Art. 1136. Kontakty dziecka z krewnymi

Kodeks rodzinny i opiekuńczy

Przepisy niniejszego oddziału stosuje się odpowiednio do kontaktów rodzeństwa, dziadków, powinowatych w linii prostej, a także innych osób, jeżeli sprawowały one przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem.

Komentarze orzeczniczeKomentarz redakcyjnyKomentarze autorskie

Jacek Ignaczewskisędzia Sądu Rejonowego w Olsztynie, twórca StandardówPrawa.pl., autor wielu publikacji z zakresu prawa rodzinnego i cywilnego.: Kontakty dziecka z osobami bliskimi

W komentarzu wykorzystano: J. Ignaczewski, Komentarz do spraw rodzinnych, Warszawa 2014 r.

Zgodnie z art. 5 Konwencji o kontaktach z dziećmi, w interesie dziecka mogą być ustanowione kontakty nie tylko z rodzicami, ale również z innymi osobami, z którymi łączą je rodzinne więzi. Pojęcie to, zgodnie z art. 2 lit. d Konwencji, obejmuje nie tylko osoby spokrewnione, lecz wszelkie relacje mające de facto charakter rodzinny – jak np. więzi z dziadkami czy rodzeństwem.

Polskie prawo w pełni odzwierciedla tę zasadę. Zgodnie z art. 113[6] k.r.o., o uregulowanie kontaktów z dzieckiem mogą występować także:

  1. rodzeństwo,

  2. dziadkowie,

  3. powinowaci w linii prostej (np. ojczym, macocha, teściowie),

  4. inne osoby, które przez dłuższy czas sprawowały nad dzieckiem pieczę.

Z przepisów Konstytucji oraz Ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy wynika prawo matki i ojca do wychowania swoich dzieci, sprawowania nad nimi osobistej pieczy (opieki faktycznej). Prawa takiego nie mają dalsi członkowie rodziny, również nie mają go dziadkowie dzieci. Z tytułu pokrewieństwa dziadkowie mają przewidziane jedynie w art. 113[6] Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego uprawnienie do kontaktów z wnukami – jeżeli jest to zgodne z nadrzędnym dobrem dziecka.

Szeroka legitymacja czynna ma swoje uzasadnienie w fundamentalnej zasadzie prawa rodzinnego, według której „władza rodzicielska rodziców nad dzieckiem nie oznacza wyłączności rodziców w stosunku do dziecka”. Dziecko, by mogło się wszechstronnie rozwijać, potrzebuje kontaktu z osobami, z którymi łączą je bliskie więzi emocjonalne. Relacje te – o ile są właściwe i korzystnie wpływają na dziecko – mogą znacząco wspierać proces wychowawczy, jego rozwój emocjonalny i duchowy.

Władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak tego wymagają dobro i interes dziecka. Rodzice mają obowiązek dbałości o rozwój dziecka w imię jego dobra. Powinni zatem dla pełnego rozwoju jego osobowości umożliwić dziecku kontaktowanie się z jego krewnymi i innymi osobami, jeśli łączą je z dzieckiem bliskie więzi. Prawo dziecka oraz osób mu bliskich

Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.