Wyrok z dnia 2015-11-30 sygn. IX GC 796/14

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IX GC 796/14

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział IX Gospodarczy

w składzie: Przewodniczący: SSO Mieczysław Potejko

Protokolant: starszy protokolant Anita Kałuża po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015 r. w Krakowie

na rozprawie sprawy z powództwa: (…)
przeciwko: D.P.
o zapłatę

I/ zasądza od pozwanego D.P. na rzecz powoda (…) kwotę 6.600,00 zł (słownie: sześć tysięcy sześćset złotych) z ustawowymi odsetkami od kwoty:
- 2.400,00 zł od dnia 23 maja 2014 r. do dnia zapłaty;
- 4.200,00 zł od dnia 8 maja 2014 r. do dnia zapłaty;
II/ oddala powództwo w pozostałym zakresie;
III/ zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.687,36 zł (słownie: trzy tysiące sześćset osiemdziesiąt siedem złotych 36/100) tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Powód (…) wniósł o :
1/ nakazanie pozwanemu D. P. usunięcia z portali (…) wykonanych przez powoda fotografii objętych pozwem;
2/ zasądzenie od pozwanego D. P. na rzecz powoda (…) kwoty 13.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 maja 2014r. do dnia zapłaty;
3/zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych.
Pismem z dnia 29 września 2014 roku powód cofnął pozew w zakresie roszczenia określonego w pkt. 1 i w tym zakresie sąd umorzył postępowanie postanowieniem z dnia 6.10.2014 roku /k-62;64/. Z kolei pismem z dnia 12 sierpnia 2015 roku /k-249-251/ wobec wyroku Trybunału Konstytucyjnego , o którym mowa będzie poniżej powód uznał ,że zgodnie z opinią biegłego wynagrodzenie mu należne to kwota 6.650,00 zł czyli dwukrotność wynagrodzenia to kwota 13.300,00 zł , o którym mowa w prawie autorskim i rozszerzył żądanie do kwoty 13.300,00 zł /2 razy 6.650,00 zł /.
Generalnie roszczenie uzasadniał tym ,że pozwany prowadzi w ramach działalności gospodarczej trzy p. w K. Powód natomiast jest właścicielem portalu (…) poświęconego p. i p., na którym istnieje możliwość umieszczenia informacji o p. w celu promocji. Wiosną 2013r. strony podjęły próbę współpracy .Powód miał przygotować dla pozwanego stronę internetową a p. prowadzone przez pozwanego miały być reklamowane na portalu powoda. Powód wykonał szereg fotografii p. prowadzonych przez pozwanego. Jednakże, pozwany odmówił uregulowania na rzecz powoda należnego mu honorarium za stworzenie strony internetowej i strona ta została wyłączona w dniu 28 stycznia 2014r. Ostatnia wersja strony zawierała informację, że wszystkie prawa autorskie należą do powoda. Pozwany podjął nielegalną próbę włączenia strony i do jej ostatecznego wyłączenia doszło w dniu 3 lutego 2014r. Następnie pozwany zaczął bezprawnie wykorzystywać na swoich stronach oraz na profilach reklamujących jego firmę na różnych portalach (konkurencyjnych dla powoda) łącznie 14 zdjęć wykonanych przez powoda. Znaczna część tych zdjęć do chwili obecnej jest wykorzystywana z widocznym znakiem wodnym powoda (…) Powód
posiada do wszystkich zdjęć wyłączne prawa autorskie. Powód zauważył naruszenie jego praw poprzez umieszczenie zdjęć na portalu pozwanego (…) i na portalu (…) w dniu 14 lutego 2014r., natomiast z informacji umieszczonych na portalach (…) wynika, że pozwany umieścił tam zdjęcia odpowiednio już w dniu 23 października 2013r. i 23 września 2013r. Ponadto, w dniu 23 maja 2014r. pozwany umieścił bezprawnie uzyskane fotografie na profilu (…) na F.-u. Z większości zdjęć powód korzysta pół roku, a z umieszczonych na portalu (…) od 10 miesięcy.

Na stronie www. (…….) zostało umieszczone 11 zdjęć wykonanych przez powoda. Na stronie głównej 3 zdjęcia i kolejne 8 zdjęć w g. dotyczących p. K. i L. oraz na innych portalach, ponadto 3 dodatkowe zdjęcia zostały wykorzystane na różnych portalach.

Powód wezwał pozwanego dwukrotnie pismami z dnia 15 kwietnia i 14 maja 2014r. do usunięcia zdjęć i naprawienia szkody w kwocie 33.420,00 zł. Jednakże wezwania te pozostały bez odpowiedzi, a pozwany nadal korzysta ze zdjęć powoda. Wartość fotografii została oceniona na podstawie tabeli wynagrodzeń (…), z uwzględnieniem okresu wykorzystania, przy czym powód wykazując dobrą wolę obniżył kwotę dochodzonego roszczenia z kwoty określonej w wezwaniu do zapłaty (która winna być powiększona o kolejne miesiące i kolejne naruszenia) do określonej niniejszym pozwem.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania . Przyznał fakt współpracy stron , której zasady ustalono ustnie . Polegały one na swego rodzaju rozliczeniach barterowych, to znaczy w zamian za czynności powoda dotyczące promowania l. pozwanego w Internecie, zezwolił powodowi na eksponowanie logo jego portalu tj. (…) w kontekście jego działalności gospodarczej i korzystanie z jego renomy. Sporne fotografie w rozumieniu prawa autorskiego nie stanowią utworu . Ponadto powód jego zdaniem nie wykazał w ogóle wysokości dochodzonego roszczenia pieniężnego.

Sąd ustalił co następuje:

Bezsporne jest ,że :
-pozwany prowadzi w ramach działalności gospodarczej trzy p, w K.
-powód jest właścicielem portalu (…) poświęconego p. i p., na którym istnieje możliwość umieszczenia informacji o p. w celu promocji;
-strona (…) zawiera podstrony do 3 p. pozwanego i służy reklamie jego działalności gospodarczej ..
Nadto sąd ustalił ,że wiosną 2013r. strony podjęły próbę współpracy.
W ramach tej współpracy powód miał przygotować dla pozwanego odpłatnie stronę internetową. P. prowadzone przez pozwanego miały być reklamowane na portalu powoda. Dla tych celów powód wykonał szereg fotografii p. prowadzonych przez pozwanego. Pozwany odmówił uregulowania na rzecz powoda należnego mu honorarium za stworzenie strony internetowej i strona ta została wyłączona w dniu 28 stycznia 2014r. Ostatnia wersja strony zawierała informację, że wszystkie prawa autorskie należą do powoda. Pozwany podjął nielegalną próbę włączenia strony i do jej ostatecznego wyłączenia doszło w dniu 3 lutego 2014r.

Pozwany zaczął bezprawnie wykorzystywać na swoich stronach oraz na profilach reklamujących jego firmę na różnych portalach (konkurencyjnych dla powoda) łącznie 14 zdjęć wykonanych przez powoda. Znaczna część tych zdjęć do chwili obecnej jest wykorzystywana z widocznym znakiem wodnym powoda (…)). Powód posiada do wszystkich zdjęć wyłączne prawa autorskie.

dowód: e-mail pozwanego do powoda z dnia 24 kwietnia 2013r. wraz z tłumaczeniem k-1114 e-mail pozwanego z dnia 20 lipca 2013r. wraz z tłumaczeniem;e- mail pozwanego do powoda z dnia 14 sierpnia 2013r. wraz z tłumaczeniem k-14-15;e-mail powoda do pozwanego z dnia 17 lipca 2013r.; z dnia 10 maja 2013 roku k-80 wraz z tłumaczeniem; wydruki 14 zdjęć wykonanych przez powoda k -17-51 zeznania św. K. K. k-125-126; M.Ł. k-136-139; powoda k-139-143.

Powód nigdy nie przekazał pozwanemu praw do zdjęć, jak i nawet nie przekazywał egzemplarzy elektronicznych. W tej sytuacji pozwany pobrał zdjęcia z strony internetowej. Powód zauważył naruszenie jego praw poprzez umieszczenie zdjęć na portalu pozwanego (…) i na portalu (…) w dniu 14 lutego 2014r., natomiast z informacji umieszczonych na portalach (…) i (…) wynika, że pozwany umieścił tam zdjęcia odpowiednio już w dniu 23 października 2013r. i 23 września 2013r. W dniu 23 maja 2014r. pozwany umieścił bezprawnie uzyskane fotografie na profilu (…) na F.-u. Z większości zdjęć powód korzysta pół roku, a z umieszczonych na portalu (…) i (…) od 10 miesięcy. Na stronie (…) zostało umieszczone 11 zdjęć wykonanych przez powoda. Na stronie głównej 3 zdjęcia i kolejne 8 zdjęć w g. dotyczących p. K. i L. oraz na innych portalach (szczegółowe wyszczególnienie poniżej), ponadto 3 dodatkowe zdjęcia zostały wykorzystane na różnych portalach ;
Dowód: zeznania św. K. K. k-125-126; M.Ł. k-136-139; powoda k-139-143.
Sporne fotografie to :
-fot. nr 1 , która przedstawia przedstawiające wnętrze p. (…) zostało wykorzystane na stronie głównej (…), a ponadto w g. na stronie (…), na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…) i na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…).Jest wykonana przy sztucznym świetle oddając naturalne oświetlenie lokalu. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości co czyni czytelnymi wszystkie plany zdjęcia. Kadr obejmuje b. i (…).
-fot. nr 2 ,która przedstawia wnętrze p. (…) zostało wykorzystane na stronie głównej (…), a ponadto w g. na stronie (…). Jest wykonana przy świetle dziennym wpadającym do wnętrza z zachowaniem dekoracyjnego oświetlenia sztucznym światłem g. i elementów b. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości. Kadr obejmuje b. z (….).
-fot. nr 3 ,która przedstawia wnętrze b. (…) zostało wykorzystane na stronie głównej (…) oraz na profilu dotyczącym p. (…) na portalu (…). Jest wykonana przy sztucznym świetle będącym naturalnym oświetleniem lokalu. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości co pozwala na pokazanie tak b. na pierwszym planie jak i sygnalizuje istnienie drugiego, dalszego (…)
. Kadr obejmuje b. (….)
-fot. nr 4, która przedstawia wnętrze b. (…) zostało wykorzystane w g. na stronie (…), na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…) i na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…).Jest wykonana przy sztucznym świetle oddając naturalne oświetlenie l. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości co w tym przypadku podkreśla przestronność l. Kadr prawie symetryczny, centralny obejmuje (….)
-fot. nr 5 , która przedstawia wnętrze p. (…) zostało wykorzystane w g. na stronie (…), na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…) i na profilu dotyczącym p. (…) znajdującym się na portalu (…), a także na profilu (…) na F. (od 23 maja 2014r.)Przedstawia nocny widok ulicy W. - fragment od (…) do skrzyżowania z ulicą J. L. (…) znajduje się w środku kadru. Zdjęcie wykonane przy nocnym, miejskim oświetleniu. Autor zachował ślady świetlne przejeżdżających pojazdów dla podniesienia dynamiki fotografii.
-fot. nr 6, która przedstawia zbliżenie na fragment dekoracji po lewej stronie b. w l. (…). wnętrze p. (…) zostało wykorzystane w g. na stronie (…). Fotografia skupia się na oddaniu nastroju w l. Wykonana przy sztucznym świetle.
-fot. nr 7 ,która przedstawia fragment ściany z podświetlonymi g. w l. (…)- półki z p. we p. (…) zostało wykorzystane w g. na stronie (…) Użyto szerokokątnego obiektywu w celu zbudowania diagonalnej kompozycji - od powiększonego, przerysowanego pierwszego planu w prawym, dolnym rogu do znacznie oddalających się elementów w górnym, lewym narożniku. Światło sztuczne, zastane.
-fot. nr 8 , która przestawia wnętrze b. (…) g. na stronie (…). Jest wykonana przy świetle dziennym wpadającym do wnętrza z zachowaniem dekoracyjnego oświetlenia sztucznym światłem g. i elementów b. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości. Kadr obejmuje b. i fragment s. ze stolikami. W tle okno.
-fot. nr 9 ,która przestawia wnętrze b. (…) zostało wykorzystane w g. na stronie (…) oraz na profilu (…) na F. (od 23 maja 2014r.). Jest wykonana przy świetle dziennym wpadającym do wnętrza z zachowaniem dekoracyjnego oświetlenia sztucznym światłem gablot i reprodukcji wiszących na ścianach. Użyto obiektywu szerokokątnego i dużej głębi ostrości. Kadr obejmuje b. i fragment s. ze stolikami. Fotografia wykonana w kierunku okna przez które wpada światło silne rozświetlające wnętrze.
-fot. nr 10, która przedstawia wnętrze p. (…) w g. na stronie (…). Przedstawia nastrojowy, nocny widok narożnika ulic (…) i (…) z widoczną, oświetloną witryną l. (…). Zdjęcie wykonane obiektywem szerokokątnym o bardzo krótkiej ogniskowej co pozwoliło autorowi pokazać rozchodzące się symetrycznie perspektywy ulic (…) w kierunku placu (…) i ulicy (…) w kierunku wschodnim, do P.
-fot. nr 11, która przedstawia wnętrze b. (…) w g. na stronie (…). Jest wykonana przy świetle dziennym wpadającym do wnętrza przez dwa, narożne okna. Mocno rozświetlone wnętrze pokazuje l. w porze dnia. Kadr z niewielkim fragmentem b. z prawej strony sugeruje widok, który moze być dostępny k. siedzącemu przy b.
-fot. nr 12, która przedstawia wnętrza (…) (p. nienależący do pozwanego) zostało wykorzystane na profilu (…) na F. (od 23 maja 2014r.). Zdjęcie wykonane szerokokątnym obiektywem w taki sposób aby pokazać dwie kondygnacje lokalu: dolną i antresolę. Oświetlenie sztuczne, istniejące w lokalu. Na fotografii widać kilka postaci.
-fot. nr 13przedstawia b. wykonany w p. (…) (p. nienależący do pozwanego) zostało wykorzystane na profilu (…) na F. (od 23 maja 2014r.).zawiera zbliżenie na d. p. w l. (…). Większa część kadru zajmują urządzenia do n. p. , w drugim planie rozmyte, nieczytelne fragmenty wnętrza. Światło sztuczne, niewielka głębia ostrości.
-fot. nr 14, która przedstawia wnętrze b. (…) zostało wykorzystane na profilu dotyczącym p. (…) na portalu (…). Widok baru sfotografowany skośnie od lewej strony na pierwszym planie aż do zamknięcia kompozycji obrazem poruszonej sylwetki osoby (kobiety) z prawej strony. Dobrze wyważona, panoramiczna kompozycja wykonana przy sztucznym oświetleniu.
Wszystkie czternaście fotografii opisanych powyżej zostało wykonanych z zastosowaniem podstawowych środków wyrazu dostępnych fotografii. Autor wybrał kadr, zdecydował o kącie widzenia obiektywu i głębi ostrości. Decydował także o wyborze rodzajów oświetlenia stosując światło dzienne i sztuczne, a w zdjęciu nr 5 wykorzystał poruszające się oświetlenie, charakterystyczne dla ulicznego ruchu. W trzech ujęciach zostały, jako sztafaż wykorzystane postaci ludzkie. Z analizy zdjęć wynika, że każde ze spornych zdjęć spełnia wymogi pojęcia "utwór" w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Dowód: opinia biegłego M.G. k-223-228 ; 260=261;300-302; print - screeny z w/w portali ; zeznania św. K. K.; M.L. k – 137-139; powoda k-139-142.

Ustalając wysokość wynagrodzenia za wykorzystanie zdjęć sąd miał na uwadze ,że składają się na nie następujące czynniki:
a) czas eksploatowania zdjęcia w internecie;
b) miejsce użycia zdjęcia: strona główna, g.;
c) format zdjęcia w proporcji do całej strony;
d) zasięg strony (strona jedno lub wielojęzyczna);
e) jakość zdjęcia i marka autora.
Dowód :opinia biegłego M.G. k-223-228 ; 260=261;300-302
Jeżeli chodzi o portal (…) to zdjęcia nr 9 i13 umieszczone na portalu 23 maja 2014 znajdują się tam do chwili obecnej, co wynika ze specyfiki tego portalu . Raz wprowadzona do portalu informacja , zdjęcie już w nim pozostaje ,Nie da się go wygasić i nie ma możliwości ustalenia u jak dużej liczby osób obecnie znajdują się te zdjęcia i jakiej liczbie osób ciągle mogą być przesyłane dalej. Pozwany umieszczając zdjęcia na portalu F. umożliwił nieograniczonemu kręgowi użytkowników korzystanie z tych zdjęć w internecie, co skutkuje koniecznością opłacenia przez pozwanego prawa do nieograniczonego użytkowania tych zdjęć w Internecie.
Z tej racji odszkodowanie kształtuje się jak poniżej .
-fot. nr 9 mniej niż 1/8 strony wynagrodzenie 1200 zł
fot. nr 13 mniej niż 1/8 strony wynagrodzenie 1200 zł
Fotografie nr 1 -11 zamieszczone na stronie (…) Sporne fotografie były wykorzystywane od 14 lutego 2014 r. do dnia usunięcia zdjęć ze strony internetowej pozwanego tj. do dnia doręczenia pozwanemu pozwu 3. 11. 2014 r. to jest osiem miesięcy i dwadzieścia dni. Strona prowadzona jest tylko w języku polskim.
fot. nr 1
1/8 powierzchni strony głównej wynagrodzenie -400 zł
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 2
1/8 powierzchni strony głównej wynagrodzenie 400 zł
w galerii jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 3
1/8 powierzchni strony głównej wynagrodzenie 400 zł
fot. nr 4
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 5
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 6
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 7
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 8
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 9
w g. jako tło całej strony pozostaje bez wynagrodzenia albowiem wynagrodzenie zostało wykazane wyżej 150
fot. nr 10
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
fot. nr 11
w g. jako tło całej strony wynagrodzenie 150 zł
W przypadku portalu (…)
fotografie powoda zostały tam zamieszczone 23 października 2013 r. i były wykorzystywane do 3. 11. 2014 r. czyli przez rok i 11 dni.
fot. nr 1
1/4 powierzchni strony wynagrodzenie 250 zł
fot. nr 4
1/4 powierzchni strony wynagrodzenie 250 zł
fot. nr 5
1/4 powierzchni strony wynagrodzenie 250 zł
W przypadku (…) to zdjęcia na tym portalu znajdują się od 23 września 2013 roku i były wykorzystywane do 3. 11. 2014 r. czyli przez rok i 41 dni. Reklamy lokali pozwanego dokonywane były tylko w języku polskim.
fot. nr 3
mniej niż 1/8 strony wynagrodzenie 150 zł/zmiana /
fot. nr 14
mniej niż 1/8 strony wynagrodzenie 150 zł/zmiana/
Co do strony internetowej (…) prowadzonej w języku polskim. Ponieważ brak informacji o dacie rozpoczęcia użytkowania zdjęć na tym portalu co uniemożliwia obliczenie. Przyjęto stawkę dla tego formatu: 250 zł za rok i 150 zł za pół roku użytkowania.
fot. nr 1
1/4 powierzchni strony
fot. nr 4
1/4 powierzchni strony
fot. nr 5
1/4 powierzchni strony;
Łącznie 6.600zł
Dowód : opinia biegłego M.G. k-223-228 ; 260=261;300-302.; zeznania św.K.K. k125-126; M.Ł. k-137-139; powoda k-139 

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy dokumenty, których treść i forma nie budzą wątpliwości Sądu odnośnie ich wartości dowodowej. W ocenie Sądu brak jest bowiem podstaw, aby kwestionować prawdziwość ww. dokumentów, jak również niezgodność ich treści z rzeczywistym stanem rzeczy. Także strony nie kwestionowały autentyczności jak i treści powyższych dowodów. Sąd w kwestii uznania dowodu z korespondencji email odwołuje się do art.309 kpc. Przewiduje on możliwość dopuszczenia i przeprowadzenia innych środków dowodowych, nienazwanych w ustawie, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o dowodach. Powyższa regulacja pozwala na uznanie, że katalog środków dowodowych w postępowaniu cywilnym jest otwarty, a zatem każdy dowód, dostępny na danym etapie rozwoju techniki i nauki, możliwy jest do wykorzystania w sprawie. Do innych środków dowodowych judykatura zalicza wydruki komputerowe, w tym wydruki wiadomości mailowych (wyr. SN z 5.11.2008 r., I CSK 138/08, niepubl.).

Odnośnie dowodów z zeznań świadków i stron sąd uznał co następuje .
Pozwany zeznał /k-143-148/,że nie kwestionuje współpracy z powodem ale żadnego wynagrodzenia nie ustalili . Sporne zdjęcia zobaczył dopiero po odebraniu pozwu od powoda ale nie jednak nie wypowiedział się w tym zakresie jednoznacznie . Wyrażał zgodę na wykonanie zdjęć , ale ich nie widział. Powód poinformował go w kwietniu 2013 r., że już zdjęcia ma zrobione. W zamian za wspólną reklamę portalu (…) wyraził zgodę na umieszczenie na wskazanych zdjęciach logo portalu (…). Nie zlecał powodowi wykonanie strony (…), bo to było wspólne działanie.
Z jego inicjatywy nie powstała żadna fotografia. Jego zdaniem nie ma też jednak żadnej innowacyjności w zdjęciach powoda. Strona internetowa (…) należy do niego , na f. -u jest jego odpowiedniki. Jest kilku administratorów. Zakłada ,że on stworzył projekt, a dostęp mają wszyscy administratorzy. Co zeznań pozwanego w zakresie w jakim kwestionował wprowadzenie zdjęć na portal (…) to są dnie dal im wiary albowiem numer telefonu do managera portalu (…), taki sam jak (…) znajduje się jego tekst opatrzony jego nazwiskiem i na stronie (…) jest jego numer telefonu . Nie mógł ich znać inny użytkownik portalu a gdyby nawet to jaki miałby cel w takim działaniu . Umieszczeniem zdjęć oczywiste jest ,że był zainteresowany pozwany . Pozwany z kolei przyznał ,ze polecił informatykom włączyć stronę internetową (…)-„nie muszę nikogo pytać o zgodę…..dostali jasny przekaz ,że mają ponownie włączyć stronę ./k-175/. Sąd nie dal wiary zeznaniom pozwanego w zakresie jakim nie znajdują one potwierdzenie w dowodach z dokumentów czy zeznaniach powoda bądź św. M.ł. k-137-139; A.K. k-125-126.
Powód zeznał /k-139-143/,że założył w styczniu 2012 roku stronę internetową (…) która jest poświęcona pasjonatom p. i p.
Stronę tą tworzył osobiście oraz z całym zespołem ludzi, tj. R. P. oraz około 10 studentów, nie pamiętam nazwisk tych osób, ale byli wśród nich K. K., M. Ł. Na tej stronie internetowej (…) każdy p. ma swoją odrębną własną stronę i odrębne wpisy na tej stronie. Strony są w języku polskim i angielskim, są wykonane profesjonalnie. Można bezpośrednio łączyć dany rodzaj p. z p.. Każdy menadżer każdego p. ma możliwość aktualizacji informacji o swoim p., może dodać informację, zmieniać godziny otwarcia, nie może zmieniać całego projektu strony internetowej. Miał przygotować stronę internetową dla pozwanego. Dnia 24.04.2013 r. przesłał e-mail w języku angielskim, prosząc o spotkanie i wykonanie strony internetowej. Zgodził się Pozwany miał strona internetowa (…), ale nie był z niej zadowolony.

Osobiście wykonał wszystkie fotografie p. pozwanego na swoim własnym sprzęcie. Ma profesjonalny sprzęt sam aparat kosztował 200 tys. funtów, z kolei obiektyw szerokokątny kosztował ponad 1000 funtów.
Za stronę internetową pozwany miał płacić po 200 zł miesięcznie przez pierwsze 3 miesiące. Po 3 miesiącach mieli zweryfikować kwotę łącznego wynagrodzenia. Strona została stworzona. 17.07.2013 r. p. pozwanego znalazły się na 4 miejscu po wykazaniu ich na portalu.
Po okazaniu spornych zdjęć k-16 zeznał ,że okazane mu fotografie są tymi, które wykonał osobiście. Jeżeli chodzi o zdjęcie nr 3 zawiera on znak wodny (…) potwierdzający prawo własności do tego zdjęcia. Na początku dokładałem to oznaczenie do wszystkich swoich fotografii.

W lutym 2014 r. pozwany przesłał e-mail prośbę, aby zdjąć informację o jego p. z (…) było to zaskakujące bo jego portal jest bezpłatny. Mimo tego informację usunął .Od 4.01.2014 r. poprosił pozwanego o zapłatę jednak „pozwany powiedział że nie będzie żądnej zapłaty, bo nie było żadnej umowy ….nic nie ustalaliśmy, nic on nie pamięta” .Faktycznie nie było żadnej pisemnej umowy, miał tylko słowo pozwanego, „była dżentelmeńska umowa”. Przez 6 miesięcy obsługiwaliśmy stronę (…). W dniu 28.02.2014 r. wyłączył stronę (…)

Bez zgody uruchomił portal (…) i Wtedy całkowicie zablokował stronę . Następnie pozwany zbudował własną stronę - odtworzył własną domenę (…) próbując skopiować to co on stworzył . Na odtworzonej stronie znalazły się sporne zdjęcia, W lutym 2014 r. „wszedł” na stronę (…) i zobaczył, że wszystko jest skopiowane.

Jednoznacznie zeznał ,że pozwany „pozwany użył moich fotografii po to, aby promować swoje p. na innych portalach internetowych, chodzi m.in. o portal (…), później na (…). Były używane wybiórczo, na różnych portalach były różne zdjęcia, była mieszanina. ”Pozwany korzystał z tych fotografii przez kilka miesięcy, zanim się zorientował. Nie zgadza się żeby jego zdjęcia były używane na innych portalach.Na większości portali nie można sprawdzić, kiedy zdjęcia zostały załadowane, natomiast na portalu (…) zostały załadowane we wrześniu lub październiku 2013 r. Na portalu (…) dokładnie widać, kto zajmował się załadowaniem zdjęć, jest informacja, że zajmował się tym zarząd (…) Na pewno umieścił na F. zdjęcia nr 12, 13, 7 czy 8 z pozostałych. Pozwany używał fotografii, aby promować swoje puby, poza tym umieszczał je na konkurencyjnych portalach. Ponadto umieszczając na f.„chciał brać pieniądze za umieszczenie moich zdjęć”. Ostatecznie zeznał ,że pozwany pobrał fotografie bez jego zgody, z jego portalu a nigdy nie uzyskał na to zgody i o taką nie prosił.

Jeżeli chodzi o zdjęcia to on decydował przy wykonywaniu fotografii o kompozycji, kadrowaniu, obróbce. Kadrowanie jest to po pierwsze dobra pozycja, czas naświetlania przy nocnych ujęciach, czekanie na przejeżdżający samochód, korzystanie z dobrego sprzętu. Zrobienie zdjęcia to jest jeden etap, kolejna część pracy to jest obróbka cyfrowa, ażeby uzyskać jak najlepsze zdjęcia, spędziłem kilka godzin w fotoszopie.

Ponadto na każdej stronie (…) jest adnotacja dot. praw autorskich, dostęp do całej polityki praw autorskich i również to samo znalazło się przy tworzonym portalu (…). Pozwany nie pomagał przy tworzeniu portalu (…) i nie było żadnej umowy barterowej. Nie było żadnych wzajemnych usług ze strony pozwanego.

Zeznania powoda zdaniem sądu zasługują na wiarę . Są stanowcze ,logiczne i bardzo drobiazgowe . Ponadto znajdują potwierdzenie w opinii biegłego czy zeznaniach św. K.K. k-125=126 ; M.Ł. -137-139. Zeznania tych świadków w znacznej mierze pokrywają się z zeznaniami powoda . Sw. K.K. zeznał stronę, którą tworzył dla powoda została opublikowana na (…). Zdjęcia, które tam umieszczano pochodziły z serwisu (…), a właścicielem jest powód. Autorem zdjęć jest powód. Wszystkie materiały pochodziły od powoda, przynajmniej tak to pamięta. Odpłatność ze strony powoda wynosiła 200 zł miesięcznie i nie została uiszczenia przez pozwanego. Ten fragment pokrywa się całkowicie z zeznaniami powoda . W dalszej części przedstawił sposób użycia zdjęć przez pozwanego , opisując w tym zakresie techniki informatyczne .
Świadek P.C. /k-123-124/, który miał wykonywać zdjęcia dla pozwanego stanowczo zaprzeczył aby wykonywał którekolwiek ze spornych zdjęć . Jego zdaniem zdjęcia wykonywane przez niego są warte około 100 zł za jedno . Co do zeznań tego świadka to sąd nie kwestionuje ich wiarygodności uznaje jednak ,że nie mają one znaczenia istotnego dla wyjaśnienia istoty sprawy.

Co do opinii biegłego M.G. k-223-228 ; 260=261;300-302.;to generalnie należy stwierdzić , że Sąd powołuje biegłego w celu zasięgnięcia opinii w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.) a niewątpliwie rozstrzygnięcie sporu takich wiadomości wymagało. Trzeba mieć na uwadze ,że opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (wyrok SN z 2002-11-15 V CKN 1354/00, Legalis). Specyfika oceny tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Nadaje to pierwszorzędne znaczenie, przy tej ocenie, kryterium poziomu wiedzy biegłego. Gdy więc sąd zleca biegłemu wydanie opinii musi mieć na względzie to, czy dysponuje on wiadomościami specjalnymi niezbędnymi dla stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ dla rozstrzygnięcia sprawy. Wiadomości specjalne mogą wynikać zarówno z przygotowania teoretycznego, jak i wykonywanej w danej dziedzinie pracy i nabytych stąd umiejętności oceny występujących tam zagadnień. Biegły w sposób bardzo wyraźny odwoływał się do swojego wieloletniego doświadczenia i znajomości rynku fotografii . Nie przesądza co o kwalifikacjach na biegłego sam fakt, że dana osoba pracuje lub pracowała na określonym stanowisku, bądź co do zasady winna się tymi wiadomościami legitymować lecz decydują o nich faktycznie posiadane wiadomości i praktyczne doświadczenie w danej dziedzinie a to w przypadku biegłego jest nie bagatelne . Biegły zdaniem sądu dysponuje wysokim, profesjonalnym poziomem wiedzy w dziedzinie stanowiącej jego specjalność. Na bazie ogólnego postępu nauki zwiększa się stopień specjalizacji i odrębności w jej poszczególnych dziedzinach, które chociaż nierzadko wyrosłe z jednego pnia stają się z czasem oddzielnymi specjalnościami. Odnośnie kwalifikacji biegłego żadna ze stron nie podnosiła zarzutów.. Sam fakt jej uzupełniania opinii ,zresztą w kierunku odniesienia się do stawianych zarzutów ,nie przekreśla jej znaczenia . Nawet fakt jej sprostowania co do zdjęć na profilu (…) czyli obniżenie go do kwoty po 150 zł w miejsce 250 zł nie przekreśla wiarygodności opinii. Zdaniem sądu opinia biegłego szczególnie po jej uzupełnieniu jest rzetelna , pełna ,jasna i zawiera odniesienie do całości materiału dowodowego w zakresie tezy dowodowej . Biegły dokonał bardzo rzeczowej oceny a wnioski przedstawił w sposób bardzo prosty , jasny i stanowczy.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych , twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu .
Istota spawy sprowadza się zdaniem sądu do zagadnienia czy fotografie, zdjęcia w przedmiotowej sprawie mogą być uznane za utwór w rozumieniu prawa autorskiego . Powód wykonał zdjęcia za zgodą pozwanego . Stworzył dla niego stronę internetową . Pozwany za nią nie zapłacił podobnie jak za zdjęcia autorstwa powoda ,które wykorzystał . Zgodnie z art. 1 ust 1 i 2 pkt 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 1994-02-04 r. (Dz.U. 1994 Nr 24, poz. 83) tekst jednolity z dnia 2000-08-01 r. (Dz.U. 2000 Nr 80, poz. 904). Wysokość odszkodowania może być przedmiotem rozpoznania tylko w sytuacji gdy zostanie wykazane ,że sporne zdjęcia- fotografie są utworem w rozumieniu wskazanych przepisów . Z kolei odszkodowanie należy wiązać z wynagrodzeniem jakie przysługuje za korzystanie z twórczości - art.43 ust.1 w zw. z art. 45 ustawy o prawie autorskim  iprawch pokrewnych.

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego według ustawy są utwory fotograficzne.

Z punktu widzenia prawa autorskiego zdjęcie i fotografia to w zasadzie synonimy. Cechą konstruktywną fotografii jest jej autentyczność , z tym oczywistym zastrzeżeniem ,że obraz fotograficzny nigdy nie jest idealnym utrwaleniem rzeczywistości . Wynika to choćby z samej istoty fotografii polegającej na oddawaniu trójwymiarowej rzeczywistości w obrazie dwuwymiarowym . W literaturze poświęconej fotografii podnosi się ,że nie możliwe jest stworzenie idealnego obrazu punktu . Przyczyn odchyleń od wiernej reprodukcji upatruje się w błędach barwnych przy czym jednoczesne eliminowanie wszystkich błędów jest niewykonalne dlatego też niemożliwym jest stworzenie dwóch identycznych ,tożsamych fotografii./ H.E. Fincke Podstawy Optyki fotograficznej – Fototechnika red. G.Ticher Warszawa 1982 str. 24/. Istotą fotografii jest uzyskiwanie obrazów przedmiotów ,zjawisk ,postaci za pomocą charakterystycznych dla niej i dostępnych w ramach aktualnego stanu techniki środków wyrazu .Działalność ta należy do tej dziedziny twórczości ,w której element twórczy polega na wyborze tych wszystkich składników ,które kształtują finalną postać obrazu . Wyboru tego nie można a przynajmniej nie należy utożsamiać z wyborem urządzeń czy środków technicznych . Wprawdzie fotografia jest ściśle związana z techniką ale wybór należy odnieść do efektów końcowych . Aparat jest dla fotografa tym czym pędzel dla malarza . Nie ma charakteru twórczego wybór aparatu określonej marki z uwagi na brak indywidualności , lecz osiągnięcie za jego pomocą i przy wykorzystaniu możliwości jakie stwarza rezultatu w postaci obrazu o określonych cechach. Wobec bogactwa środków dzisiejszej fotografii nie sposób wskazać wszystkich możliwych elementów twórczych . W tradycyjnym ujęciu twórczości w fotografii sprowadzono do świadomego wyboru momentu fotografowania ,punktu widzenia oraz zabiegów zmierzających do nadania fotografii określonego charakteru. Wybór może zaistnieć we wszelkich kolejnych fazach całego procesu twórczego . Zdaniem sądu co wynika też ze stanowiska doktryny twórczość w fotografii może przejawiać się w:
-planowaniu fotografii tj. określeniu scenariusza fotografii lub aranżacji przedmiotu fotografowania ,
-określeniu parametrów ekspozycji /czas naświetlenia ,przesłona/. Od których zależy szereg cech obrazu każdej fotografii w tym np. pożądany stopień naświetlenia ,
-kompozycji obrazu /kadrowanie ,punkt fotografowania ,ewentualne obramowanie /,
-momencie fotografowania ,
- stopnia głębokości ostrości decydującym dla wyrażenia przestrzeni oraz odwzorowania obrazu i jego poszczególnych planów ,
-odwzorowaniu perspektywy ,
-wykorzystaniu światła i oświetlenia /źródła ,kierunku,kontrastu ,efektów świetlnych,
-użyciu barw /kontrast ,harmonia ,natężenie/,
zabiegach podejmowanych w procesie obróbki materiałów światłoczułych /negatyw, diapozytyw,papier fotograficzny /.

Wystarczy zdaniem sądu dokonanie wyboru na jednej z powyższych płaszczyzn aby powstał utwór fotograficzny . Wyjątkowo fotografii nie można uznać za utwór a co dotyczy fotokopii ,zdjęć reprodukcyjnych obiektów płaskich o niewielkiej fakturze i zdjęcia techniczne wykonane ściśle według ustalonych lub ogólnie przyjętych założeń i cechach wyłącznie dokumentacyjnych .Zdjęcia wykonane przez powoda zdaniem sądu w świetle wskazanych wyżej elementów twórczości w fotografii należy traktować jako utwór . Zostały wykonane z zastosowaniem podstawowych środków wyrazu dostępnych fotografii. Autor wybrał kadr, zdecydował o kącie widzenia obiektywu i głębi ostrości. Decydował także o wyborze rodzajów oświetlenia stosując światło dzienne i sztuczne, a w zdjęciu nr 5 wykorzystał poruszające się oświetlenie, charakterystyczne dla ulicznego ruchu. W trzech ujęciach zostały, jako sztafaż wykorzystane postaci ludzkie. Z analizy zdjęć wynika, że każde ze spornych zdjęć spełnia wymogi pojęcia "utwór" w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy zwrócić uwagę, że na stronach internetowych zamieszczone zdjęcia miały pokazać możliwie sugestywnie i atrakcyjnie dla celów reklamowych fotografowany obiekt .W reklamie istotne jest to aby wyróżniane przez producenta ,sprzedawcę , usługodawcę zalety przedmiotu były na fotografii pokazane szczególnie wyraźnie . W przypadku fotografowania przestrzennych trójwymiarowych obiektów fotograf za pomocą światła , wybrał kadr, zdecydował o kącie widzenia obiektywu i głębi ostrości. To wszystko decyduje o ekspresji obrazu obiektu, o podkreśleniu lub usunięciu na dalszy plan jego plastycznych cech . Nawet jeżeli jak chce pozwany ustalono sposób ujęcia i ogólne zasady fotografowania , to powód posługując się m.in. światłem i kątem widzenia obiektywu czy głębi ostrości decydował o wyglądzie zdjęcia i obiektu na fotografii. W tej sytuacji należy uznać ,że omawiane zdjęcia posiadają cechy indywidualne i podlegają ochronie. Sposób użycia utworu ,jego przeznaczenie nie ma wpływu na jego status jako utworu w rozumieniu prawa autorskiego . Zwrócić należy uwagę na bardzo liberalne orzecznictwo potwierdzające szerokie rozumienie przedmiotu ochrony. Za utwory uznano m.in. takie rezultaty działalności człowieka jak : formularz raportu dziennego dla rolnictwa ,kolekcje afiszów czy ogłoszeń ,kalendarze , czy katalogi. SN w wyroku z 5 marca 1971 roku stwierdził ,że ochronie podlegają nawet znaczeniowo niewielkie opracowania ,byleby cechował je element twórczości . Fotografie wykonane przez powoda mają walor indywidualności i niepowtarzalności . Cecha indywidualności wiąże się ze sposobem operowania światłem ,pokazania przestrzeni ,światłocieni ,refleksów i tym wszystkim o czym zeznawał biegły . Na stronach internetowych prezentujących obecnie lokale pozwanego „znajdują się fotografie autorstwa już innego fotografa. Są one wykonane w tych samych wnętrzach, do tego samego celu i dla tego samego zleceniodawcy, a jednak są całkowicie różne od zdjęć wykonanych przez powoda. Potwierdza to wyrażoną wyżej opinię, że zdjęcia sporne, załączone w kopercie k.16 mają indywidualny charakter nadany im przez ich twórcę.”/ opinia biegłego.

Wśród uprawnień, które przysługują podmiotowi, któremu zostały naruszone autorskie prawa majątkowe, oprócz żądania zaniechania naruszania, usunięcia skutków naruszenia, zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 04 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy albo żądanie naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych (art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a) albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione – poprzez zapłatę trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu (art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b). a
W wskazanym przepisie mowa jest o odszkodowaniu ryczałtowym. Zostało ono ukształtowane w sposób wadliwy. W pierwszym przypadku jest ono całkowicie niezależne od winy sprawcy. Stanowi wówczas przejaw odpowiedzialności absolutnej, której nie ma w zasadzie w polskim prawie cywilnym. Tak ukształtowana odpowiedzialność ma bardzo ograniczone oddziaływanie prewencyjne. Co więcej, wysokość wypłacanego w tej sytuacji odszkodowania dwukrotnie przekracza, przynajmniej w sytuacjach typowych, wysokość poniesionej szkody a ta ostatnia sprowadza się zwykle do stawki niezapłaconego wynagrodzenia. Odnośnie do szkody o rozmiarze większym niż kwota stosownego wynagrodzenia możliwość dochodzenia odszkodowania odpowiadającego pełnej wysokości szkody zapewnia art. 79 ust. 3, lit. a – ale na zasadach ogólnych, a więc z obowiązkiem udowodnienia.

Poważne zastrzeżenia budzi także przewidziane w tym samym przepisie odszkodowanie za zawinione naruszenie praw autorskich, w postaci trzykrotności „stosownego wynagrodzenia”. Funkcja represyjna takukształtowanej odpowiedzialności za szkodę znacznie przewyższa jej funkcję kompensacyjną, właściwą dla instrumentów prawa cywilnego. Niezależnie od tego powstaje wątpliwość co do zgodności tej sankcji z prawem europejskim.Wprawdzie podstawę wprowadzenia wynagrodzenia ryczałtowegoza naruszenie praw własności intelektualnej tworzy właśnie prawo europejskie a konkretnie dyrektywa 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej,Dz. Urz. WE 17/t. 2 PL, 32–39), ale zgodnie z jej motywem 26 odszkodowanie to nie ma być zbieżne z tzw. odszkodowaniem karnym (punitive domages), znanym systemom prawa anglosaskiego. Poza tym, odszkodowanie ryczałtowe ma być stosowane w sposób elastyczny, a nie automatyczny. Niespójność systemu, wynikającą z obecnej treści art. 79 ust. 1, pkt 3, lit. b, jeszcze wyraźniej pokazuje zestawienie odszkodowania „na zasadach ogólnych” (art. 79 ust. 1, pkt 3, lit. a) z alternatywnym w stosunku do niego wynagrodzeniem ryczałtowym. Odszkodowanie na zasadach ogólnych wymaga wykazania. szkody, związku przyczynowego oraz winy, a jego wysokość sprowadza się do rzeczywiście poniesionej szkody, czyli najczęściej do stawki (jednej) należnego wynagrodzenia. Odszkodowanie wymagające udowodnienia kilku odrębnych przesłanek będzie więc, w sytuacjach typowych, dwukrotnie lub trzykrotnie niższe niż odszkodowanie nie wymagające takich ustaleń. Brak podstaw do zaakceptowania takiej sytuacji i relacji miedzy dwiema alternatywnymi formami odszkodowania. Nie sprzyja to wewnętrznej spójności prawa cywilnego. Ustawodawca ustalając takie reguły nie wskazał żadnych argumentów, aby wysokość odszkodowania za zawinione naruszenie niektórych praw własności intelektualnej (prawo autorskie, prawa pokrewne, prawa sui generis do baz danych z jednej strony) miałaby aż trzykrotnie przewyższać wysokość analogicznego odszkodowania w przypadku praw na innych dobrach niematerialnych (patenty, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, prawa z rejestracji wzorów przemysłowych i topografii układów scalonych). W sytuacji niezawinionego naruszenia tych praw różnica jest jeszcze bardziej rażąca, ponieważ niezawinione naruszenie praw własności przemysłowej w ogóle nie rodzi obowiązku zapłaty odszkodowania – zgodnie z fundamentalną zasadą odpowiedzialności Właśnie to kwestia była przedmiotem postępowania przed TK, w wyniku złożonej skargi konstytucyjnej. Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 23 czerwca 2015 roku (sygn.. akt: SK 32/14) stwierdził, że art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) in fine Ustawy o prawie autorskim i
prawach pokrewnych jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 2 (ochrona prawa własności) w zw. z art. 31 ust. 3 (zasada proporcjonalności), w związku z art. 2 Konstytucji (zasada sprawiedliwości społecznej). Ponadto TK uznał, że ustawodawca, kierując się potrzebą ochrony twórców, wkroczył zbyt głęboko w wolność majątkową podmiotów naruszających w sposób zawiniony autorskie prawa majątkowe.

Zdaniem sądu dotychczasowe przepisy dotyczące odszkodowań za naruszanie praw twórców mogą być właśnie niezgodne z prawem unijnym, w szczególności dyrektywą 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. Dz. Urz. WE 17/t. 2 PL, 32–39) w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej, zgodnie z której motywem 26 odszkodowanie nie ma być zbieżne z tzw. odszkodowaniem karnym. Wynika to z tego ,że funkcja represyjna art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b) cytowanej ustawy znacznie przewyższa funkcję kompensacyjną charakterystyczną dla prawa cywilnego. Poza tym odszkodowanie ryczałtowe powinno być stosowane w sposób elastyczny, a nie automatyczny. Wysokość odszkodowania wyliczona z zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3, lit. b wykracza poza cel i funkcje odpowiedzialności odszkodowawczej w ogólności, przez co zostaje naruszona spójność systemu prawa.

Utrata mocy art. 79 ust. 1 pkt 3 lit b) Ustawy o prawie autorskim w zakresie w jakim uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa, naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej - w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, ma doniosłe znaczenie praktyczne dla stron już wszczętych postępowań sądowych o zapłatę odszkodowania w wysokości 3-krotności wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Sąd uważa ,że w świetle podniesionej wyżej argumentacji brak też podstaw do zasądzania odszkodowania w wysokości dwukrotności .
Zgodnie z art. 316 § 1 kpc, sąd wydaje wyrok na podstawie stanu prawnego i faktycznego istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy. Dzień 1 lipca 2015 roku to wejście w życie utraty mocy opisywanego przepisu.W tej sytuacji zdaniem sądu podstawą zasądzenia odszkodowania będą po stronie powoda zasady ogólne, co wiązała się z koniecznością po stronie powoda wykazania szkody, w tym jej wysokości, związku przyczynowego oraz winy. wysokość poniesionej szkody. Szkoda zdaniem sądu sprowadza się do stawki niezapłaconego wynagrodzenia za wykorzystane zdjęcia . Wysokość sprowadzać się będzie do rzeczywiście poniesionej szkody, czyli najczęściej do stawki (jednej) należnego wynagrodzenia. Taką też sąd zasadę przyjął w przedmiotowej sprawie .Sąd uznał ,że roszczenie powoda wobec zmienionej sytuacji prawnej wyliczone zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi ustalenia szkody należne jest w kwocie 6.600,00 zł / suma kwot z opinii biegłego zasadniczej pomniejszona o 200 zł za zdjęcia na portalu (…)/. Co do winy i związku przyczynowego zdaniem sądu nie powinno być wątpliwości . Pozwany nie kwestionował ,że użył w Internecie spornych fotografii tyle ,że było to w ramach umowy barytowej , której istnienia pozwany nie wykazał . Pozwany przyznał , też że polecił informatykom włączyć stronę internetową (…) k-175/.

Reasumując sąd zasądził od pozwanego 6.600,00 zł (słownie: sześć tysięcy sześćset złotych) z ustawowymi odsetkami od kwoty:
- 2.400,00 zł od dnia 23 maja 2014 r. do dnia zapłaty/od dnia użycia zdjęć nr 9 i 13 –opinia biegłego k-226;
- 4.200,00 zł od dnia 8 maja 2014 r. do dnia zapłaty.
W pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił .

O kosztach sąd orzekł zgodnie z art. 98 par.1 i3 kpc. zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), a także, iż do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Na koszty procesu złożyły się koszty opłaty od pozwu oraz koszty zastępstwa procesowego złotych wraz z opłatą skarbową za pełnomocnictwo – 17,00 złotych. Niewątpliwie do kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony strony reprezentowanej przez radcę prawnego podlega zaliczeniu wydatek poniesiony przez nią w związku z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika (vide: uchwała SN z dnia 12 marca 2003 roku, sygn. III CZP 2/03, opubl: OSNC rok 2003, Nr 12, poz. 161), a skoro w przedmiotowym postępowaniu strona powodowa takowy wydatek poniosła, to Sąd uwzględnił także tę kwotę, przy obliczaniu kosztów procesu. Nadto do kosztów sąd zaliczył koszty związane z wynagrodzeniem za opinię biegłego.