Waloryzacja sądowa w prawie pracy; waloryzacja w sprawach z zakresu prawa pracy (art. 358[1] § 3 k.c.)
Odpowiednie stosowanie przepisów Kodeksu cywilnego w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy (art. 300 k.p.) Sądowa waloryzacja świadczenia pieniężnego (art 358[1] § 3 i 4 k.c.) Sprawy z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych; słowniczek (art. 476 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dopuszczalne jest stosowanie art. 358[1] § 3 k.c. w zw. z art. 300 kodeksu pracy do pewnych roszczeń o świadczenia pieniężne wynikających ze stosunku pracy w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy. Są to „sprawy o roszczenia" w rozumieniu art. 476 § 1 pkt. 1 i 2 k.p.c.
Postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2002 r., III CZP 42/02
Standard: 69278 (pełna treść orzeczenia)
Możliwość stosowania art. 358[1] § 3 k.c. w sprawach z zakresu prawa pracy poprzez art. 300 k.p.
Sąd Najwyższy przyjął w wielu orzeczeniach (uchwała z 13 marca 1992 r., I PZP 14/92; uchwała z 2 września 1992, I PZP 51/92, dotycząca również ekwiwalentu za węgiel; wyrok z 30 stycznia 1992 r., I PRN 60/91; wyrok z 3 czerwca 1993 r., I PR 60/90, gdzie dopuszczono możliwość waloryzacji odszkodowania zasądzonego z tytułu nieprawidłowego wypowiedzenia umowy o pracę, wyrok z 16 września 1993 r., I PRN 70/93; wyrok z dnia 15 kwietnia 1994 r,. I PZP 14/94; uchwała z dnia 15 kwietnia 1994 r., I PZP 15/94, gdzie przyjęto zastosowanie art. 358[1] § 3 k.c. do wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy; tak samo jak w wyroku z 23 lipca 1993, I PRN 81/93 i z 22 lutego 1994 r., I PRN 125/93).
Na podstawie przytoczonych orzeczeń Sądu Najwyższego można zauważyć jednolitą dotychczas linię orzecznictwa, przyjmującą dopuszczalność stosowania art. 3581 § 3 k.c. poprzez art. 300 k.p. do świadczeń pieniężnych z zakresu prawa pracy.
Na przeszkodzie temu nie stoi art. 358[1] § 5 k.c., który stanowi, że przepisy § 2 i 3 nie uchybiają przepisom regulującym wysokość cen i innych świadczeń pieniężnych. Oznacza to, że gdyby przepisy regulujące świadczenie pieniężne, jakim jest ekwiwalent pieniężny za deputat węglowy, w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy, regulowały sposób ustalania tego świadczenia, to miałyby pierwszeństwo przed klauzulą waloryzacyjną z art. 358[1] § 3 k.c.
Świadczenie pieniężne ustalone kwotowo w zakładowym systemie wynagradzania w zamian za deputat węglowy niezależnie od zmiany wartości węgla, nie spełnione w terminie, może być waloryzowane na podstawie art. 3581 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.
Uchwała SN z dnia 29 czerwca 1995 r., I PZP 5/95
Standard: 70131 (pełna treść orzeczenia)