Kwestia nieważności i bezskuteczności czynności prawnej w procesie wytoczonym na podstawie art. 10 u.k.w.h.
Nieważność czynności prawnej, granice swobody umów (art. 58 i 353[1] k.c.) Kognicja sądu w sprawie uzgodnienia księgi z rzeczywistym stanem prawnym
Ustalenie nieważności umowy lub jej bezskuteczności jest przesłanką rozstrzygnięcia o roszczeniu opartym na treści art. 10 KWU.
Wyrok SA w Łodzi z dnia 6 czerwca 2017 r., I ACa 1524/16
Standard: 48693 (pełna treść orzeczenia)
Powództwo przewidziane w art. 10 u.k.w.h. służy ochronie interesu osoby nie wpisanej lub błędnie wpisanej do księgi wieczystej a jego hipotezą objęte są wszystkie możliwe stany faktyczne, których stwierdzenie prowadzi do niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Podstawą takiego powództwa może być zatem także twierdzenie, że umowy przenoszące własność nieruchomości i stanowiące podstawę wpisu prawa własności do księgi wieczystej, były nieważne.
Nieważność czynności prawnej może być podnoszona w każdej sprawie, w której ta okoliczność jest przesłanką zgłoszonego roszczenia i jako taka powinna być badana i oceniona przez sąd orzekający. W procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nie mają zastosowania żadne ograniczenia dowodowe, a zatem powód może w każdy przewidziany w procedurze cywilnej sposób dowodzić, że przysługuje mu prawo własności nieruchomości, także wykazując, że umowy przenoszące własność nieruchomości z niego na inną osobę i z tej osoby na pozwanego, były nieważne (por. m. in. wyroki SN z dnia 27 stycznia 1999 r. II CKN 408/98, z dnia 29 września 2000 r. V CKN 93/00, z dnia 25 października 2002 r. IV CKN 1425/00, z dnia 5 grudnia 2002 r. III CKN 943/99).
Wyrok SN z dnia 19 stycznia 2011 r., V CSK 189/10
Standard: 48690 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 48691