Art. 1281. Wyraźnie wyodrębnione oświadczeń, twierdzeń i wniosków

Kodeks postępowania cywilnego

Pismo wnoszone przez stronę zastępowaną przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej powinno zawierać wyraźnie wyodrębnione oświadczenia, twierdzenia oraz wnioski, w tym wnioski dowodowe. Jeżeli pismo zawiera uzasadnienie, wnioski dowodowe, zgłoszone tylko w tym uzasadnieniu, nie wywołują skutków, jakie ustawa wiąże ze zgłoszeniem ich przez stronę.

Komentarz redakcyjnyAnalizy

Jacek Ignaczewskisędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie, twórca StandardówPrawa.pl., autor wielu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.: Charakter prawny art. 128[1] zd. 1 k.p.c. jako wymóg formalny; relacja do art. 130[1a] k.p.c.

opracowano przy wykorzystaniu narzędzia AI ChatGPT (OpenAI)

1. Wprowadzenie

Nowelizacja kodeksu postępowania cywilnego z dnia 9 marca 2023 r. dodała do ustawy art. 128[1] k.p.c., który w zdaniu pierwszym wprowadza obowiązek wyraźnego wyodrębniania w treści pisma procesowego oświadczeń, twierdzeń oraz wniosków, w tym dowodowych, przez zawodowych pełnomocników (adwokatów, radców prawnych, rzeczników patentowych, Prokuratorię Generalną RP). Niejasny pozostaje status tego obowiązku: czy stanowi on wymóg formalny pisma procesowego, a w przypadku jego naruszenia może dojść do zwrotu pisma na podstawie art. 130[1a] k.p.c., czy też ma charakter czysto instrukcyjny, pozbawiony sankcji formalnej.

2. Ustalenia normatywne

Art. 128[1] zd. 1 k.p.c.:

„Pismo wnoszone przez stronę zastępowaną przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej powinno zawierać wyraźnie wyodrębnione oświadczenia, twierdzenia oraz wnioski, w tym wnioski dowodowe.”

Art. 130[1a] § 1 k.p.c.:

„Jeżeli pismo procesowe wniesione przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa do jego poprawienia lub uzupełnienia, a w razie bezskuteczności zarządza jego zwrot.”

Ustawodawca nie wskazał w art. 128[1] k.p.c., że jego naruszenie skutkuje zastosowaniem art. 130[1a] k.p.c. Pojawia się więc pytanie: czy naruszenie polegające na braku wyodrębnienia elementów pisma jest niezachowaniem „warunków formalnych”, o których mowa w art. 130[1a] k.p.c.?

3. Poglądy doktryny – stanowiska i ich uzasadnienia

Stanowisko dominujące (nieformalny charakter obowiązku)
Znacząca część literatury uważa, że obowiązek zawarty w art. 128[1] zd. 1 k.p.c. nie stanowi wymogu formalnego w rozumieniu art. 130[1a] § 1 k.p.c. Argumenty:

  • Przepis nie przewiduje żadnej wyraźnej sankcji w przypadku jego naruszenia.

  • Brak spełnienia wymogu nie uniemożliwia nadania sprawie dalszego biegu (por. pogląd ukształtowany np. na tle art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c.).

  • Przepis zawiera ocenne i nieprecyzyjne sformułowanie („wyraźnie wyodrębnione”), które nie daje się jednoznacznie poddać ocenie formalnej.

  • W świetle orzecznictwa oraz

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.