Art. 5. Wymóg prostego i zrozumiałego języka; In dubio pro konsument
DYREKTYWA RADY 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich
W przypadku umów, w których wszystkie lub niektóre z przedstawianych konsumentowi warunków wyrażone są na piśmie, warunki te muszą zawsze być sporządzone prostym i zrozumiałym językiem. Wszelkie wątpliwości co do treści warunku należy interpretować na korzyść konsumenta. Powyższa zasada interpretacji nie ma zastosowania w kontekście procedury ustanowionej w art. 7 ust. 2.
- Wymóg prostego i zrozumiałego języka; In dubio pro konsument
- Moment, w którym proste i zrozumiałe informacje powinny zostać podane do wiadomości konsumenta
- Wymóg dostarczenia kredytobiorcom prostym i zrozumiałym językiem informacji na temat ryzyka kursowego (art. 4 ust. 2 i art. 5 D. 93/13)
- Arbitralny, niejasny, jednostronny sposób ustalenia kursu wymiany walut w tzw. kredytach frankowych
- Ocena prostoty i zrozumiałości warunku umownego przewidującego zapłatę przez kredytobiorcę/pożyczkobiorcę prowizji za udzielenie kredytu/pożyczki
- Wymóg prostego i zrozumiałego języka w umowie ubezpieczenia zawartej z konsumentem
- Wyłączenie zasady in dubio pro konsument w procedurze ustanowionej w art. 7 ust. 2 dyrektywy 93/13 (art. 5 D. 93/13)