Zarzut naruszenia art. 316 k.p.c.
Wyrokowanie według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 k.p.c.) Naruszenie prawa procesowego na tle szczególnych regulacji
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zarzucając naruszenie art. 316 k.p.c. skarżący powinien wykazać, że sąd błędnie oparł rozstrzygnięcie na faktach aktualnych w innym czasie - poprzedzającym lub następującym po zamknięciu rozprawy, względnie na nieobowiązujących w chwili zamknięcia rozprawy normach prawnych.
Ustanowiona w art. 316 § 1 k.p.c. zasada aktualności orzekania nie dotyczy kompletności lub prawidłowości poszczególnych ustaleń faktycznych dokonywanych przez sądy meriti, z czym nietrafnie wiązał ten przepis skarżący.
Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2020 r., I CSK 552/18
Standard: 45025 (pełna treść orzeczenia)
W art. 316 § 1 k.p.c. została wyrażona zasada aktualności, która dotyczy czasu orzekania i chwili właściwej do oceny stanu sprawy przez sąd podczas wydawania wyroku. Według niej, chwilą miarodajną dla oceny sprawy pod względem faktycznym i prawnym, jest chwila zamknięcia rozprawy. Innymi słowy, sąd wydający wyrok musi brać pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Tylko naruszenie tej zasady może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej. Skarżący powinien wówczas wskazać konkretne zdarzenia, których sąd nie uwzględnił, oraz wpływ tych zdarzeń na wynik sprawy (wyrok SN z dnia 21 marca 2006 r., III SK 2/06). Wobec tego bezzasadne jest podnoszenie naruszenia art. 316 § 1 k.p.c., które opiera się twierdzeniach o zaniechaniu poczynienia ustaleń opisanych w skardze kasacyjnej. Ten sposób naruszenia norm procesowych rozmija się z nakazami wynikającymi z treści art. 316 § 1 k.p.c.
Postanowienie SN z dnia 14 grudnia 2018 r., I CSK 693/17
Standard: 66480 (pełna treść orzeczenia)