Art. 316. Wyrokowanie według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy; w szczególności zasądzeniu roszczenia nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że stało się ono wymagalne w toku sprawy.
§ 2. Rozprawa powinna być otwarta na nowo, jeżeli istotne okoliczności ujawniły się dopiero po jej zamknięciu.
- Zamknięcie rozprawy (art. 224 k.p.c.)
- Rozstrzyganie według stanu faktycznego i prawnego z chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 k.p.c.)
- Ustalenia faktyczne dokonane z naruszeniem reguł postępowania dowodowego
- Wpływ na treść rozstrzygnięcia wymagalności i spełnienia roszczenia najpóźniej w chwili orzekania
- Ustalenie wysokości szkody na chwilę orzekania (art. 316 § 1 k.p.c.)
- Otwarcie rozprawy na nowo w razie ujawnienia istotnych okoliczności po jej zamknięciu (art. 316 § 2 i art. 225 k.p.c.)
- Odpowiednie zastosowanie art. 316 § 1 zd. 1 k.p.c. w postępowaniu wieczystoksięgowym
- Zastosowanie art. 316 § 1 k.p.c. w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
- Odpowiednie zastosowanie art. 316 k.p.c. w postępowaniu apelacyjnym; podstawa rozstrzygnięcia sądu II instancji
- Odpowiednie stosowanie art. 316 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
- Miarodajna chwila dla oceny braku legitymacji procesowej w postępowaniu apelacyjnym (art. 316 § 1 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.)
- Zarzut naruszenia art. 316 k.p.c.