanie na temat dziecka wraz z podaniem powodów, dla których proponuje się umieszczenie dziecka lub objęcie go opieką, informacje o wszelkich rozważanych środkach finansowania i wszelkie inne informacje, które uzna za istotne, takie jak przewidywany czas trwania umieszczenia. Rozporządzenie przewiduje rzeczywistą i skuteczną możliwość wyrażenia swoich poglądów przez dziecko w sposób bezpośredni lub za pośrednictwem przedstawiciela lub odpowiedniej jednostki (art. 21 ust. 1); dlatego też wniosek obejmuje również tłumaczenie stanowiska dziecka, a jeżeli zaniechano tej czynności, należy wskazać powody takiej decyzji.

Wniosek z załącznikami musi być przetłumaczony na język urzędowy państwa członkowskiego, do którego został skierowany.

Orzeczenie udzielające zgody lub odmawiające udzielenia zgody przekazuje się organowi centralnemu, który skierował wniosek, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od otrzymania wniosku, chyba że nie jest to możliwe na skutek wyjątkowych okoliczności. W tym czasie sąd może umieścić tymczasowo dziecko w rodzinie zastępczej.

Jak stanowi rozporządzenie w art. 82 ust. 2 procedura zgody na umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej w państwie członkowskim nie jest wymagana, jeżeli, jeżeli dziecko ma zostać umieszczone u jednego z rodziców. Prawo krajowe nie przewiduje instytucji rodziny zastępczej sprawowanej przez jednego z rodziców, toteż wyłączenie to nie ma zastosowania. Państwa członkowskie mogą jednak postanowić, że ich zgoda przewidziana nie jest wymagana nie tylko w

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama