Art. 103. Rzekomy pełnomocnik; fałszywy pełnomocnik; falsus procurator
Kodeks cywilny
§ 1. Jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta.
§ 2. Druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.
§ 3. W braku potwierdzenia ten, kto zawarł umowę w cudzym imieniu, obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania lub o przekroczeniu jego zakresu.
- Rzekomy pełnomocnik (fałszywy pełnomocnik - falsus procurator (art. 103 § 1 i 2 k.c.)
- Kodeksowe różnicowanie skutków działania bez umocowania lub z przekroczeniem jego granic
- Rzekomy organ; czynność w imieniu osoby prawnej bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu (art. 39 § 1 k.c. i art 103 k.c.)
- Bezskuteczność zwieszona i nieważność czynności zawartej przez rzekomego pełnomocnika
- Potwierdzenie czynności prawnej przez osobę, w imieniu której działał rzekomy pełnomocnik
- Skutki działania wspólnika spółki cywilnej bez umocowania lub z przekroczeniem jego zakresu (art. 103 k.c.)
- Poręczenie przez pełnomocnika z przekroczeniem określonej kwotowo granicy umocowania
- Odpowiedzialność odszkodowawcza fałszywego pełnomocnika
- Rzekomy agent; brak umocowania agenta lub przekroczenia jego zakresu (art. 760[3] k.c.)
- Status rzekomego pełnomocnika (gestora) dokonującego bez zlecenia czynności prawnej w imieniu innej osoby