Art. 177. Wypadek drogowy

Kodeks karny

§ 1. Kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli następstwem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, sprawca

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa, ściganie przestępstwa określonego w § 1 następuje na jej wniosek.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

Edyta Dzielińska, Krzysztof Proć: Wypadek drogowy ze skutkiem śmiertelnym czy zabójstwo w zamiarze ewentualnym

Edyta Dzielińskasędzia delegowana do Sądu Okręgowego w Warszawie XIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Krzysztof Proćradca prawny z Kancelarii Piotrowski i Wspólnicy: Wypadek drogowy ze skutkiem śmiertelnym czy zabójstwo w zamiarze ewentualnym

kwalifikacja prawna najpoważniejszych zdarzeń drogowych

Prokuratura i Prawo 04/2022

Streszczenie redakcyjne

Skazanie w oparciu o art. 148 § 1 k.k. rażąco naruszającego zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym sprawcy poważnego zdarzenia drogowego, szczególnie z udziałem pieszego, nie jest wykluczone. Każdorazowo konieczna jest analiza psychicznego nastawienia sprawcy do własnego zachowania oraz dowodzenie jego zgody na śmierć pokrzywdzonego.

Autorzy wskazują, że sam fakt wykazania nawet najbardziej rażącego i umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie musi oznaczać (i najczęściej nie oznacza), że sprawca chciał doprowadzić do powstania skutku w postaci uszkodzenia ciała albo śmierci człowieka, czy też nie chciał, ale się na to godził w rozumieniu art. 9 § 1 k.k.

Aby stwierdzić umyślność w wywołaniu powyższego rodzaju konsekwencji należy wykazać, że sprawca co najmniej miał świadomość (wysokiego) prawdopodobieństwa wystąpienia skutku przestępczego. Do skazania oskarżonego za przestępstwo zabójstwa w zamiarze ewentualnym ta świadomość oraz godzenie miałyby dotyczyć śmierci człowieka, niekoniecznie zaś jakiejś skonkretyzowanej osoby.

Udowodnienie świadomości prawdopodobieństwa doprowadzenia do śmierci człowieka wymaga zbadania wiedzy i doświadczenia życiowego sprawcy. Pomocne mogą być ustalenia w zakresie jego wieku, czasu posiadania uprawnień, liczby przejechanych kilometrów, zawodowe i niezawodowe kierowanie pojazdem. Nie bez znaczenia jest także systematyczny wzrost przeciętnej świadomości społecznej co do skutków naruszeń zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Do skazania za zabójstwo z zamiarem ewentualnym nie jest w żadnym razie wystarczające stwierdzenie nawet najbardziej rażącego naruszenia przez sprawcę przepisów ruchu drogowego, jeśli nie jest to połączone ze zgodą, nawet w formie uświadomionej obojętności, na skutek w postaci śmierci człowieka.

Autorzy formułują wniosek de lege ferenda, aby do ustawy karnej wprowadzić nowy typu przestępstwa w postaci zabójstwa drogowego, gdzie wśród znamion strony przedmiotowej znalazłyby się znamiona ostre (jak przekroczenie prędkości co najmniej o 50 km/h) czy nieostre (jak rażąco niebezpieczna jazda). Popełnienie tego rodzaju czynu zabronionego mogłoby się wiązać z wyższą karą pozbawienia

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Reklama