Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych

1. Ustawa określa zasady:

1) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania biokomponentów;

1a) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów;

2) wytwarzania przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek;

3) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wprowadzania do obrotu biokomponentów i biopaliw ciekłych oraz określania i realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego;

3a) potwierdzania spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju;

3b) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji;

3c) wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wydawania certyfikatów;

4) przeprowadzania kontroli;

5) sporządzania sprawozdawczości i tryb przedkładania sprawozdań;

6) (uchylony)

1a. Przepisy ustawy stosuje się do biokomponentów, paliw, wodoru oraz energii elektrycznej wykorzystywanych w transporcie.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do paliw ciekłych:

1) przeznaczonych lub pochodzących z rezerw strategicznych w rozumieniu ustawy z dnia 29 października 2010 r. o rezerwach strategicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1846 oraz z 2020 r. poz. 374, 695 i 875), podlegających wymianie albo sprzedaży ze względu na upływający termin przydatności ich do użycia, którego przekroczenie może w szczególności spowodować utratę parametrów jakościowych określonych w przepisach odrębnych;

2) pochodzących z rezerw strategicznych podlegających udostępnieniu, sprzedaży albo nieodpłatnemu przekazaniu, o których mowa odpowiednio w art. 18, 22 i 23 ustawy wymienionej w pkt 1;

3) przeznaczonych lub pochodzących z zapasów agencyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 411) podlegających wymianie z przyczyn, o których mowa w pkt 1, lub zamianie.

1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) surowce rolnicze – produkty z rolnictwa lub ich części, uprawiane na użytkach rolnych, przeznaczone do wytwarzania biokomponentów;

2) biomasa – ulegające biodegradacji części produktów, odpady lub pozostałości pochodzenia biologicznego z rolnictwa, łącznie z substancjami roślinnymi i zwierzęcymi, leśnictwa i rybołówstwa oraz powiązanych z nimi działów przemysłu, w tym z chowu i hodowli ryb oraz akwakultury, a także ulegająca biodegradacji część odpadów przemysłowych i komunalnych, w tym z instalacji służących zagospodarowaniu odpadów oraz uzdatniania wody i oczyszczania ścieków;

3) biokomponenty – bioetanol, biometanol, biobutanol, ester, bioeter dimetylowy, czysty olej roślinny, biowęglowodory ciekłe, bio propan-butan, bio propan, skroplony biometan, sprężony biometan oraz biowodór, które są wytworzone z biomasy z przeznaczeniem do wytwarzania paliw, z wyłączeniem innych paliw odnawialnych;

4) bioetanol – alkohol etylowy wytwarzany z biomasy, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym; za biomasę do wytwarzania bioetanolu nie uznaje się alkoholu etylowego zawierającego powyżej 96% objętościowo alkoholu;

5) biometanol – alkohol metylowy wytwarzany z biomasy, w tym biometanol zawarty w eterze metylo-tert-butylowym lub eterze metylo-tert-amylowym;

5a) biobutanol – alkohol butylowy wytworzony z biomasy;

6) ester – ester metylowy albo ester etylowy, kwasów tłuszczowych wytwarzany z biomasy;

7) bioeter dimetylowy – eter dimetylowy wytworzony z biomasy;

8) czysty olej roślinny – olej roślinny wytwarzany z roślin oleistych przez tłoczenie, ekstrakcję lub za pomocą porównywalnych metod, czysty lub rafinowany, niemodyfikowany chemicznie;

9) biowęglowodory ciekłe – ciekłe węglowodory lub ich mieszaniny wytworzone z biomasy w procesach przemian chemicznych i biochemicznych, w tym hydrorafinowane oleje oraz węglowodory syntetyczne wytwarzane metodą Fishera-Tropscha;

9a) bio propan-butan – mieszaninę skroplonych gazów węglowodorowych, głównie propanu C3 i butanu C4, wytworzonych z biomasy;

9b) skroplony biometan – skroplony metan wytworzony z biomasy;

9c) sprężony biometan – mieszaninę sprężonych gazów węglowodorowych, głównie metanu C1, wytworzonych z biomasy;

9d) biowodór – wodór wytworzony z biomasy;

9e) bio propan – skroplony propan C3 wytworzony z biomasy w procesie współuwodornienia;

10) paliwa ciekłe – paliwa ciekłe, o których mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2019 r. poz. 660 i 1527 oraz z 2020 r. poz. 284);

10a) paliwa – paliwa, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, z wyłączeniem lekkiego oleju opałowego oraz ciężkiego oleju opałowego;

11) biopaliwa ciekłe:

a) benzyny silnikowe zawierające powyżej 10,0% objętościowo biokomponentów lub powyżej 22,0% objętościowo eterów, o których mowa w pkt 4, z wyłączeniem benzyn silnikowych zawierających biowęglowodory ciekłe,

b) olej napędowy zawierający powyżej 7% objętościowo biokomponentów, z wyłączeniem oleju napędowego zawierającego biowęglowodory ciekłe,

c) bioetanol, biometanol, biobutanol, ester, bioeter dimetylowy, czysty olej roślinny, biowęglowodory ciekłe, bio propan-butan, skroplony biometan, sprężony biometan oraz biowodór – stanowiące samoistne paliwa;

d) (uchylona)

e) (uchylona)

f) (uchylona)

11a) rośliny wysokoskrobiowe – zboża, rośliny bulwiaste i korzeniowe, takie jak ziemniak, słodki ziemniak, topinambur, maniok, ignam oraz rośliny cebulowe, takie jak kolokazja jadalna i ksantosoma;

11b) pozostałości z rolnictwa, akwakultury, rybołówstwa lub leśnictwa – pozostałości pochodzenia biologicznego wytworzone bezpośrednio w rolnictwie, akwakulturze, rybołówstwie lub leśnictwie, z wyłączeniem pozostałości pochodzących z działów przemysłu powiązanych z rolnictwem, akwakulturą, rybołówstwem lub leśnictwem oraz pozostałości z przetwarzania;

11c) pozostałość z przetwarzania – substancje biodegradowalne, które pochodzą z procesu produkcyjnego i nie są produktem końcowym tego procesu oraz nie są podstawowym celem takiego procesu produkcyjnego, a proces produkcyjny nie został w sposób zamierzony zmodyfikowany w celu wytworzenia tych substancji;

11d) współuwodornienie – proces polegający na jednoczesnej hydrorafinacji frakcji pochodzących z przerobu ropy naftowej i biomasy, w wyniku którego powstają biowęglowodory ciekłe oraz bio propan w mieszaninie z węglowodorami z przerobu ropy naftowej;

12) import – przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej paliw, biokomponentów lub surowców do ich wytworzenia, spoza obszaru celnego Unii Europejskiej;

13) nabycie wewnątrzwspólnotowe – przemieszczenie paliw, biokomponentów lub surowców do ich wytworzenia z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

14) wprowadzanie do obrotu – rozporządzenie biokomponentami lub paliwami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się biokomponentów lub paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;

15) stacja paliwowa – stację paliwową, o której mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw;

16) stacja zakładowa – stację zakładową, o której mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw;

17) rolnik – osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą w gospodarstwie rolnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 333) działalność rolniczą w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.);

17a) producent rolny – rolnika w rozumieniu art. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz. Urz. UE L 30 z 31.01.2009, str. 16, z późn. zm.), oraz rolnika z kraju trzeciego, uprawiającego surowce rolnicze na potrzeby wytwarzania biokomponentów;

17b) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424);

18) wytwórca – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania biokomponentów, a następnie rozporządzenia nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczenia ich do wytworzenia przez siebie paliw;

18a) przetwórca – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania biomasy, a następnie rozporządzenia produktami jej przetworzenia przeznaczonymi do wytwarzania biokomponentów, przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych produktów;

19) pośrednik – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie:

a) zakupu, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, a następnie rozporządzenia nią przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tej biomasy, lub

b) zakupu biokomponentów, a następnie rozporządzenia nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów;

20) (uchylony)

20a) podmiot sprowadzający – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów dokonanego samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu, a następnie rozporządzenia tymi biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów;

21) magazynowanie – działalność gospodarczą polegającą na przechowywaniu paliw przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu;

22) skład podatkowy – skład podatkowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722);

23) inne paliwa odnawialne – paliwa pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2020 r. poz. 261, 284, 568 i 695), z wyłączeniem paliw pochodzących z biomasy, stosowane w transporcie;

24) Narodowy Cel Wskaźnikowy – minimalny udział innych paliw odnawialnych i biokomponentów zawartych w paliwach stosowanych we wszystkich rodzajach transportu w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych zużywanych w ciągu roku kalendarzowego w transporcie drogowym i kolejowym, liczony według wartości opałowej;

25) podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy – każdy podmiot, w tym mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych, który:

a) rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych lub

b) zużywa je na potrzeby własne na tym terytorium, z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych przeznaczonych do użycia podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;

26) gazy cieplarniane – dwutlenek węgla, podtlenek azotu oraz metan;

27) cykl życia biokomponentu – okres obejmujący etapy niezbędne do wytworzenia danego biokomponentu, uwzględniający w szczególności uprawę i przetwarzanie surowców, wytwarzanie, transport i dystrybucję, aż do jego zużycia w transporcie;

28) cykl życia kopalnego odpowiednika biokomponentu – okres obejmujący etapy niezbędne do wytworzenia danego kopalnego odpowiednika biokomponentu, uwzględniający w szczególności wydobycie, wytwarzanie, magazynowanie, transport i dystrybucję, aż do jego zużycia w transporcie;

29) kopalny odpowiednik biokomponentu – benzynę silnikową lub olej napędowy niezawierający dodatku biokomponen-tów;

30) ograniczenie emisji gazów cieplarnianych – różnicę całkowitej emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia kopalnego odpowiednika biokomponentu i całkowitej emisji tych gazów w cyklu życia biokomponentu, odniesioną do całkowitej emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia kopalnego odpowiednika biokomponentu, wyrażoną w procentach;

31) odpady – odpady ulegające biodegradacji w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2020 r. poz. 797 i 875);

32) (uchylony)

32a) materiał lignocelulozowy – surowce składające się z ligniny, celulozy lub hemicelulozy, takie jak biomasa pozyskiwana z lasów lub upraw drzewiastych roślin energetycznych, w szczególności wierzby, brzozy i topoli czarnej, oraz pozostałości z przetwarzania i odpady z przemysłu związanego z leśnictwem;

32b) niespożywczy materiał celulozowy – surowce składające się głównie z celulozy i hemicelulozy o niższej zawartości ligniny niż materiał lignocelulozowy obejmujące:

a) pozostałości pożniwne roślin spożywczych i paszowych, takie jak:

– słoma,

– łodygi roślin zbożowych,

– łuski nasion,

– łupiny,

b) trawiaste rośliny energetyczne o niskiej zawartości skrobi, takie jak:

– życica,

– proso rózgowate,

– miskantus,

– arundo trzcinowate,

– uprawy okrywowe,

c) pozostałości z przetwarzania, w tym rośliny spożywcze i paszowe, po wyekstrahowaniu olejów roślinnych, cukrów, skrobi i białek,

d) bioodpady w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;

32c) zużyty olej kuchenny – odpad o kodzie 20 01 25, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, będący mieszaniną olejów oraz tłuszczów, powstały w wyniku czynności prowadzonych w związku z produkcją lub przetwarzaniem produktów spożywczych, w wyniku której nastąpiła zmiana ich właściwości fizycznych i chemicznych;

32d) tłuszcze zwierzęce – tłuszcze otrzymane z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2, o których mowa w art. 8 i 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.);

33) uznany system certyfikacji – system certyfikacji gwarantujący spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju określonych w art. 28b–28bc, zatwierdzony przez Komisję Europejską w drodze decyzji;

34) administrator systemu certyfikacji – przedsiębiorcę, który ma tytuł prawny do dysponowania uznanym systemem certyfikacji i wykonuje działalność gospodarczą w zakresie udzielania zgody na korzystanie z tego systemu;

35) jednostka certyfikująca – przedsiębiorcę, który, działając w ramach uznanego systemu certyfikacji, ma prawo wydawania certyfikatu podmiotom certyfikowanym;

36) podmiot certyfikowany – podmiot, który zgodnie z uznanym systemem certyfikacji uzyskał certyfikat;

37) certyfikat – dokument wydany przez jednostkę certyfikującą uprawniający podmiot certyfikowany do stosowania uznanego systemu certyfikacji;

38) certyfikat jakości – dokument wydany przez akredytowaną jednostkę certyfikującą potwierdzający, że biokompo-nenty wprowadzane do obrotu lub wykorzystywane do wytwarzania paliw spełniają wymagania, o których mowa w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

39) świadectwo – dokument wystawiany przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy potwierdzający, że wskazana w tym dokumencie ilość biokomponentów, zawartych w paliwach rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw przez ten podmiot na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na tym terytorium na potrzeby własne, spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b–28bc;

40) poświadczenie – dokument przewidziany przez uznany system certyfikacji lub umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, potwierdzający, że wskazana w tym dokumencie ilość biomasy lub biokomponentów spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b–28bc;

41) dystrybutor – odmierzacz będący instalacją pomiarową, przeznaczony do tankowania biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych i zakładowych.

2. Przez biopaliwa ciekłe rozumie się także biopaliwa produkowane z biomasy i stanowiące samoistne paliwa inne niż wymienione w ust. 1 pkt 11.

3. Przez rolnika rozumie się także:

1) grupę osób fizycznych prowadzących w gospodarstwach rolnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym działalność rolniczą w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że grupa ta wytwarza biopaliwa ciekłe wyłącznie na własny użytek członków tej grupy;

2) grupę producentów rolnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), pod warunkiem, że grupa ta wytwarza biopaliwa ciekłe wyłącznie na własny użytek członków tej grupy.

4. Przez wytwarzanie biokomponentów rozumie się także wytwarzanie biokomponentów w procesie współuwodornienia.

1. Do postępowania przed Dyrektorem Generalnym Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 i 695).

2. Organem wyższego stopnia w stosunku do Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa jest minister właściwy do spraw rynków rolnych.

W sprawach dotyczących działalności regulowanej, nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

1. Działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania biokomponentów, a następnie rozporządzenia nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczenia ich do wytworzenia przez wytwórcę paliw, jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, i wymaga wpisu do rejestru wytwórców.

2. Organem prowadzącym rejestr wytwórców jest Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, zwany dalej „organem rejestrowym”.

1. Wytwórca jest obowiązany spełniać następujące warunki:

1) posiadać tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których będzie wykonywana działalność gospodarcza;

2) dysponować odpowiednimi urządzeniami technicznymi i obiektami budowlanymi, spełniającymi wymagania określone w szczególności w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska, umożliwiającymi prawidłowe wykonywanie działalności gospodarczej;

3) posiadać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

2. Działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania biokomponentów, a następnie rozporządzenia nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczenia ich do wytworzenia przez wytwórcę paliw, może wykonywać wytwórca, który nie był karany za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku wytwórcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – którego odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.

3. Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru wytwórców na pisemny wniosek wytwórcy.

4. Wniosek o wpis do rejestru wytwórców zawiera:

1) oznaczenie firmy wytwórcy, jej siedziby, adresu oraz inne dane teleadresowe;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wytwórcy;

3) określenie:

a) rodzaju i zakresu wykonywanej działalności gospodarczej,

b) miejsca lub miejsc wykonywania działalności gospodarczej,

c) rodzaju i rocznej wydajności instalacji do wytwarzania biokomponentów;

3a) wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania – w przypadku wytwórcy będącego odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;

4) oświadczenie, że w chwili składania wniosku wytwórca nie zalega z uiszczaniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenia społeczne.

5. Wytwórca dołącza do wniosku o wpis do rejestru wytwórców:

1) oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru wytwórców są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania biokomponentów, a następnie rozporządzenia nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczenia ich do wytworzenia przez wytwórcę paliw, określone w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, i spełniam warunki, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy.”;

2) oświadczenie o niekaralności wytwórcy, a w przypadku wytwórcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do jej reprezentowania.

6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5, powinny również zawierać:

1) oznaczenie:

a) firmy wytwórcy, jej siedziby i adres,

b) miejsca i datę złożenia oświadczenia;

2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania wytwórcy, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

6a. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

7. W przypadku gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń, o których mowa w ust. 5, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku lub dołączenia oświadczeń w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

8. Przepis ust. 4 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze wytwórców.

1. Wpisowi do rejestru wytwórców podlegają dane, o których mowa w art. 5 ust. 4 pkt 1–3, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.

2. Rejestr wytwórców może być prowadzony w systemie informatycznym.

3. Rejestr wytwórców jest jawny.

1. Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru wytwórców zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

2. Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru wytwórców.

Wytwórca wpisany do rejestru wytwórców jest obowiązany informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w tym rejestrze, w szczególności o zakończeniu lub zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru wytwórców.

1. Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu wytwórcy do rejestru wytwórców w terminie 7 dni od dnia wpływu do niego wniosku o wpis wraz z oświadczeniami, o których mowa w art. 5 ust. 5.

2. Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do organu upłynęło 14 dni, wytwórca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ rejestrowy wezwał wytwórcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez wytwórcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 4 ust. 1, w przypadku gdy wytwórca:

1) nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5 ust. 1, w wyznaczonym przez organ terminie;

2) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 4 pkt 4 lub ust. 5, niezgodne ze stanem faktycznym;

3) przestał spełniać warunek, o którym mowa w art. 5 ust. 2.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

3. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.

1. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 1, organ rejestrowy z urzędu wykreśla wytwórcę wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 4 ust. 1, z rejestru wytwórców.

1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy wytwórca wykonuje działalność gospodarczą, o której mowa w art. 4 ust. 1, także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.

2. Wytwórca, wobec którego wydano decyzję, o której mowa w art. 8 ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru wytwórców nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.

Organ rejestrowy wykreśla wytwórcę z rejestru wytwórców na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

(uchylony)

1. Wytwarzając biokomponenty należy wykorzystywać:

1) surowce rolnicze pozyskiwane z gospodarstwa rolnego położonego na obszarze co najmniej jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym na podstawie umowy kontraktacji zawartej między producentem rolnym prowadzącym to gospodarstwo a wytwórcą, przetwórcą lub pośrednikiem lub

2) biomasę pozyskiwaną na podstawie umowy dostawy zawartej między wytwórcą a pośrednikiem lub przetwórcą, lub

3) surowce rolnicze pozyskane z produkcji własnej wytwórców lub biomasę otrzymywaną przez wytwórców w prowadzonych przez nich procesach przetwarzania surowców rolniczych lub biomasy na cele inne niż paliwowe.

2. Umowy, o których mowa w ust. 1, są zawierane na okres nie krótszy niż 1 rok.

3. Udział biokomponentów wytwarzanych z biomasy pozyskiwanej w sposób inny niż określony w ust. 1 nie może przekraczać w skali roku 25% całości biokomponentów wytwarzanych przez tego wytwórcę.

Zabrania się wytwórcom wykorzystywania biomasy będącej produktem działów przemysłu powiązanych z rolnictwem, przy dostawie której została zastosowana stawka podatku od towarów i usług wyższa niż 5%, do wytwarzania estrów.

1. Umowa kontraktacji lub umowa dostawy zawiera w szczególności:

1) określenie ilości i rodzajów:

a) surowców rolniczych przewidzianych do dostarczenia przez producenta rolnego lub

b) biomasy przewidzianej do dostarczenia przez przetwórcę lub pośrednika

– w poszczególnych latach obowiązywania umowy;

2) cenę za jednostkę masy lub objętości dostarczonego surowca rolniczego lub innego rodzaju biomasy;

3) określenie minimalnych wymagań jakości surowca rolniczego lub innego rodzaju biomasy;

4) termin płatności za dostarczone surowce rolnicze lub inny rodzaj biomasy, który nie może być dłuższy niż 30 dni od dnia ich dostarczenia;

5) termin obowiązywania umowy;

6) określenie odpowiedzialności stron z tytułu niedotrzymania warunków umowy;

7) postanowienia dotyczące zmiany i rozwiązania umowy.

2. W przypadku gdy surowce rolnicze mogą być przeznaczone do wytworzenia biokomponentów na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1, umowa kontraktacji zawiera zobowiązanie producenta rolnego do wystawienia dokumentu przewidzianego przez uznany system certyfikacji stosowany przez kontraktującego, potwierdzającego, że surowce rolnicze spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju, oraz do poddania się kontroli przewidzianej przez ten uznany system certyfikacji.

1. Działalność gospodarcza w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów dokonanego samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu oraz rozporządzania tymi biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru podmiotów sprowadzających.

2. Czasowe świadczenie usług w zakresie wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1, przez przedsiębiorców z państw członkowskich w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655) wymaga uzyskania wpisu do rejestru podmiotów sprowadzających. Przepisy niniejszego rozdziału oraz rozdziałów 1, 4a i 5–7 stosuje się.

3. Rejestr podmiotów sprowadzających prowadzi organ rejestrowy.

Podmiot sprowadzający jest obowiązany spełniać następujące warunki:

1) dysponować odpowiednimi warunkami technicznymi umożliwiającymi prawidłowe wykonywanie działalności gospodarczej, w tym obiektami budowlanymi, w szczególności w przypadku gdy odrębne przepisy nakładają na podmiot sprowadzający obowiązek prowadzenia składu podatkowego;

2) prowadzić dokumentację dotyczącą importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów dokonanego samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu oraz rozporządzania tymi biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów;

3) posiadać zezwolenie określone w przepisach o podatku akcyzowym, o ile taki obowiązek wynika z tych przepisów;

4) zapewnić, aby biokomponenty, które poddawane są jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, spełniały wymagania jakościowe określone w ustawie.

1. Działalność gospodarczą w zakresie określonym w art. 12a ust. 1 i 2 może wykonywać podmiot sprowadzający, który nie był karany za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku podmiotu sprowadzającego będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – którego odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.

2. Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru podmiotów sprowadzających na pisemny wniosek podmiotu sprowadzającego.

3. Wniosek o wpis do rejestru podmiotów sprowadzających zawiera:

1) oznaczenie firmy podmiotu sprowadzającego, jego siedziby, adres oraz inne dane teleadresowe;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu sprowadzającego;

3) określenie:

a) rodzaju i zakresu wykonywanej działalności gospodarczej,

b) miejsca lub miejsc wykonywania działalności gospodarczej;

4) wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania – w przypadku podmiotu sprowadzającego będącego odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;

5) oświadczenie, że w chwili składania wniosku podmiot sprowadzający nie zalega z uiszczaniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenia społeczne.

4. Do wniosku o wpis do rejestru podmiotów sprowadzających podmiot sprowadzający dołącza:

1) oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru podmiotów sprowadzających są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów dokonanego samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu oraz rozporządzania tymi biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów określone w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz spełniam warunki, o których mowa w art. 12b pkt 1 i 3 oraz w art. 12c ust. 1 tej ustawy.”;

2) oświadczenie o niekaralności podmiotu sprowadzającego, a w przypadku podmiotu sprowadzającego będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania.

5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4, powinny również zawierać:

1) oznaczenie:

a) firmy podmiotu sprowadzającego, jego siedziby i adresu,

b) miejsca i daty złożenia oświadczenia;

2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania podmiotu sprowadzającego, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

7. W przypadku gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 3, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń, o których mowa w ust. 4, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku lub dołączenia oświadczeń w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

8. Przepis ust. 3 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze podmiotów sprowadzających.

9. Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru podmiotów sprowadzających.

1. Wpisowi do rejestru podmiotów sprowadzających podlegają dane, o których mowa w art. 12c ust. 3 pkt 1–3, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.

2. Rejestr podmiotów sprowadzających może być prowadzony w systemie informatycznym.

3. Rejestr podmiotów sprowadzających jest jawny.

4. Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru podmiotów sprowadzających zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

1. Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu podmiotu sprowadzającego do rejestru podmiotów sprowadzających w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z oświadczeniem o spełnieniu warunków wymaganych prawem do wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 12a ust. 1, oraz oświadczenia o niekaralności, o którym mowa w art. 12c ust. 4 pkt 2.

2. Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, podmiot sprowadzający może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał podmiot sprowadzający do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

Podmiot sprowadzający wpisany do rejestru podmiotów sprowadzających jest obowiązany informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w tym rejestrze, w szczególności o zakończeniu albo zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru podmiotów sprowadzających.

1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez podmiot sprowadzający działalności gospodarczej, o której mowa w art. 12a ust. 1, w przypadku gdy podmiot sprowadzający:

1) nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 12b, w wyznaczonym przez organ terminie;

2) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 12c ust. 3 pkt 5 lub ust. 4, niezgodne ze stanem faktycznym;

3) przestał spełniać warunek, o którym mowa w art. 12c ust. 1.

2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

3. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.

1. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 12f ust. 1, organ rejestrowy z urzędu wykreśla podmiot sprowadzający wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 12a ust. 1, z rejestru podmiotów sprowadzających.

1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podmiot sprowadzający wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.

2. Podmiot sprowadzający, wobec którego wydano decyzję o zakazie wykonywania działalności, o której mowa w art.12f ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru podmiotów sprowadzających nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.

Organ rejestrowy wykreśla podmiot sprowadzający z rejestru podmiotów sprowadzających na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

1. Rolnicy mogą wytwarzać biopaliwa ciekłe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c i ust. 2, na własny użytek, po uzyskaniu wpisu do rejestru rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek, zwanego dalej „rejestrem rolników”.

2. Rejestr rolników prowadzi organ rejestrowy.

1. Rolnik wytwarzając biopaliwa ciekłe na własny użytek jest obowiązany spełniać następujące warunki:

1) dysponować odpowiednimi urządzeniami technicznymi i obiektami budowlanymi, spełniającymi wymagania określone w szczególności w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska, umożliwiającymi prawidłowe wytwarzanie biopaliw ciekłych;

2) posiadać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego albo wytwarzać biopaliwa ciekłe na własny użytek poza składem podatkowym z zastosowaniem przedpłaty akcyzy, o której mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

2. Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru rolników na pisemny wniosek rolnika i po złożeniu oświadczenia o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1.

3. Wniosek o wpis do rejestru rolników zawiera:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania albo nazwę i adres siedziby rolnika, a w przypadku grup, o których mowa w art. 2 ust. 3 – imiona, nazwiska i adresy członków grupy lub nazwę grupy i jej siedzibę;

2) numer identyfikacyjny nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, o ile taki numer posiada;

3) określenie:

a) miejsca i rodzaju wytwarzanych biopaliw ciekłych na własny użytek,

b) rodzaju i wydajności instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych na własny użytek,

c) maksymalnej dopuszczalnej ilości biopaliw ciekłych, do wytwarzania których rolnik jest uprawniony w okresie roku kalendarzowego,

d) powierzchni użytków rolnych będących w posiadaniu rolnika, a w przypadku grup, o których mowa w art. 2 ust. 3 – będących w posiadaniu członków grupy.

4. Rolnik dołącza do wniosku o wpis do rejestru rolników:

1) oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są i spełniam warunki, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;

3) zobowiązuję się do:

a) wytwarzania biopaliw ciekłych na własny użytek w składzie podatkowym albo poza składem podatkowym z zastosowaniem przedpłaty akcyzy, o której mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym,

b) nierozporządzania przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej biopaliwami ciekłymi, przestrzegania wymagań jakościowych, nieprzekraczania dopuszczalnego limitu ilości wytworzonych biopaliw ciekłych, składania rocznych sprawozdań, a także przestrzegania innych wymagań wynikających z ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.”;

2) dokumenty potwierdzające dane, o których mowa w ust. 3 pkt 3 lit. d.

5. Oświadczenie powinno również zawierać:

1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania albo nazwę i adres siedziby rolnika, a w przypadku grup, o których mowa w art. 2 ust. 3 – imiona, nazwiska i adresy członków grupy lub nazwę grupy i jej siedzibę;

2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;

3) podpis rolnika, a w przypadku:

a) grupy osób fizycznych, o której mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1 – podpisy członków tej grupy,

b) grupy producentów rolnych, o której mowa w art. 2 ust. 3 pkt 2 – podpisy członków tej grupy lub osób ją reprezentujących.

6. W przypadku gdy wniosek nie zawiera danych, o których mowa w ust. 3, przepis art. 5 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

6a. Przepis ust. 3 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze rolników.

7. (uchylony)

1. Wpisowi do rejestru rolników podlegają dane, o których mowa w art. 14 ust. 3.

2. Rejestr rolników może być prowadzony w systemie informatycznym.

3. Rejestr rolników jest jawny, z wyłączeniem, określonych w art. 14 ust. 3 pkt 1, adresu miejsca zamieszkania rolnika oraz adresów członków grupy.

Przepis art. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany danych zawartych w rejestrze rolników, a także zakończenia lub zawieszenia wytwarzania biopaliw ciekłych na własny użytek.

1. Organ rejestrowy wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru rolników, w terminie 14 dni od dnia wpływu kompletnego wniosku wraz z oświadczeniem.

2. Zaświadczenie o wpisie do rejestru rolników zawiera dane, o których mowa w art. 14 ust. 3, oraz datę wpisu i numer w rejestrze rolników.

3. W przypadku wezwania rolnika do uzupełnienia wniosku o wpis do rejestru rolników, termin, o którym mowa w ust. 1, biegnie od dnia wpływu uzupełnionego wniosku.

Organ rejestrowy, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wpisu do rejestru rolników, w przypadku gdy rolnik nie spełnia warunków, o których mowa w art. 14 ust. 1.

1. Wpis w rejestrze rolników podlega wykreśleniu przez organ rejestrowy albo na wniosek rolnika.

2. Organ rejestrowy, w drodze decyzji administracyjnej, wykreśla wpis w rejestrze rolników w przypadku:

1) gdy rolnik rozporządza poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej biopaliwami ciekłymi wytworzonymi na własny użytek;

2) cofnięcia przez właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.

3. Rolnik, którego wpis wykreślono z rejestru rolników, może uzyskać ponowny wpis do tego rejestru nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o wykreśleniu z rejestru na podstawie ust. 2 stała się ostateczna.

Wytwarzane przez rolników biopaliwa ciekłe na własny użytek powinny spełniać wymagania jakościowe określone w przepisach o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

1. Zabrania się:

1) wytwarzania przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek, innych niż określone w art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c i ust. 2;

2) rozporządzania poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej biopaliwami ciekłymi wytworzonymi na własny użytek przez rolników;

3) wytwarzania przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek w ilości przekraczającej w okresie roku kalendarzowego limit określony w ust. 2 i 3.

2. Dla estru, czystego oleju roślinnego oraz biowęglowodorów ciekłych stanowiących samoistne paliwo, roczny limit ustala się na 100 litrów na hektar powierzchni użytków rolnych będących w posiadaniu rolnika w dniu 1 stycznia roku, którego dotyczy limit.

3. Dla biopaliw ciekłych: bioetanolu, biometanolu, bioeteru dimetylowego, biobutanolu, biowodoru, bio propanu-butanu, skroplonego biometanu, sprężonego biometanu oraz biowęglowodorów ciekłych, a także biopaliw, o których mowa w art. 2 ust. 2, roczny limit ustala się jako objętość odpowiadającą pod względem wartości opałowej 100 litrom oleju napędowego, oznaczonego kodem CN 2710 19 43, na hektar powierzchni użytków rolnych będących w posiadaniu rolnika w dniu 1 stycznia roku, którego dotyczy limit.

1. Biokomponenty, z wyłączeniem biokomponentów wytwarzanych w procesie współuwodornienia, wprowadzane do obrotu lub wykorzystywane do wytwarzania paliw powinny spełniać wymagania jakościowe potwierdzone certyfikatem jakości wydanym przez akredytowane jednostki certyfikujące.

1a. Proces współuwodornienia, w którym wytwarzane są biokomponenty, powinien zapewnić odpowiedni stopień przereagowania biomasy, którego minimalny poziom jest określony w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 1e, potwierdzony certyfikatem jakości wydanym przez akredytowane jednostki certyfikujące.

2. Badania jakości biokomponentów, o których mowa w ust. 1, oraz badania stopnia przereagowania biomasy, o których mowa w ust. 1a, wykonują akredytowane laboratoria badawcze.

2a. Certyfikat jakości biokomponentu wydaje się na wniosek podmiotu w terminie 30 dni roboczych od dnia złożenia wniosku, po dokonaniu oceny informacji oraz dokumentów potwierdzających ich zgodność z wymogami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 5. Wniosek zawiera w szczególności informacje o rodzaju biokomponentu przewidzianego do wprowadzenia do obrotu lub wykorzystania do wytwarzania paliw oraz nazwę surowców, z których biokomponent jest wytwarzany.

2aa. Przed wydaniem certyfikatu jakości biokomponentu upoważniony przedstawiciel akredytowanego laboratorium badawczego może dokonać sprawdzenia spełniania wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5, w miejscu wytwarzania biokomponentów.

2c. Certyfikat jakości biokomponentu zachowuje ważność przez okres roku od dnia jego wydania.

2d. Akredytowana jednostka certyfikująca może cofnąć certyfikat jakości biokomponentu:

1) w przypadku gdy biokomponent przestał spełniać wymagania jakościowe;

2) jeżeli proces współuwodornienia nie zapewnia odpowiedniego stopnia przereagowania biomasy, stanowiącego podstawę wydania certyfikatu jakości;

3) na wniosek podmiotu, któremu został wydany certyfikat jakości.

3. Akredytowane jednostki certyfikujące informują organ rejestrowy o wydaniu lub cofnięciu certyfikatu jakości, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia jego wydania lub cofnięcia.

4. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz akredytowanych jednostek certyfikujących uprawnionych do wydawania certyfikatów jakości biokomponentów.

5. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy:

1) zakres informacji, jakie powinien zawierać wniosek o wydanie certyfikatu jakości złożony przez wnioskodawcę, oraz dokumenty, jakie należy do niego dołączyć,

2) zakres danych zawartych w certyfikacie jakości,

3) tryb wydawania certyfikatów jakości, o których mowa w ust. 1 i 1a, przez akredytowane jednostki certyfikujące

– uwzględniając obowiązujące wymagania normalizacyjne i normatywne do przeprowadzania badań i orzekania w sprawach jakości, a także konieczność sprawnego rozpatrywania wniosków.

6. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, dla biokomponentów, z wyłączeniem biokomponentów wytwarzanych w procesie współuwodornienia:

1) wymagania jakościowe,

2) metody badań ich jakości,

3) sposób pobierania ich próbek

– biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej oraz postanowienia właściwych norm w tym zakresie.

7. Biokomponenty wytworzone lub dopuszczone do obrotu w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tych państwach, które spełniają wymagania wynikające z przepisów Unii Europejskiej w tym zakresie, mogą być dopuszczone do obrotu lub wykorzystywane do wytwarzania paliw, o ile odpowiadają wymaganiom wynikającym z przepisów technicznych, wydanych ze względu na ochronę zdrowia i życia ludzi i zwierząt, środowiska lub interesów konsumentów.

1. Podmiot, który w danym roku kalendarzowym dokonał po raz pierwszy czynności powodujących powstanie obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1, jest obowiązany poinformować o dokonaniu takiej czynności Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie 14 dni od dnia jej dokonania.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1) oznaczenie firmy podmiotu, adresu jego siedziby lub imię i nazwisko i adres zamieszkania;

2) numer PESEL lub numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany, albo numer identyfikacji podmiotu w odpowiednim rejestrze państwa obcego;

3) datę dokonania czynności powodującej powstanie obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

4) określenie rodzaju czynności powodującej powstanie obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

5) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania podmiotu.

3. Do informacji, o której mowa w ust. 1, podmiot dołącza oświadczenie zawierające oznaczenie miejsca i datę jego złożenia oraz podpis osoby uprawnionej do jego reprezentowania, o następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, oświadczam, że dane zawarte w informacji są kompletne i zgodne z prawdą.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki prowadzi wykaz podmiotów, które są zobowiązane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego w danym roku kalendarzowym, w szczególności na podstawie informacji przekazanych na podstawie ust. 1 oraz sprawozdań, o których mowa w art. 30b ust. 3.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, zawiera:

1) oznaczenie firm podmiotów, adresów ich siedzib lub imię i nazwisko i adres zamieszkania;

2) numery PESEL lub numery identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotów oraz numery identyfikacyjne w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli zostały nadane, albo numery identyfikacji podmiotów w odpowiednich rejestrach państw obcych.

6. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, jest jawny, z wyłączeniem numerów PESEL, i podlega publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki.

1. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy jest obowiązany zapewnić w danym roku kalendarzowym co najmniej minimalny udział innych paliw odnawialnych lub biokomponentów zawartych w paliwach, stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez niego na potrzeby własne na tym terytorium w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez niego w ciągu roku kalendarzowego na potrzeby własne na tym terytorium.

1a. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy może zrealizować obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uiszczając opłatę zastępczą w wysokości określonej w ust. 6, jeżeli wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczył ten obowiązek, zrealizował Narodowy Cel Wskaźnikowy na minimalnym określonym poziomie.

1b. Minimalny poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, o którym mowa w ust. 1a, wynosi co najmniej 85% poziomu obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

1ba. Minimalny poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego na lata 2020–2022 wynosi 80%.

1c. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, minimalny poziom realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, o którym mowa w ust. 1a, uwzględniając minimalny poziom realizacji tego obowiązku określony w ust. 1b, a także biorąc pod uwagę sytuację na rynku biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych.

1d. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy może zrealizować obowiązek, o którym mowa w ust. 1, z wykorzystaniem biokomponentów zawartych w paliwach powstałych w wyniku współuwodornienia.

1e. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, zawartość biokomponentów, powstałych w wyniku współuwodornienia, w mieszaninie z węglowodorami z przerobu ropy naftowej, metodykę obliczania stopnia przereagowania biomasy oraz minimalny poziom przereagowania biomasy, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie, postanowienia właściwych norm lub doświadczenia w stosowaniu biokomponentów.

1f. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, metodykę obliczania zawartości biowodoru w paliwach, do produkcji których w procesie wytwórczym wykorzystano biometan, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie, wynikający z badań dotyczących zawartości tych biokomponentów w paliwach lub doświadczenia w ich stosowaniu.

2. Minimalny udział, o którym mowa w ust. 1:

1) liczony jest według wartości opałowej poszczególnych biokomponentów.

2) (uchylony)

3. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wartość opałową poszczególnych biokom-ponentów i paliw ciekłych uwzględniając stan wiedzy technicznej w tym zakresie.

4. W przypadku podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy, które udokumentowały wykorzystanie w danym roku nie mniej niż 70% biokomponentów wytworzonych przez wytwórców, prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania biokomponentów, z:

1) surowców rolniczych pozyskiwanych z gospodarstwa rolnego położonego na obszarze co najmniej jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym na podstawie umowy kontraktacji zawartej między producentem rolnym prowadzącym to gospodarstwo a wytwórcą, przetwórcą lub pośrednikiem lub

2) biomasy pozyskiwanej na podstawie umowy dostawy zawartej między wytwórcą a pośrednikiem lub przetwórcą, lub

3) surowców rolniczych pozyskiwanych z produkcji własnej wytwórców lub biomasy otrzymywanej przez wytwórców w prowadzonych przez nich procesach przetwarzania surowców rolniczych lub biomasy na cele inne niż paliwowe

– minimalny udział, o którym mowa w ust. 1, jest równy iloczynowi współczynnika redukcyjnego i Narodowego Celu Wskaźnikowego. W pozostałych przypadkach minimalny udział, o którym mowa w ust. 1, jest równy Narodowemu Celowi Wskaźnikowemu.

4a. Udział biokomponentów wytworzonych z surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy, zawartych w paliwach stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium, liczony według wartości opałowej, w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium, uznaje się za dwukrotnie wyższy w części, w jakiej zostały one wytworzone z surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy.

4b. Do surowców, z których udział liczony według wartości opałowej uznaje się za dwukrotnie wyższy w rozumieniu ust. 4a, nie zalicza się odpadów będących naturalnymi surowcami spożywczymi, które na skutek niecelowego lub celowego działania lub w wyniku braku odpowiednich warunków produkcji, przechowywania, transportu lub przetwarzania nabyły cechy uniemożliwiające ich przeznaczenie do spożycia lub przestały spełniać wymogi dopuszczające te surowce do spożycia.

4ba. Udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 4a, nie może być wyższy niż 1,5%.

4c. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, niższy niż wynikający z ust. 4ba, udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 4a, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w zakresie możliwości wykorzystania tych surowców do wytwarzania biokomponentów oraz ich dostępność.

4d. W przypadku podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, który realizując obowiązek, o którym mowa w ust. 1, rozporządza poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej benzynami silnikowymi skutkującej trwałym wyzbyciem się benzyn silnikowych lub zużywa je na potrzeby własne, minimalny udział, o którym mowa w ust. 1, może być liczony w sposób określony w ust. 4, pod warunkiem że nie mniej niż 60% biokomponentów zawartych w tych benzynach silnikowych zostało wytworzonych w sposób określony w ust. 4.

5. Rada Ministrów co dwa lata do dnia 15 czerwca, określa w drodze rozporządzenia, wysokość współczynników redukcyjnych, o których mowa w ust. 4, na kolejne dwa lata, biorąc pod uwagę warunki zaopatrzenia w biokomponenty i relacje cenowe na rynku biokomponentów i paliw ciekłych.

6. Opłatę zastępczą, o której mowa w ust. 1a, oblicza się według wzoru:

Oz = Ozj × W × (N - P),

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Oz – wysokość opłaty zastępczej, wyrażoną w złotych,

Ozj – jednostkową opłatę zastępczą wynoszącą 0,014, wyrażoną w złotych/MJ,

W – wartość energetyczną paliw ciekłych i biopaliw ciekłych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot uiszczający opłatę zastępczą, a także zużytych przez niego na potrzeby własne na tym terytorium, liczoną za rok, w którym podmiot ten skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1a, wyrażoną w MJ; wartość opałową poszczególnych biokompo-nentów i paliw ciekłych określa się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3,

N – wysokość Narodowego Celu Wskaźnikowego, do którego realizacji był obowiązany podmiot uiszczający opłatę zastępczą, wyrażoną w procentach,

P – wysokość zrealizowanego udziału innych paliw odnawialnych lub biokomponentów zawartych w paliwach, stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez podmiot uiszczający opłatę zastępczą na potrzeby własne na tym terytorium w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez niego w ciągu roku kalendarzowego na potrzeby własne na tym terytorium w roku, w którym podmiot uiszczający opłatę zastępczą skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1a, wyrażoną w procentach.

7. (uchylony)

8. Opłatę zastępczą uiszcza się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie do 60 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1.

9. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przedstawia ministrowi właściwemu do spraw klimatu i Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informację o wpłatach z tytułu opłat zastępczych dokonywanych za dany rok kalendarzowy, do końca marca roku następującego po roku, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1.

(uchylony)

1. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy jest obowiązany realizować obowiązek, o którym mowa w art. 23 ust. 1, zapewniając w danym roku kalendarzowym minimalny udział biokomponentów, liczony według wartości opałowej, zawartych w paliwach ciekłych stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, wykorzystanych przez niego do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1, które zostały przez ten podmiot rozporządzone przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużyte przez niego na potrzeby własne na tym terytorium.

2. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, który wytwarza paliwa ciekłe wyłącznie w procesie mieszania komponentów lub dodatków z paliwami ciekłymi w ilości stanowiącej nie więcej niż 0,2% objętości wytworzonego w ten sposób paliwa ciekłego, jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w zakresie dotyczącym dodawania tych komponentów lub dodatków.

2a. Przy ustalaniu minimalnego udziału biokomponentów, o którym mowa w ust. 1, nie uwzględnia się biokomponentów powstałych w wyniku współuwodornienia.

3. Minimalny udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 1, wynosi:

1) 3,2% – w benzynach silnikowych;

2) 6,2% – w oleju napędowym.

4. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze rozporządzenia, niższy niż określony w ust. 3, minimalny udział biokomponentów, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę techniczne możliwości branży paliwowej w zakresie dodawania biokomponentów do paliw ciekłych.

1. Rada Ministrów, co 4 lata, do dnia 15 czerwca danego roku, określa, w drodze rozporządzenia, Narodowe Cele Wskaźnikowe na kolejne 8 lat, biorąc pod uwagę możliwości surowcowe i wytwórcze, możliwości branży paliwowej oraz przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie.

2. W przypadku wystąpienia na rynku nadzwyczajnych zdarzeń skutkujących zmianą warunków zaopatrzenia w surowce rolnicze lub biomasę, Rada Ministrów może obniżyć, w drodze rozporządzenia, Narodowy Cel Wskaźnikowy wyznaczony na dany rok kalendarzowy.

(uchylony)

(uchylony)

1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do przeprowadzania kontroli podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy, w zakresie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz w art. 23b.

2. Czynności kontrolne wykonują upoważnieni pracownicy Urzędu Regulacji Energetyki po doręczeniu podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy albo osobie przez niego upoważnionej upoważnienia do przeprowadzenia kontroli jego działalności.

3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe pracownika organu kontroli, uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;

2) oznaczenie kontrolowanego;

3) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;

4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;

5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;

6) oznaczenie organu kontroli;

7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;

8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego stanowiska służbowego;

9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.

4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na analizie wyjaśnień oraz dokumentów przedstawionych przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy.

5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo żądania od kontrolowanego podmiotu ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także przedstawienia dokumentów, dotyczących wykonania obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1.

6. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który w szczególności zawiera wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia zastrzeżeń co do jego treści, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu.

7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole. Odmowa podpisania protokołu nie stanowi przeszkody do jego podpisania przez kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli.

8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wezwać podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy do usunięcia uchybień określonych w protokole, w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

1. Kontrolę w zakresie jakości biokomponentów wprowadzanych do obrotu lub wykorzystywanych do wytwarzania paliw prowadzi Inspekcja Handlowa.

2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1668 i 2166 oraz z 2020 r. poz. 285), z wyłączeniem art. 4 pkt 3 tej ustawy.

Koncesje na wytwarzanie biopaliw ciekłych oraz na obrót tymi paliwami udzielane są na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne.

(uchylony)

1. Biokomponenty mogą być zaliczone podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1, wyłącznie wtedy, gdy:

1) spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b–28bc;

2) nie zostały wcześniej zaliczone na poczet realizacji obowiązku określonego w art. 3 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, zwanej dalej „dyrektywą 2009/28/WE”.

2. Biokomponenty wytworzone z odpadów lub pozostałości innych niż odpady lub pozostałości rolnicze, akwakultury i leśne mogą być zaliczone podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1, jeżeli spełniają:

1) kryterium zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b;

2) warunek określony w ust. 1 pkt 2.

3. Wsparcie finansowe w zakresie wytwarzania biokomponentów i biopaliw ciekłych oraz ich wykorzystania, pochodzące ze środków publicznych, w tym ze środków funduszy Unii Europejskiej, może zostać udzielone podmiotowi ubiegającemu się o przyznanie wsparcia finansowego, pod warunkiem że biokomponenty i biopaliwa ciekłe, które będą objęte wsparciem, spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b–28bd.

4. Biokomponenty mogą być zaliczone na poczet realizacji krajowych celów, o których mowa w art. 20a ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, wyłącznie wtedy, gdy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28b–28bd.

1. Biokomponenty spełniają kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, jeżeli ograniczenie emisji tych gazów wynosi co najmniej:

1) 35% – do dnia 31 grudnia 2017 r.;

2) 50% – od dnia 1 stycznia 2018 r.

2. W przypadku biokomponentów wytworzonych w instalacjach, w których produkcja została rozpoczęta po dniu 5 października 2015 r., kryterium ograniczenia emisji gazów cieplarnianych wynosi co najmniej 60%.

2a. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy po dniu 31 grudnia 2016 r. nastąpiło zwiększenie zdolności produkcyjnych instalacji na skutek rozbudowy instalacji, w której wytwarzanie biokomponentów rozpoczęto przed dniem 5 października 2015 r.

3. Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w załączniku nr 2 do ustawy.

4. Do obliczenia emisji gazów cieplarnianych spowodowanych uprawą surowców rolniczych przeznaczanych do wytworzenia biokomponentów stosuje się wartości standardowe emisji gazów cieplarnianych określone w załączniku nr 2 do ustawy, wartości emisji gazów cieplarnianych umieszczone w wykazie, ogłoszonym na podstawie ust. 6, lub wartości rzeczywiste dla tych upraw, które oblicza się zgodnie z metodyką określoną w części II.3. załącznika nr 2 do ustawy.

5. (uchylony)

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz wartości emisji gazów cieplarnianych spowodowanych uprawą surowców rolniczych na obszarach województw, niższych od wartości standardowych emisji gazów cieplarnianych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, biorąc pod uwagę wykaz tych wartości zatwierdzony przez Komisję Europejską, w drodze decyzji.

1. Biokomponenty spełniają kryterium ochrony terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z terenów, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. lub po tym okresie, posiadały następujący status, niezależnie od tego, czy posiadają go nadal:

1) lasów pierwotnych i innych zalesionych gruntów, czyli lasów i innych zalesionych gruntów z gatunkami rodzimymi, gdzie nie istnieją wyraźnie widoczne ślady działalności człowieka, a procesy ekologiczne nie zostały w istotny sposób zaburzone;

2) obszarów wyznaczonych:

a) na cele ochrony przyrody, o których mowa w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55 i 471),

b) do ochrony rzadkich, zagrożonych lub poważnie zagrożonych ekosystemów lub gatunków, które zostały uznane za takie na podstawie umów międzynarodowych lub wykazów sporządzonych przez organizacje międzyrządowe lub Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody pod warunkiem uznania ich przez Komisję Europejską zgodnie z art. 18 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2009/28/WE lub art. 30 ust. 4 akapit pierwszy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. UE L 328 z 21.12.2018, str. 82);

3) obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności:

a) naturalnych, czyli obszarów trawiastych, które pozostaną takimi obszarami jeżeli nie dojdzie do interwencji człowieka i które zachowają naturalny skład gatunkowy oraz cechy i procesy ekologiczne,

b) nienaturalnych, czyli obszarów trawiastych, które przestaną być takimi obszarami na skutek braku interwencji człowieka i są bogate gatunkowo oraz nie są zdegradowane, chyba że zbiory surowców rolniczych są konieczne, aby mogły zachować status obszarów trawiastych.

2. Uznaje się, że biokomponenty pochodzące z obszarów określonych w ust. 1 pkt 2 spełniają kryterium ochrony terenów o wysokiej wartości bioróżnorodności, pod warunkiem, że zainteresowany podmiot przedstawi dowody, że produkcja biomasy wykorzystanej do ich wytworzenia nie narusza celów ochrony przyrody.

1. Biokomponenty spełniają kryterium ochrony terenów zasobnych w duże ilości pierwiastka węgla, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z takich terenów.

2. Do terenów zasobnych w duże ilości pierwiastka węgla zalicza się tereny, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. posiadały jeden z poniższych statusów, ale już go nie posiadają:

1) terenów podmokłych, które są pokryte lub nasączone wodą stale lub przez znaczną część roku;

2) obszarów stale zalesianych, czyli obszarów obejmujących więcej niż 1 ha z drzewami o wysokości powyżej 5 metrów i pokryciem powierzchni przez korony drzew powyżej 30%, lub drzewami mogącymi osiągnąć te wartości w miejscu ich naturalnego występowania;

3) obszarów obejmujących więcej niż 1 ha z drzewami o wysokości powyżej 5 metrów i z pokryciem powierzchni przez korony drzew pomiędzy 10% a 30% lub drzewami mogącymi osiągnąć te wartości w miejscu ich naturalnego występowania, z wyjątkiem sytuacji, gdy przedstawiono dowody, że obszar ten przed i po przekształceniu magazynuje taką ilość pierwiastka węgla, że stosując metodykę określoną w pkt II.3. załącznika nr 2 do ustawy, zostałoby spełnione kryterium określone w art. 28b.

3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli w czasie pozyskiwania biomasy teren posiadał ten sam status co w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r.

Biokomponenty spełniają kryterium ochrony torfowisk, jeżeli biomasa wykorzystywana do ich wytwarzania nie pochodzi z terenów, które w okresie od 1 do 31 stycznia 2008 r. były torfowiskami, chyba że przy uprawie i zbiorach biomasy nie stosowano melioracji uprzednio niemeliorowanych gleb.

Biokomponenty spełniają kryterium zrównoważonej gospodarki rolnej, jeżeli uprawa biomasy wykorzystywanej do ich wytwarzania, w ramach działalności rolniczej, prowadzona była zgodnie z:

1) wymogami w obszarze:

a) „Środowisko, zmiana klimatu, utrzymanie gruntów w dobrej kulturze rolnej” – wymogi podstawowe w zakresie zarządzania SMR 1, SMR 2 i SMR 3,

b) „Zdrowie publiczne, zdrowie zwierząt i zdrowie roślin” – wymóg podstawowy w zakresie zarządzania SMR 10

– określonymi w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1306/2013”, oraz

2) minimalnymi normami w zakresie dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, określonymi na podstawie art. 94 rozporządzenia nr 1306/2013.

1. Potwierdzenie spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28b–28bc, odbywa się przez system bilansu masy.

2. Podmioty certyfikowane są obowiązane wdrożyć system bilansu masy, który:

1) umożliwia mieszanie partii biomasy albo biokomponentów o różnym stopniu zrównoważenia;

2) w przypadku, o którym mowa w pkt 1, pozwala określić stopień zrównoważenia oraz wielkość poszczególnych partii biomasy albo biokomponentów;

3) zapewnia, że suma wszystkich partii biomasy albo biokomponentów wyprowadzonych z mieszanki posiada ten sam stopień zrównoważenia i jest równa sumie wszystkich partii biomasy albo biokomponentów wprowadzonych do tej mieszanki.

1. Sposób weryfikacji spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 28ba–28bc, zgodnie z systemem bilansu masy, o którym mowa w art. 28be, określa uznany system certyfikacji.

2. Wykazanie spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, określonych w art. 28b–28bc, przez podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy odbywa się w szczególności zgodnie z art. 28i i art. 30b ust. 1a.

3. Weryfikacja spełnienia wymogów i minimalnych norm, o których mowa w art. 28bd, jest prowadzona przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach przyznawania płatności bezpośrednich na podstawie przepisów o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

1. Dokumentami potwierdzającymi spełnienie przez biomasę lub biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju i umożliwiającymi zaliczenie tych biokomponentów na poczet realizacji obowiązków, o których mowa w art. 23 ust. 1 oraz art. 23b ust. 1, wystawianymi na poszczególnych etapach wytwarzania biokomponentów, są:

1) dokument wystawiony przez producenta rolnego przewidziany przez uznany system certyfikacji;

2) poświadczenie;

3) świadectwo.

2. Za dokumenty, o których mowa w ust. 1, uznaje się również dokumenty wystawione:

1) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w kraju trzecim, pod warunkiem że zostały wystawione w ramach uznanego systemu certyfikacji;

2) w kraju trzecim, pod warunkiem że Unia Europejska zawarła z tym krajem umowę, na mocy której uznaje się, że biomasa wytworzona w tym kraju spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju.

Dokument przewidziany przez uznany system certyfikacji lub przez umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, wystawiony przez producenta rolnego, zawiera dane określone w tym systemie lub umowie.

1. Podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie: wytwarzania biokomponentów, przetwarzania biomasy, zakupu, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biomasy lub biokomponentów, które mają być zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, są obowiązane do uzyskania certyfikatu.

2. Podmiot certyfikowany, dokonując rozporządzenia przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się:

1) biomasy lub

2) biokomponentów lub, w przypadku wytwórców, przeznaczenia biokomponentów do wytworzenia przez siebie paliw – na potrzeby realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, jest obowiązany posiadać ważny certyfikat oraz wystawić poświadczenie.

3. Poświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest wystawiane zgodnie z wymaganiami uznanego systemu certyfikacji.

1. Zabrania się podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Wskaźnikowy wystawiania poświadczeń dla biokomponentów zawartych w paliwach, które zostały wykorzystane przez ten podmiot do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotów realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy, w przypadku poświadczeń wystawianych dla biokomponentów wytworzonych w procesie współuwodornienia.

Świadectwa są wystawiane na podstawie poświadczeń, a w przypadku biokomponentów, które zostały wytworzone poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – na podstawie dokumentów, o których mowa w art. 28c ust. 2.

Wskazana w świadectwie ilość biokomponentów zawartych w paliwach rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na potrzeby własne, które mają być zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, nie może być większa niż ilość biokomponentów wskazana w poświadczeniach lub w dokumentach, o których mowa w art. 28c ust. 2, posiadanych przez podmiot wystawiający świadectwo.

1. Świadectwo zawiera:

1) oznaczenie firmy podmiotu wystawiającego świadectwo, jego siedziby i adresu;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu wystawiającego świadectwo;

3) indywidualny numer świadectwa;

4) wskazanie uznanego systemu certyfikacji lub innego dokumentu, o którym mowa w art. 28c ust. 2, potwierdzającego spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju, dotyczącego biokomponentów będących przedmiotem świadectwa;

5) informacje o ilości i rodzaju biokomponentów wskazanych w świadectwie, w tym zaliczanych podwójnie do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego;

6) oświadczenie o spełnieniu kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty wskazane w świadectwie;

7) datę uruchomienia instalacji, z której pochodzi partia biokomponentów wskazana w świadectwie;

8) wartość opałową biokomponentów wyrażoną w MJ/kg;

9) informację dotyczącą poziomu emisji gazów cieplarnianych partii biokomponentów wskazanych w świadectwie;

10) wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych;

11) wykaz poświadczeń lub dokumentów, o których mowa w art. 28c ust. 2, wykorzystanych na potrzeby wystawienia świadectwa.

2. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa oraz może określić dodatkowe dane, które powinno zawierać świadectwo, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1.

1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do weryfikacji danych zawartych w świadectwie.

2. Weryfikacja, o której mowa w ust. 1, polega na ustaleniu, czy ilość biokomponentów wskazana w świadectwie odpowiada ilości biokomponentów wskazanej w poświadczeniach lub dokumentach, o których mowa w art. 28c ust. 2, posiadanych przez podmiot wystawiający świadectwo, oraz czy te poświadczenia lub dokumenty są wiarygodne.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może żądać przedstawienia dokumentów i informacji dotyczących realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

1. Działalność gospodarcza w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji.

2. Czasowe świadczenie usług w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji przez przedsiębiorców z państw członkowskich w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji. Przepisy niniejszego rozdziału oraz rozdziałów 1, 4a i 5–7 stosuje się.

3. Rejestr administratorów systemów certyfikacji prowadzi organ rejestrowy.

1. Administrator systemu certyfikacji jest obowiązany spełniać następujące warunki:

1) posiadać tytuł prawny do dysponowania uznanym systemem certyfikacji spełniającym wymagania określone w dyrektywie 2009/28/WE dla decyzji Komisji Europejskiej wydanych przed dniem 1 lipca 2021 r. lub dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych dla decyzji Komisji Europejskiej wydanych po dniu 30 czerwca 2021 r.;

2) posiadać tłumaczenie na język polski dokumentów uznanego systemu certyfikacji – w przypadku uznanego systemu certyfikacji sporządzonego w języku obcym;

3) prowadzić dokumentację dotyczącą zgód udzielonych jednostkom certyfikującym na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji.

2. Działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28k ust. 1, może wykonywać osoba, która nie była karana za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – którego odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.

3. Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji na pisemny wniosek administratora systemu certyfikacji.

4. Wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji zawiera:

1) oznaczenie firmy administratora systemu certyfikacji, jego siedziby, adresu i innych danych teleadresowych;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) administratora systemu certyfikacji;

3) nazwę uznanego systemu certyfikacji, którym dysponuje administrator systemu certyfikacji, oraz wskazanie decyzji Komisji Europejskiej o uznaniu systemu certyfikacji oraz okres jej ważności;

4) wskazanie tytułu prawnego do dysponowania uznanym systemem certyfikacji;

5) wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania – w przypadku administratora systemu certyfikacji będącego odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;

6) oświadczenie, że w chwili składania wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji wnioskodawca nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne.

5. Administrator systemu certyfikacji do wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji dołącza:

1) oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k ust. 1, określone w art. 28l ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz spełniam warunki, o których mowa w art. 28l ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 tej ustawy.”;

2) oświadczenie o niekaralności osoby, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania;

3) kopię uznanego systemu certyfikacji wraz z jego tłumaczeniem na język polski.

6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, powinny również zawierać:

1) oznaczenie:

a) firmy administratora systemu certyfikacji, jego siedziby i adresu,

b) miejsca i daty złożenia oświadczenia;

2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania administratora systemu certyfikacji, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

8. W przypadku gdy wniosek o wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń lub dokumentu, o których mowa w ust. 5, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa administratora systemu certyfikacji do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

9. Przepis ust. 4 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze administratorów systemów certyfikacji.

10. Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru administratorów systemów certyfikacji.

1. Wpisowi do rejestru administratorów systemów certyfikacji podlegają dane, o których mowa w art. 28l ust. 4 pkt 1–4, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.

2. Rejestr administratorów systemów certyfikacji może być prowadzony w systemie informatycznym.

3. Rejestr administratorów systemów certyfikacji jest jawny.

4. Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru administratorów systemów certyfikacji zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

1. Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu administratora systemu certyfikacji do rejestru administratorów systemów certyfikacji w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 28l ust. 5.

2. Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, administrator systemu certyfikacji może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał administratora systemu certyfikacji do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

1. Administrator systemu certyfikacji wpisany do rejestru administratorów systemów certyfikacji jest obowiązany informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w rejestrze, w szczególności o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru administratorów systemów certyfikacji.

2. Administrator systemu certyfikacji wpisany do rejestru administratorów systemów certyfikacji jest obowiązany przekazać organowi rejestrowemu kopię uznanego systemu certyfikacji wraz z jego tłumaczeniem na język polski, w terminie 30 dni od dnia zatwierdzenia przez Komisję Europejską wprowadzonych zmian, pod rygorem wykreślenia z rejestru administratorów systemów certyfikacji.

1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez administratora systemu certyfikacji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k ust. 1, w przypadku gdy administrator systemu certyfikacji:

1) nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 28l ust. 1, w wyznaczonym przez organ terminie;

2) złożył oświadczenia, o których mowa w art. 28l ust. 4 pkt 6 lub ust. 5 pkt 1 lub 2, niezgodne ze stanem faktycznym;

3) przestał spełniać warunek, o którym mowa w art. 28l ust. 2.

1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

1b. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.

2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ rejestrowy z urzędu:

1) wykreśla administratora systemu certyfikacji wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28k ust. 1, z rejestru administratorów systemów certyfikacji;

2) informuje jednostki certyfikujące, które posiadały zgodę tego administratora na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji, o wykreśleniu administratora z rejestru administratorów systemów certyfikacji.

2a. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy administrator systemu certyfikacji wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.

3. Administrator systemu certyfikacji, wobec którego wydano decyzję o zakazie wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru administratorów systemu certyfikacji nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.

Organ rejestrowy wykreśla administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów certyfikacji na jego wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

1. Administrator systemu certyfikacji, co najmniej raz w roku kalendarzowym, przeprowadza kontrolę jednostek certyfikujących, które posiadają zgodę na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji udzieloną przez tego administratora. Kontrola jednostek certyfikujących jest przeprowadzana w celu weryfikacji, czy certyfikacja przeprowadzana przez jednostki certyfikujące nie narusza wymagań przewidzianych przez uznany system certyfikacji.

2. Administrator systemu certyfikacji informuje organ rejestrowy o cofnięciu zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji jednostce certyfikującej, w terminie 14 dni od dnia jej cofnięcia.

1. Działalność gospodarcza w zakresie wydawania certyfikatów podmiotom certyfikowanym jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru jednostek certyfikujących.

2. Czasowe świadczenie usług w zakresie wydawania certyfikatów przez przedsiębiorców z państw członkowskich w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania wpisu do rejestru jednostek certyfikujących. Przepisy niniejszego rozdziału oraz rozdziałów 1, 4a i 5–7 stosuje się.

3. Rejestr jednostek certyfikujących prowadzi organ rejestrowy.

1. Jednostka certyfikująca jest obowiązana spełniać następujące warunki:

1) posiadać pisemną zgodę administratora systemu certyfikacji na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji;

2) prowadzić dokumentację dotyczącą wydanych certyfikatów;

3) zatrudniać osoby posiadające:

a) niezbędną wiedzę do przeprowadzania weryfikacji kryteriów zrównoważonego rozwoju,

b) udokumentowane doświadczenie w zakresie obliczania emisji gazów cieplarnianych paliw lub biopaliw ciekłych w cyklu ich życia lub stosowania wymogów uznanego systemu certyfikacji.

2. Działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28q ust. 1, może wykonywać osoba, która nie była karana za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – której odpowiednio członkowie zarządu albo osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.

3. Organ rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru jednostek certyfikujących na pisemny wniosek jednostki certyfikującej.

4. Wniosek o wpis do rejestru jednostek certyfikujących zawiera:

1) oznaczenie firmy jednostki certyfikującej, jej siedziby, adresu i innych danych teleadresowych;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) jednostki certyfikującej;

3) nazwę uznanego systemu certyfikacji, na stosowanie którego jednostka certyfikująca uzyskała zgodę administratora systemu certyfikacji;

4) oznaczenie administratora systemu certyfikacji, który udzielił zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji;

5) wskazanie członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania – w przypadku jednostki certyfikującej będącej odpowiednio osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną;

6) oświadczenie, że w chwili składania wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących wnioskodawca nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne.

5. Jednostka certyfikująca do wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących dołącza:

1) oświadczenie następującej treści:

„Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru jednostek certyfikujących są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są warunki wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28q ust. 1, określone w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz spełniam warunki, o których mowa w art. 28r ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 tej ustawy.”;

2) oświadczenie o niekaralności osoby, a w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – odpowiednio oświadczenia członków zarządu albo osób uprawnionych do reprezentowania;

3) kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie tytułu prawnego do korzystania z uznanego systemu certyfikacji.

6. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, powinny również zawierać:

1) oznaczenie:

a) firmy jednostki certyfikującej, jej siedziby i adresu,

b) miejsca i daty złożenia oświadczenia;

2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania jednostki certyfikującej, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

8. W przypadku gdy wniosek o wpis do rejestru jednostek certyfikujących nie zawiera danych, o których mowa w ust. 4, lub do wniosku nie dołączono oświadczeń lub dokumentu, o których mowa w ust. 5, organ rejestrowy niezwłocznie wzywa jednostkę certyfikującą do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania z pouczeniem, że nieuzupełnienie tych danych spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania.

9. Przepis ust. 4 stosuje się do wniosku o zmianę danych zawartych w rejestrze jednostek certyfikujących.

10. Organ rejestrowy wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru jednostek certyfikujących.

1. Wpisowi do rejestru jednostek certyfikujących podlegają dane, o których mowa w art. 28r ust. 4 pkt 1–4, z wyłączeniem innych danych teleadresowych.

2. Rejestr jednostek certyfikujących może być prowadzony w systemie informatycznym.

3. Rejestr jednostek certyfikujących jest jawny.

4. Organ rejestrowy prostuje z urzędu wpis do rejestru jednostek certyfikujących zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

1. Organ rejestrowy jest obowiązany dokonać wpisu jednostki certyfikującej do rejestru jednostek certyfikujących w terminie 7 dni od dnia wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z dokumentami, o których mowa w art. 28r ust. 5.

2. Jeżeli organ rejestrowy nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 14 dni, jednostka certyfikująca może rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał jednostkę certyfikującą do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

Jednostka certyfikująca wpisana do rejestru jednostek certyfikujących jest obowiązana informować organ rejestrowy o każdej zmianie danych zawartych w rejestrze, w szczególności o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych, pod rygorem wykreślenia z rejestru jednostek certyfikujących.

1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez jednostkę certyfikującą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28q ust. 1, w przypadku gdy jednostka certyfikująca:

1) nie usunęła naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, o których mowa w art. 28r ust. 1, w wyznaczonym przez organ terminie;

2) złożyła oświadczenia, o których mowa w art. 28r ust. 4 pkt 6 lub ust. 5 pkt 1 lub 2, niezgodne ze stanem faktycznym;

3) przestała spełniać warunek, o którym mowa w art. 28r ust. 2.

1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

1b. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 1 organ rejestrowy wyznacza termin usunięcia stwierdzonych naruszeń.

2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ rejestrowy z urzędu wykreśla jednostkę certyfikującą wykonującą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 28q ust. 1, z rejestru jednostek certyfikujących.

2a. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy jednostka certyfikująca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.

3. Jednostka certyfikująca, wobec której wydano decyzję o zakazie wykonywania działalności, o której mowa w ust. 1, może uzyskać wpis do rejestru jednostek certyfikujących nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji.

3a. Organ rejestrowy wykreśla jednostkę certyfikującą z rejestru jednostek certyfikujących na jej wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

4. W przypadku wykreślenia administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów certyfikacji:

1) certyfikaty wydane przez jednostki certyfikujące posługujące się uznanym systemem certyfikacji prowadzonym przez wykreślonego administratora systemu certyfikacji zachowują ważność do upływu okresu, na jaki zostały wydane, jednak nie dłużej niż do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym została przeprowadzona ostatnia kontrola, o której mowa w art. 28p;

2) jednostki certyfikujące:

a) wydające certyfikaty na podstawie zgody administratora systemu certyfikacji, który został wykreślony z rejestru administratorów systemów certyfikacji, z dniem jego wykreślenia z tego rejestru nie mogą w ramach tego systemu przeprowadzać kontroli podmiotów certyfikowanych oraz wydawać certyfikatów,

b) w terminie 3 miesięcy od dnia wykreślenia administratora systemu certyfikacji z rejestru administratorów systemów certyfikacji mogą uzyskać zgodę innego administratora systemu certyfikacji na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji; po bezskutecznym upływie tego terminu jednostki certyfikujące podlegają wykreśleniu z rejestru jednostek certyfikujących, o którym mowa w art. 28q ust. 1.

5. W przypadku wykreślenia jednostki certyfikującej z rejestru jednostek certyfikujących, certyfikaty wydane przez te jednostki zachowują ważność do upływu okresu, na jaki zostały wydane, jednak nie dłużej niż do ostatniego dnia, w którym powinna być przeprowadzona kontrola, o której mowa w art. 28v.

Jednostka certyfikująca przeprowadza kontrolę podmiotu certyfikowanego, któremu wydała certyfikat, na zasadach i w trybie przewidzianych przez uznany system certyfikacji.

Jednostka certyfikująca, na wniosek organu rejestrowego i w zakresie przez niego wskazanym, jest obowiązana do przeprowadzenia kontroli wskazanego przez ten organ podmiotu certyfikowanego, któremu ta jednostka wydała certyfikat, w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku. Jednostka certyfikująca pisemnie informuje organ rejestrowy o wynikach kontroli, w terminie 14 dni od jej zakończenia.

Jednostka certyfikująca wydaje certyfikat na pisemny wniosek wytwórcy, przetwórcy, pośrednika, podmiotu sprowadzającego lub podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy.

(uchylony)

1. Fundusz Niskoemisyjnego Transportu, zwany dalej „Funduszem”, jest państwowym funduszem celowym.

2. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw klimatu.

3. Zarządzanie Funduszem powierza się Narodowemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwanemu dalej „NFOŚiGW”.

4. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „BGK”, prowadzi obsługę bankową Funduszu oraz świadczy na rzecz tego Funduszu usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych.

Do zadań dysponenta Funduszu należy w szczególności:

1) nadzór nad wykonywaniem przez NFOŚiGW zadań, o których mowa w art. 28zb ust. 1;

2) sporządzanie rocznego planu finansowego Funduszu;

3) zatwierdzanie przedłożonego przez NFOŚiGW sprawozdania z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu;

4) wskazywanie trybu wyboru projektów do wsparcia;

5) pisemne zatwierdzanie projektów do wsparcia;

6) prowadzenie działalności informacyjnej i promocyjnej w zakresie zadań realizowanych przez Fundusz;

7) zawieranie umów o wsparcie udzielane w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 3, oraz wykonywanie praw i obowiązków wynikających z tych umów;

8) dokonywanie wypłat wsparcia wynikających z umów o wsparcie udzielane w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 3, oraz monitorowanie i kontrolowanie sposobu jego wykorzystania;

9) wykonywanie zadań organu odwoławczego w odniesieniu do decyzji wydawanych na podstawie art. 28zs.

1. Do zadań NFOŚiGW w zakresie zarządzania Funduszem należy:

1) przeprowadzanie postępowania w zakresie wyboru projektów do wsparcia w trybie konkursowym albo pozakonkur-sowym;

2) rekomendowanie dysponentowi Funduszu projektów do wsparcia;

3) zawieranie umów o wsparcie oraz wykonywanie praw i obowiązków wynikających z tych umów, z wyłączeniem umów o wsparcie udzielane w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 3;

4) (uchylony)

5) dokonywanie wypłat wsparcia oraz monitorowanie i kontrolowanie sposobu jego wykorzystania;

5a) dokonywanie wypłat na pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem Funduszem;

5b) dokonywanie zapłaty wynagrodzenia BGK za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 28z ust. 4;

5c) dokonywanie zapłaty za usługi świadczone przez doradców w zakresie, o którym mowa w art. 28ze ust. 2 pkt 2;

6) przygotowanie i przedłożenie dysponentowi Funduszu projektu rocznego planu finansowego Funduszu;

7) przygotowanie i przedłożenie dysponentowi Funduszu sprawozdania z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu;

8) prowadzenie działalności informacyjnej i promocyjnej w zakresie zadań realizowanych przez Fundusz;

9) wydawanie zaświadczeń o pomocy de minimis oraz zaświadczeń o pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie, w przypadku gdy wsparcie udzielane w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 1 lub 2, stanowi taką pomoc;

10) sporządzanie i przedstawianie Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdań albo informacji, o których mowa w art. 32 ust. 1 oraz art. 32a ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 708), w przypadku gdy wsparcie udzielane jest w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 1 lub 2.

2. Szczegółowe zasady współpracy NFOŚiGW oraz dysponenta Funduszu w zakresie zarządzania Funduszem określa umowa.

3. Szczegółowe zasady współpracy NFOŚiGW i BGK określa umowa.

1. Dysponent Funduszu przekazuje NFOŚiGW środki Funduszu na wyodrębniony rachunek bankowy NFOŚiGW prowadzony przez BGK, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 28zb ust. 1.

3. NFOŚiGW przekazuje każdego dnia roboczego do godz. 14⁴⁵ środki pozostające na rachunku, o którym mowa w ust. 1, na rachunek Funduszu.

4. Obsługę finansowo-księgową środków Funduszu, o których mowa w ust. 1, prowadzi NFOŚiGW.

5. NFOŚiGW, realizując zadania ze środków Funduszu, jest obowiązany, w ramach prowadzonych ksiąg rachunkowych, do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej środków Funduszu, o których mowa w ust. 1.

1. Szczegółowe zasady współpracy BGK oraz dysponenta Funduszu w zakresie wykonywania zadań wymienionych w art. 28z ust. 4 określa umowa.

2. Wysokość wynagrodzenia BGK za prowadzenie obsługi bankowej Funduszu nie może przekroczyć średniej wysokości wynagrodzenia pobieranego przez BGK za obsługę bankową innych państwowych funduszy celowych.

1. Przychodami Funduszu są:

1) dotacje celowe z budżetu państwa w wysokości do 1,5% planowanych w poprzednim roku budżetowym wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych; wysokość dotacji celowej określa ustawa budżetowa w części budżetowej, której dysponentem jest minister właściwy do spraw klimatu;

2) odsetki od wolnych środków Funduszu przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami o finansach publicznych;

3) środki przekazywane przez operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w wysokości 0,1% uzasadnionego zwrotu z kapitału zaangażowanego w wykonywaną działalność gospodarczą w zakresie przesyłania energii elektrycznej, o których mowa w art. 16b ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;

4) wpływy z tytułu opłaty zastępczej, o której mowa w art. 23 ust. 1a;

5) wpływy z tytułu opłaty emisyjnej, o której mowa w art. 321a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, z późn. zm.), w części przypadającej Funduszowi;

6) inne przychody.

2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 3, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego przekazuje na Fundusz do dnia 30 czerwca każdego roku budżetowego.

1. Środki Funduszu przeznacza się na:

1) wsparcie inwestycji w zakresie wytwarzania biokomponentów, biopaliw ciekłych lub innych paliw odnawialnych;

2) wsparcie budowy lub rozbudowy infrastruktury dla dystrybucji lub sprzedaży sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, lub wodoru lub budowy lub rozbudowy infrastruktury do ładowania pojazdów energią elektryczną, wykorzystywanych w transporcie;

3) pomoc dla wytwórców oraz przedsiębiorstw energetycznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw ciekłych, bio-paliw ciekłych, innych paliw odnawialnych, sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, wykorzystywanych w transporcie;

4) wsparcie dla:

a) producentów środków transportu wykorzystujących do napędu energię elektryczną, sprężony gaz ziemny (CNG) lub skroplony gaz ziemny (LNG), w tym pochodzący z biometanu, lub wodór,

b) przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie produkcji podzespołów do środków transportu, o których mowa w lit. a;

5) wsparcie publicznego transportu zbiorowego działającego w szczególności w aglomeracjach miejskich, uzdrowiskach, na obszarach, na których ustanowione zostały formy ochrony przyrody zgodnie z przepisami o ochronie przyrody, wykorzystującego biopaliwa ciekłe, inne paliwa odnawialne, sprężony gaz ziemny (CNG) lub skroplony gaz ziemny (LNG), w tym pochodzący z biometanu, wodór lub energię elektryczną;

6) dofinansowanie opłat portowych pobieranych za korzystanie z infrastruktury portowej jednostek pływających zasilanych sprężonym gazem ziemnym (CNG) lub skroplonym gazem ziemnym (LNG), w tym pochodzącym z biometanu, lub wodorem, lub wykorzystujących do napędu energię elektryczną;

7) wsparcie:

a) badań związanych z opracowywaniem nowych rodzajów biokomponentów, biopaliw ciekłych, innych paliw odnawialnych, lub wykorzystaniem sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, lub wodoru, lub energii elektrycznej, wykorzystywanych w transporcie lub związanych z tym nowych rozwiązań konstrukcyjnych,

b) wdrożeń eksploatacyjnych wyników badań, o których mowa w lit. a;

8) wsparcie programów edukacyjnych promujących wykorzystanie biokomponentów w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych, innych paliw odnawialnych, sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, lub wodoru, lub energii elektrycznej, wykorzystywanych w transporcie;

9) wsparcie zakupu nowych pojazdów i jednostek pływających zasilanych biopaliwami ciekłymi, sprężonym gazem ziemnym (CNG) lub skroplonym gazem ziemnym (LNG), w tym pochodzącym z biometanu, lub wodorem, lub wykorzystujących do napędu energię elektryczną;

10) wsparcie działań związanych z analizą i badaniem rynku biokomponentów, paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, innych paliw odnawialnych, sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, lub wodoru, lub energii elektrycznej, wykorzystywanych w transporcie;

11) promocję wytwarzania i wykorzystywania biokomponentów i biopaliw ciekłych;

11a) wsparcie zakupu nowych pojazdów kategorii M1, o której mowa w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110, 284, 568 i 695), wykorzystujących do napędu energię elektryczną wytworzoną z wodoru w zainstalowanych w nim ogniwach paliwowych lub wykorzystujących do napędu wyłącznie energię elektryczną;

12) wykonywanie innych zadań określonych w odrębnych ustawach.

2. Środki Funduszu przeznacza się także na:

1) pokrycie kosztów związanych z zarządzaniem Funduszem;

2) pokrycie kosztów usług świadczonych przez doradców w zakresie identyfikacji przedsięwzięć, do realizacji których może być zastosowany tryb pozakonkursowy, oraz w zakresie oceny przedsięwzięć wymagających wsparcia, a także projektów zgłoszonych do ich realizacji;

3) zapłatę wynagrodzenia BGK za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 28z ust. 4;

4) Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz. U. poz. 1123 oraz z 2020 r. poz. 875), w kwocie stanowiącej 55% wpływów z tytułu opłaty zastępczej, o której mowa w art. 23 ust. 1a.

2a. Fundusz przekazuje kwotę, o której mowa w ust. 2 pkt 4, na Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej do dnia 30 marca roku następującego po roku, którego dotyczy obowiązek, o którym mowa w art. 23 ust. 1.

3. Wsparcie dla projektów udzielane na cele określone w ust. 1 ze środków Funduszu, w tym dotacji celowej, może mieć formę:

1) dotacji;

2) pożyczek, w tym udzielanych jednostkom samorządu terytorialnego;

3) obejmowania lub nabywania przez dysponenta Funduszu, na rzecz Skarbu Państwa:

a) akcji lub udziałów spółek,

b) obligacji emitowanych przez podmioty inne niż Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego

– które prowadzą działalność w zakresie wskazanym w ust. 1 pkt 1–5 i 7.

4. Wybór określonej formy wsparcia należy do dysponenta Funduszu.

5. W przypadku terminowego wykonania przedsięwzięcia objętego wsparciem Funduszu oraz osiągnięcia planowanych efektów określonych w umowie, o której mowa w art. 28zp ust. 1, pożyczki, o których mowa w ust. 3 pkt 2, mogą być umarzane w części.

6. Umorzenia, o którym mowa w ust. 5, dokonuje NFOŚiGW, w formie pisemnej na podstawie przepisów prawa cywilnego, na wniosek podmiotu, któremu udzielono pożyczki.

1. W zakresie, w jakim wsparcie, o którym mowa w art. 28ze ust. 1, stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zastosowanie mają szczegółowe warunki udzielania tej pomocy lub pomocy de minimis.

2. Wsparcie, o którym mowa w art. 28ze ust. 1, może być udzielone na działania określone w art. 28ze ust. 1 w:

1) pkt 1 – wytwórcy, przedsiębiorstwu energetycznemu, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 3, oraz rolnikowi;

2) pkt 2 i 9 – przedsiębiorcy lub jednostce samorządu terytorialnego;

3) pkt 3 – wytwórcy oraz przedsiębiorstwu energetycznemu, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 3;

4) pkt 4:

a) producentowi środków transportu wykorzystujących do napędu energię elektryczną, sprężony gaz ziemny (CNG) lub skroplony gaz ziemny (LNG), w tym pochodzący z biometanu, lub wodór,

b) przedsiębiorcy prowadzącemu działalność w zakresie produkcji podzespołów do środków transportu, o których mowa w lit. a;

5) pkt 5 – przedsiębiorcy świadczącemu na podstawie umowy usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, gminie oraz powiatowi;

6) pkt 6 – podmiotowi zarządzającemu portem;

7) pkt 7 – podmiotom systemu szkolnictwa wyższego i nauki, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1–6 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695 i 875), oraz przedsiębiorcy;

8) pkt 8, 10 i 11 – przedsiębiorcy, izbie gospodarczej, organizacji pożytku publicznego, związkowi pracodawców, stowarzyszeniu lub jednostce doradztwa rolniczego;

9) pkt 11a – osobom fizycznym niewykonującym działalności gospodarczej.

3. Wsparcie, o którym mowa w art. 28ze ust. 1, może być udzielone na działania określone w art. 28ze ust. 1 w:

1) pkt 1 i 3 – do dnia 31 grudnia 2025 r.;

2) pkt 2, 6, 8 i 9 – do dnia 31 grudnia 2027 r.

4. Maksymalny limit wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1, może wynosić do 100% kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem.

5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, szczegółowe warunki udzielania i rozliczania wsparcia udzielonego ze środków Funduszu, szczegółowy sposób postępowania w zakresie wyboru projektów do wsparcia oraz szczegółowe warunki dotyczące zabezpieczenia, o którym mowa w art. 28zp ust. 4, dla działań określonych w art. 28ze ust. 1 pkt 1–11, mając na względzie skuteczność wsparcia niskoemisyjnego transportu, rynku biokomponentów i biopaliw ciekłych, prawidłowe wykorzystanie udzielonego wsparcia oraz zapewnienie sprawności postępowania.

1. Wybór projektów do wsparcia ze środków Funduszu, z wyłączeniem wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 11a, jest dokonywany w trybie:

1) konkursowym;

2) pozakonkursowym.

2. Tryb wyboru projektów do wsparcia ze środków Funduszu wskazuje dysponent Funduszu.

3. Ze środków Funduszu może być udzielone wsparcie w trybie konkursowym oraz pozakonkursowym wnioskodawcy, który:

1) posiada potencjał kadrowy i organizacyjny do realizacji projektu;

2) posiada techniczne możliwości realizacji projektu;

3) w wyniku realizacji projektu osiągnie efekt ekologiczny;

4) nie zalega z podatkami, opłatami oraz składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;

5) zapewni, że środki finansowe na realizację projektu nie będą pochodzić ze źródeł nieujawnionych lub z prania pieniędzy;

6) nie był karany za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku wnioskodawcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – którego odpowiednio członkowie zarządu lub osoby uprawnione do reprezentowania nie były karane za te przestępstwa.

3a. Osiągnięcie efektu ekologicznego nie jest wymagane w przypadku realizacji projektów w ramach działań, o których mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 2, 6–8 i 10–11a.

4. Projekty do wsparcia w trybie konkursowym oraz pozakonkursowym są oceniane według następujących kryteriów:

1) znaczenia projektu dla potrzeb rozwoju rynku biokomponentów, paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, innych paliw odnawialnych, sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG), w tym pochodzącego z biometanu, wodoru oraz energii elektrycznej, wykorzystywanych w transporcie;

2) adekwatności i trafności zaplanowanych działań i metod ich realizacji w odniesieniu do celów wspieranych ze środków Funduszu;

3) oceny wysokości planowanych kosztów realizacji projektu w stosunku do jego zakresu rzeczowego;

4) zdolności organizacyjnej wnioskodawcy do realizacji projektu oraz przygotowania instytucjonalnego do jego wdrożenia.

5. Wsparcia w trybie konkursowym oraz pozakonkursowym udziela się projektom, które uzyskały najwyższą ocenę w postępowaniu w zakresie wyboru projektów do wsparcia, aż do wyczerpania środków finansowych przeznaczonych na wsparcie w tym postępowaniu, chyba że dysponent Funduszu odmówił udzielenia wsparcia na podstawie art. 28zo ust. 1.

6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, szczegółowe kryteria wyboru projektów do wsparcia dla działań określonych w art. 28ze ust. 1 pkt 1–11, kierując się koniecznością zapewnienia efektywnej realizacji celów wspieranych ze środków Funduszu.

1. Wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 11a, udziela się na wniosek.

2. Nabór wniosków o udzielenie wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 11a, jest prowadzony w trybie ciągłym do czasu wyczerpania środków finansowych przeznaczonych na wsparcie w danym roku.

3. Wnioski o udzielenie wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 11a, są rozpatrywane przez Zarządzającego, który rekomenduje Dysponentowi wnioski do wsparcia.

4. W przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 11a, nie stosuje się przepisów art. 28zk–28zp.

5. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania i rozliczania wsparcia osobom fizycznym niewykonującym działalności gospodarczej, w tym wysokość wsparcia, biorąc pod uwagę sytuacje finansową Funduszu oraz rozwój rynku pojazdów elektrycznych.

1. Wsparcia ze środków Funduszu w trybie konkursowym oraz pozakonkursowym udziela się na wniosek.

2. Wniosek o wsparcie składa się do NFOŚiGW, z wyjątkiem wniosku o wsparcie w formie, o której mowa w art. 28ze ust. 3 pkt 3, który składa się do dysponenta Funduszu.

3. Wniosek o wsparcie zawiera w szczególności:

1) oznaczenie wnioskodawcy, adresu jego siedziby albo adresu zamieszkania;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli został nadany;

3) opis projektu, na realizację którego może zostać przyznane wsparcie;

4) określenie:

a) planowanego terminu rozpoczęcia i zakończenia realizacji projektu,

b) rodzaju i wysokości kosztów objętych wsparciem,

c) wysokości wnioskowanego wsparcia,

d) łącznej wartości projektu do wsparcia,

e) źródeł finansowania projektu.

4. Do wniosku o wsparcie załącza się dokumenty dotyczące:

1) sytuacji formalnoprawnej wnioskodawcy, w tym oświadczenia wnioskodawcy o niekaralności za przestępstwo skarbowe, przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, a także przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz obrotowi gospodarczemu, a w przypadku wnioskodawcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – oświadczenia o niekaralności za te przestępstwa złożone przez wszystkich członków zarządu lub osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy;

2) posiadanego potencjału kadrowego i organizacyjnego;

3) technicznych możliwości realizacji projektu;

4) efektu ekologicznego realizacji projektu, chyba że osiągnięcie takiego efektu nie jest wymagane;

5) sytuacji finansowej wnioskodawcy oraz planowanych źródeł finansowania projektu, w tym oświadczenie o niezale-ganiu z podatkami, opłatami i składkami na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

5. Do dokumentów w języku obcym, o których mowa w ust. 4, załącza się ich tłumaczenie na język polski dokonane przez tłumacza przysięgłego.

1. Warunkiem zastosowania trybu pozakonkursowego jest realizacja działania, o którym mowa w art. 28ze ust. 1 pkt 2, 4 i 7, a przedsięwzięcie może zrealizować jeden podmiot albo ograniczona liczba podmiotów, którym mogłoby być udzielone wsparcie.

2. Dodatkowym warunkiem zastosowania trybu pozakonkursowego jest realizacja przedsięwzięcia:

1) niezbędnego do zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego państwa;

2) którego konieczność pilnej realizacji uniemożliwia zastosowanie trybu konkursowego;

3) które posiada unikalny potencjał rozwojowy i innowacyjny.

3. Warunkiem wyboru trybu pozakonkursowego jest uzyskanie przez dysponenta Funduszu dwóch niezależnych opinii sporządzonych przez doradców, o których mowa w art. 28ze ust. 2 pkt 2, potwierdzających występowanie przesłanki, o której mowa w ust. 1, oraz przynajmniej jednej z przesłanek, o których mowa w ust. 2.

4. Po uzyskaniu opinii, o których mowa w ust. 3, dysponent Funduszu, w przypadku wyboru trybu pozakonkursowego:

1) informację o zastosowaniu tego trybu zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw klimatu;

2) pisemnie informuje potencjalnego wnioskodawcę o zastosowaniu tego trybu w stosunku do zidentyfikowanego przedsięwzięcia i możliwości złożenia wniosku o wsparcie projektu dotyczącego tego przedsięwzięcia.

5. Informacje, o których mowa w ust. 4, zawierają w szczególności:

1) określenie przedmiotu wsparcia;

2) wskazanie potencjalnego wnioskodawcy;

3) maksymalną wysokość lub poziom wsparcia;

4) kryteria wyboru projektu do wsparcia, o których mowa w art. 28zg ust. 4;

5) termin i miejsce złożenia wniosku o wsparcie.

1. Informację o postępowaniu prowadzonym w trybie konkursowym NFOŚiGW ogłasza na swojej stronie internetowej.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

1) określenie przedmiotu wsparcia;

2) określenie podmiotów, które mogą ubiegać się o wsparcie;

3) maksymalną wysokość lub poziom wsparcia przewidywane na jeden projekt;

4) kryteria wyboru projektów do wsparcia, o których mowa w art. 28zg ust. 4;

5) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie wsparcia.

1. Postępowanie w zakresie wyboru projektów do wsparcia przeprowadza NFOŚiGW.

2. W celu przeprowadzenia postępowania, o którym mowa w ust. 1, NFOŚiGW powołuje Komisję do Oceny Projektów, zwaną dalej „Komisją”.

3. W skład Komisji, oprócz pracowników NFOŚiGW, mogą zostać powołani eksperci zewnętrzni.

4. Do zadań Komisji należy w szczególności:

1) ocena wniosków o wsparcie złożonych w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1;

2) przygotowanie dla dysponenta Funduszu rekomendacji dotyczącej projektów do wsparcia ze środków Funduszu.

5. Tryb pracy Komisji określa regulamin ustalany przez NFOŚiGW. Regulamin jest zatwierdzany przez dysponenta Funduszu i ogłaszany na stronie internetowej NFOŚiGW.

1. Komisja dokonuje oceny złożonych wniosków o wsparcie i przekazuje ją dysponentowi Funduszu wraz z uzasadnieniem i rekomendacją projektów, do zatwierdzenia.

2. NFOŚiGW przekazuje niezwłocznie wnioskodawcom pisemną informację o zakończeniu oceny ich wniosków i wynikach tej oceny wraz z jej uzasadnieniem. Do doręczenia informacji o zakończeniu oceny wniosku i jej wyniku stosuje się przepisy działu I rozdziału 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

3. Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera pouczenie o możliwości wniesienia protestu, określające:

1) termin do wniesienia protestu;

2) miejsce wniesienia protestu;

3) wymogi formalne protestu, o których mowa w art. 28zm ust. 2.

1. Wnioskodawca może wnieść protest w terminie 14 dni, licząc od dnia doręczenia informacji, o której mowa w art. 28zl ust. 2.

2. Protest jest wnoszony do dysponenta Funduszu za pośrednictwem NFOŚiGW, w formie pisemnej, i zawiera:

1) oznaczenie wnioskodawcy;

2) numer wniosku o wsparcie;

3) zarzuty:

a) odnoszące się do kryteriów wyboru projektów do wsparcia, z których oceną wnioskodawca się nie zgadza, lub

b) dotyczące naruszenia postępowania przy dokonywaniu oceny wniosku o wsparcie, jeżeli miało wpływ na wynik tego postępowania

– wraz z ich uzasadnieniem;

4) podpis wnioskodawcy lub osoby upoważnionej do jego reprezentowania, z załączeniem oryginału lub kopii dokumentu poświadczającego umocowanie takiej osoby do reprezentowania wnioskodawcy.

3. W przypadku wniesienia protestu niespełniającego wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2, lub zawierającego oczywiste omyłki, Komisja wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia lub poprawienia w nim oczywistych omyłek, w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia protestu bez rozpatrzenia.

4. Uzupełnienie protestu, o którym mowa w ust. 3, może nastąpić wyłącznie w odniesieniu do wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4.

5. Wezwanie, o którym mowa w ust. 3, wstrzymuje bieg terminu, o którym mowa w art. 28zn ust. 1. Bieg tego terminu ulega zawieszeniu na czas uzupełnienia lub poprawienia protestu, o którym mowa w ust. 3.

6. Na prawo wnioskodawcy do wniesienia protestu nie wpływa negatywnie błędne pouczenie lub brak pouczenia, o którym mowa w art. 28zl ust. 3.

1. Komisja weryfikuje prawidłowość oceny projektu w zakresie zarzutów zawartych w proteście oraz sporządza w tym zakresie opinię i przekazuje ją dysponentowi Funduszu wraz z dokumentacją postępowania, w terminie 10 dni, licząc od dnia otrzymania protestu.

2. Dysponent Funduszu rozpatruje protest w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania opinii Komisji.

3. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy w trakcie rozpatrywania protestu konieczne jest skorzystanie z pomocy osób posiadających specjalistyczną wiedzę w danej dziedzinie, termin rozpatrzenia protestu przez dysponenta Funduszu może być przedłużony, o czym informuje się na piśmie wnioskodawcę. Termin rozpatrzenia protestu przez dysponenta Funduszu nie może przekroczyć łącznie 30 dni roboczych od dnia otrzymania opinii Komisji.

4. Dysponent Funduszu podtrzymuje ocenę wniosku o wsparcie albo zmienia tę ocenę.

1. Dysponent Funduszu zatwierdza projekty do wsparcia albo odmawia ich zatwierdzenia, w formie pisemnej, o czym informuje Komisję oraz NFOŚiGW.

2. Po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, Komisja sporządza protokół z przeprowadzonego postępowania, o którym mowa w art. 28zj ust. 1.

1. Podstawę wsparcia projektu stanowi umowa o udzielenie wsparcia.

2. Umowa o udzielenie wsparcia może zostać zawarta, jeżeli projekt spełnia wszystkie kryteria wyboru projektów do wsparcia, na podstawie których został wybrany.

3. Umowa o udzielenie wsparcia może zostać zmieniona, w przypadku gdy zmiany nie wpływają na spełnianie kryteriów wyboru projektu do wsparcia w sposób, który skutkowałby negatywną oceną tego projektu.

4. Warunkiem wypłaty wsparcia jest ustanowienie zabezpieczenia ewentualnego zwrotu wsparcia wraz z należnymi odsetkami.

5. Ustanowienie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 4, nie jest wymagane w przypadku, gdy:

1) wsparcie jest udzielanie w formie dotacji jednostkom sektora finansów publicznych lub państwowym jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, działającym na podstawie odrębnych ustaw, lub

2) wysokość wsparcia jest niższa niż 100 000 zł.

1. Fundusz prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.).

2. Projekt rocznego planu finansowego przygotowuje NFOŚiGW z uwzględnieniem trybu i terminów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 138 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

3. Roczny plan finansowy sporządza dysponent Funduszu.

4. Koszty Funduszu mogą być pokrywane tylko w ramach posiadanych środków finansowych, obejmujących bieżące przychody oraz pozostałości środków z okresów poprzednich.

5. (uchylony)

6. Dysponent Funduszu zatwierdza przedłożone przez NFOŚiGW sprawozdanie z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu.

1. Do zwrotu wsparcia udzielonego w formie dotacji ze środków Funduszu stosuje się odpowiednio przepisy o finansach publicznych dotyczące zwrotu dotacji udzielonych z budżetu państwa.

2. Organem pierwszej instancji właściwym do wydawania decyzji o zwrocie wsparcia udzielonego w formie dotacji ze środków Funduszu jest Prezes Zarządu NFOŚiGW.

3. Od decyzji wydanych przez Prezesa Zarządu NFOŚiGW przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw klimatu.

1. Organ rejestrowy jest uprawniony do kontroli:

1) wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 4 ust. 1;

1a) wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 12a ust. 1;

2) wytwarzania przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek;

3) przestrzegania wymagań, o których mowa w art. 21 ust. 1;

4) wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28k ust. 1;

5) wykonywania działalności gospodarczej, o której mowa w art. 28q ust. 1.

2. Czynności kontrolne wykonują pracownicy organu rejestrowego na podstawie pisemnego upoważnienia oraz po okazaniu legitymacji służbowej.

3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) imię, nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej osoby przeprowadzającej kontrolę;

2) oznaczenie kontrolowanego;

3) określenie zakresu kontroli;

4) określenie czasu trwania kontroli;

5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;

6) oznaczenie organu kontroli;

7) określenie miejsca kontroli;

8) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;

9) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;

10) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego;

11) termin ważności upoważnienia.

4. Osoby upoważnione do przeprowadzania kontroli są uprawnione do:

1) wstępu na teren nieruchomości, obiektów, lokali lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność, o której mowa w art. 4 ust. 1, art. 12a ust. 1, art. 28k ust. 1 oraz art. 28q ust. 1, a także wytwarzanie przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek;

2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępniania danych mających związek z przedmiotem kontroli.

5. Czynności kontrolne przeprowadza się w obecności:

1) przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, w przypadku kontroli działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, art. 12a ust. 1, art. 28k ust. 1 oraz art. 28q ust. 1;

2) rolnika lub osoby przez niego upoważnionej, w przypadku kontroli wytwarzania przez tego rolnika biopaliw ciekłych.

6. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który powinien zawierać także wnioski i zalecenia oraz informację o sposobie złożenia zastrzeżeń co do jego treści. Termin do złożenia zastrzeżeń nie może być krótszy niż 7 dni od dnia doręczenia protokołu.

7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego przeprowadzający kontrolę zamieszcza stosowną adnotację w tym protokole.

8. Organ rejestrowy może upoważnić do przeprowadzania kontroli inny organ administracji wyspecjalizowany w kontroli danego rodzaju działalności; przepisy ust. 2–7 stosuje się odpowiednio.

9. Organ rejestrowy może przekazywać ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacje na temat dostaw biomasy wykorzystanej do wytwarzania estrów, dla której zastosowana została stawka podatku od towarów i usług wyższa niż 5%, oraz dane podmiotów, od których wytwórca zakupił tę biomasę.

10. Dane podmiotów, o których mowa w ust. 9, zawierają oznaczenie firmy dostawcy, adresu jego siedziby oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP).

1. Wytwórcy, którzy w danym kwartale wytworzyli biokomponenty, a następnie rozporządzili nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczyli je do wytworzenia paliw, są obowiązani do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań kwartalnych sporządzonych na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów, zawierających informacje dotyczące:

1) ilości i rodzajów:

a) wytworzonych biokomponentów, ze wskazaniem:

– biokomponentów wytworzonych z biomasy pozyskanej na podstawie umów kontraktacji i dostawy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz z produkcji własnej, z podziałem na spełniające i niespełniające kryteriów zrównoważonego rozwoju dotyczących uprawy surowców rolniczych,

– biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego,

– pozostałych surowców, które zostały wykorzystane do wytworzenia biokomponentów,

b) surowców rolniczych lub biomasy wykorzystanej do wytworzenia biokomponentów, ze wskazaniem:

– surowców rolniczych pozyskanych na podstawie umów kontraktacji, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1,

– biomasy pozyskanej na podstawie umów dostawy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2,

– surowców rolniczych pozyskanych z produkcji własnej wytwórców lub biomasy otrzymywanej przez wytwórców w prowadzonych przez nich procesach przetwarzania surowców rolniczych lub biomasy na cele inne niż paliwowe,

– biomasy spełniającej i niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju dotyczących uprawy surowców rolniczych,

– biomasy uprawniającej do podwójnego zaliczenia do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, ze wskazaniem rodzajów surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy,

– pośredników lub przetwórców dostarczających poszczególne rodzaje biomasy, a w przypadku zakupu surowców rolniczych, łącznej ilości poszczególnych rodzajów tych surowców dostarczanych przez producentów rolnych,

– kraju pochodzenia – w przypadku surowców rolniczych, a także surowców rolniczych wykorzystanych do wytworzenia biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju,

– kraju wytworzenia – w przypadku odpadów lub pozostałości,

c) biokomponentów rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub przeznaczonych do wytworzenia przez siebie paliw, w podziale na biokomponenty wytworzone z biomasy spełniającej i niespełniającej kryteriów zrównoważonego rozwoju dotyczących uprawy surowców rolniczych, ze wskazaniem:

– nabywców tych biokomponentów,

– poziomu emisji gazów cieplarnianych wyrażonego w gCO2eq/MJ dla biokomponentów,

– nazwy uznanego systemu certyfikacji, w ramach którego zostały wystawione dowody potwierdzające spełnienie przez biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju, a w przypadku gdy dokument został wystawiony w kraju trzecim, z którym Unia Europejska zawarła umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, daty zawarcia tej umowy,

– nazwy jednostki certyfikującej, która wystawiła wytwórcy certyfikat, oraz numeru tego certyfikatu,

– ilości i rodzajów biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego.

2) (uchylony)

1a. (uchylony)

1b. Podmioty sprowadzające, które w danym kwartale dokonały samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów, a następnie rozporządzenia tymi biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, są obowiązane do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań kwartalnych sporządzonych na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów, zawierających informacje dotyczące:

1) ilości i rodzajów importowanych lub nabytych wewnątrzwspólnotowo biokomponentów ze wskazaniem:

a) biokomponentów spełniających i niespełniających kryteriów zrównoważonego rozwoju,

b) biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, wraz ze wskazaniem rodzajów surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy,

c) biokomponentów wytworzonych z roślin wysokoskrobiowych, roślin cukrowych i oleistych oraz roślin uprawianych do celów energetycznych na użytkach rolnych jako uprawy główne,

d) poziomu emisji gazów cieplarnianych wyrażonego w gCO2eq/MJ dla biokomponentów spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju;

2) dostawców poszczególnych rodzajów biokomponentów, ze wskazaniem:

a) ich nazwy, adresu oraz kraju wykonywania działalności, a w przypadku gdy dostawcą nie jest podmiot, który wytworzył biokomponent, również nazwy, adresu oraz kraju pochodzenia podmiotu, który wytworzył dany bio-komponent,

b) nazwy uznanego systemu certyfikacji, w ramach którego dostawca wystawił dokument potwierdzający spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju dla biokomponentu, wraz z numerem tego dokumentu, a w przypadku gdy dokument został wystawiony w kraju trzecim, z którym Unia Europejska zawarła umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, daty zawarcia tej umowy;

3) ilości i rodzajów biokomponentów rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, w podziale na biokomponenty spełniające i niespełniające kryteriów zrównoważonego rozwoju dotyczących uprawy surowców rolniczych, ze wskazaniem:

a) nabywców tych biokomponentów,

b) poziomu emisji gazów cieplarnianych wyrażonego w gCO2eq/MJ dla biokomponentów,

c) biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, wraz ze wskazaniem surowców, z których zostały wytworzone,

d) nazwy uznanego systemu certyfikacji, w ramach którego zostały wystawione przez podmiot sprowadzający dowody potwierdzające spełnienie przez biokomponenty kryteriów zrównoważonego rozwoju, a w przypadku gdy dokument został wystawiony w kraju trzecim, z którym Unia Europejska zawarła umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, daty zawarcia tej umowy,

e) nazwy jednostki certyfikującej, która wystawiła podmiotowi sprowadzającemu certyfikat, wraz z numerem tego certyfikatu;

4) kraju pochodzenia surowców rolniczych i surowców rolniczych zużytych do wytworzenia biomasy, spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju, wykorzystanych do produkcji importowanych lub nabytych wewnątrzwspólnotowo biokomponentów;

5) kraju wytworzenia odpadów lub pozostałości, wykorzystanych do produkcji importowanych lub nabytych wewnątrz-wspólnotowo biokomponentów.

1c. (uchylony)

2. (uchylony)

2a. (uchylony)

2b. Podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy, które w danym kwartale dokonały samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów, w tym biokomponentów zawartych w paliwach, lub dokonały rozporządzenia tymi biokomponentami lub zużyły je na potrzeby własne, są obowiązane do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań kwartalnych, sporządzonych na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów zawierających informacje dotyczące:

1) ilości i rodzajów importowanych lub nabytych wewnątrzwspólnotowo biokomponentów, w tym biokomponentów zawartych w paliwach, ze wskazaniem:

a) biokomponentów spełniających i niespełniających kryteriów zrównoważonego rozwoju,

b) biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, wraz ze wskazaniem rodzajów surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy,

c) biokomponentów wytworzonych z roślin wysokoskrobiowych, roślin cukrowych i oleistych oraz roślin uprawianych do celów energetycznych na użytkach rolnych jako uprawy główne,

d) poziomu emisji gazów cieplarnianych, wyrażonego w gCO2eq/MJ, dla biokomponentów spełniających kryteria zrównoważonego rozwoju;

2) podmiotów, od których nabyto poszczególne rodzaje biokomponentów, o których mowa w pkt 1, z wyłączeniem biokomponentów zawartych w paliwach, ze wskazaniem nazwy tych podmiotów, ich adresu oraz kraju wykonywania działalności;

3) ilości i rodzajów importowanych lub nabytych wewnątrzwspólnotowo biokomponentów, o których mowa w pkt 1, które w danym kwartale zostały rozporządzone przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów, lub zużyte na potrzeby własne.

2c. (uchylony)

2d. (uchylony)

2e. Wytwórcy, podmioty sprowadzające oraz podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy, które w danym kwartale nie dokonały czynności, o których mowa odpowiednio w ust. 1, 1b albo 2b, są obowiązane do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa oświadczeń o niewykonywaniu tych czynności.

2f. W sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, 1b i 2b, oraz w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2e, umieszcza się klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, sporządzone według kodów CN, na podstawie danych z systemów Krajowej Administracji Skarbowej prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, sprawozdanie kwartalne zawierające informacje o ilościach i rodzajach paliw ciekłych i biopaliw ciekłych importowanych oraz sprowadzonych w ramach nabycia we-wnątrzwspólnotowego przez poszczególne podmioty wraz z danymi identyfikacyjnymi tych podmiotów obejmującymi: oznaczenie firmy podmiotu, adres jego siedziby lub imię i nazwisko i adres zamieszkania, numer PESEL lub numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu.

4. (uchylony)

4a. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, na podstawie sprawozdań kwartalnych, o których mowa w ust. 1 i 1b oraz ust. 2b, sporządza zbiorczy raport kwartalny dotyczący wytworzonych oraz importowanych lub nabytych wewnątrzwspólnotowo biokomponentów i przekazuje go ministrom właściwym do spraw: finansów publicznych, energii, klimatu, rynków rolnych oraz środowiska, w terminie do 75 dni po zakończeniu kwartału.

4b. Zbiorczy raport kwartalny, o którym mowa w ust. 4a, zawiera informacje określone w:

1) ust. 1, z wyłączeniem pkt 1 lit. b tiret szóste i lit. c tiret pierwsze i czwarte;

2) ust. 1b, z wyłączeniem pkt 2 i pkt 3 lit. a i e;

3) ust. 2b, z wyłączeniem pkt 2.

5. (uchylony)

1. Podmioty, które rozporządziły biokomponentami przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się biokomponentów, są obowiązane do przekazania nabywcy tych biokomponentów informacji pisemnych wskazujących rodzaje i ilości surowców rolniczych i biomasy, z których zostały wytworzone te biokomponenty, w podziale na biokomponenty wytworzone z:

1) surowców rolniczych pozyskiwanych z gospodarstwa rolnego położonego na obszarze co najmniej jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym na podstawie umowy kontraktacji zawartej między producentem rolnym prowadzącym to gospodarstwo a wytwórcą, przetwórcą lub pośrednikiem lub

2) biomasy pozyskanej na podstawie umowy dostawy zawartej między wytwórcą a pośrednikiem lub przetwórcą, lub

3) surowców rolniczych pozyskanych z produkcji własnej wytwórców lub biomasy otrzymywanej przez wytwórców

w prowadzonych przez nich procesach przetwarzania surowców rolniczych lub biomasy na cele inne niż paliwowe;

4) surowców rolniczych lub biomasy pozyskanych w inny sposób niż określony w pkt 1–3.

2. Wytwórcy są obowiązani do przekazania Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa informacji pisemnych, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do biokomponentów wytworzonych przez tych wytwórców, a następnie rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane nie później niż do końca miesiąca następującego po kwartale, w którym nastąpiło rozporządzenie przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów.

4. Wzór informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, opracowuje i udostępnia Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa.

1. Podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy są obowiązane do przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do 60 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, sprawozdań rocznych sporządzonych na podstawie faktur VAT lub informacji, o których mowa w art. 30a ust. 1, lub innych dokumentów, zawierających informacje dotyczące:

1) ilości paliw ciekłych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw lub paliw ciekłych zużytych przez nie na potrzeby własne, z określeniem zawartości biokomponentów w tych paliwach;

2) ilości biopaliw ciekłych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biopaliw lub biopaliw ciekłych zużytych przez nie na potrzeby własne, z określeniem zawartości biokomponentów w tych biopaliwach;

3) ilości paliw, z wyłączeniem paliw, o których mowa w pkt 1, 2 i 4:

a) rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw,

b) zużytych przez nie na potrzeby własne

– z podziałem na rodzaje paliw oraz określeniem zawartości biokomponentów w tych paliwach;

4) ilości i rodzajów innych paliw odnawialnych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw zużytych przez nie na potrzeby własne;

5) ilości i rodzajów biokomponentów wykorzystanych w poszczególnych rodzajach paliw, o których mowa w pkt 1–3, ze wskazaniem pochodzenia tych biokomponentów według podziału określonego w art. 30a ust. 1;

6) ilości biokomponentów wykorzystanych w paliwach, o których mowa w pkt 1–3, wytworzonych z surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy.

1a. W sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy są obowiązane wyszczególnić biokomponenty spełniające kryteria zrównoważonego rozwoju, podając w odniesieniu do nich dodatkowo:

1) ilości i rodzaje biokomponentów, które mogą być podwójnie zaliczane do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, wraz ze wskazaniem rodzajów surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

1a) ilości i rodzaje biokomponentów wytworzonych z roślin wysokoskrobiowych, roślin cukrowych i oleistych oraz roślin uprawianych do celów energetycznych na użytkach rolnych jako uprawy główne;

2) poziom emisji gazów cieplarnianych dla każdego rodzaju biokomponentu wyrażony w gCO2eq/MJ;

3) nazwę uznanego systemu certyfikacji, w ramach którego dostawca wystawił dokument potwierdzający spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju dla danego rodzaju biokomponentu, wraz z numerem tego dokumentu, a w przypadku gdy dokument został wystawiony w kraju trzecim, z którym Unia Europejska zawarła umowę, o której mowa w art. 28c ust. 2 pkt 2, datę zawarcia tej umowy;

4) kraj pochodzenia surowców rolniczych lub biomasy wykorzystanej do wytworzenia biokomponentów zawartych w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych lub zużytych przez nie na potrzeby własne.

1b. Podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy wraz ze sprawozdaniami, o których mowa w ust. 1, przekazują Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki:

1) świadectwa potwierdzające spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

2) kopie dowodów wpłaty z tytułu opłaty zastępczej, o której mowa w art. 23 ust. 1a.

2. Wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, opracowuje i udostępnia Prezes Urzędu Regulacji Energetyki.

3. Podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy są obowiązane do przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do 30 dni po zakończeniu kwartału, sprawozdań kwartalnych sporządzonych zgodnie z wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, zawierających informacje dotyczące:

1) ilości i rodzajów paliw ciekłych rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub zużytych przez nie na potrzeby własne, z określeniem zawartości biokomponentów w tych paliwach w podziale na:

a) paliwa ciekłe wykorzystane do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23b,

b) pozostałe paliwa ciekłe;

2) ilości i rodzajów biopaliw ciekłych rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się biopaliw ciekłych lub zużytych przez nie na potrzeby własne, z określeniem zawartości biokomponentów w tych biopaliwach;

3) ilości i rodzajów innych paliw odnawialnych rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub zużytych przez nie na potrzeby własne;

4) wartości energetycznej paliw ciekłych oraz biokomponentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, wyrażonej w MJ, wraz z określeniem udziału tych biokomponentów w paliwach ciekłych, wyrażonego w procentach.

4. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 3, umieszcza się klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

5. Podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy sporządza sprawozdanie kwartalne, o którym mowa w ust. 3, na podstawie dokumentów potwierdzających informacje w nim zawarte, w szczególności:

1) dokumentów potwierdzających parametry jakościowe paliw ciekłych, biopaliw ciekłych lub innych paliw odnawialnych, o których mowa w ust. 3 pkt 1–3, wraz z potwierdzeniem zawartości biokomponentów w tych paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych;

2) poświadczeń dla biokomponentów zawartych w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2;

3) faktur VAT.

6. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wzór sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w ust. 3, mając na względzie zakres danych określonych w ust. 3 oraz konieczność ujednolicenia formy przekazywania tych danych.

7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na podstawie sprawozdań rocznych, o których mowa w ust. 1, oraz sprawozdań kwartalnych, o których mowa w ust. 3, sporządza zbiorczy raport roczny dotyczący rynku paliw ciekłych, biopaliw ciekłych i innych paliw odnawialnych i przekazuje go ministrom właściwym do spraw: finansów publicznych, energii, klimatu, rynków rolnych i środowiska oraz Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, w terminie do 90 dni po zakończeniu roku kalendarzowego.

1. Rolnicy, wytwarzający biopaliwa ciekłe na własny użytek, są obowiązani do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, sprawozdań rocznych zawierających informacje dotyczące ilości i rodzajów:

1) surowców użytych do wytworzenia biopaliw ciekłych;

2) biopaliw ciekłych wytworzonych i zużytych na własny użytek.

2. Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na podstawie danych zawartych w rejestrze rolników oraz sprawozdań rocznych, o których mowa w ust. 1, sporządza zbiorczy raport roczny zawierający:

1) wykaz rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek;

2) informacje o ilości i rodzajach:

a) surowców użytych przez rolników do wytworzenia biopaliw ciekłych na własny użytek,

b) biopaliw ciekłych wytworzonych i zużytych przez rolników na własny użytek.

3. Zbiorczy raport roczny, o którym mowa w ust. 2, Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa przekazuje ministrom właściwym do spraw: finansów publicznych, energii, klimatu, rynków rolnych oraz środowiska, do dnia 15 marca następnego roku.

1. Administratorzy systemów certyfikacji są obowiązani do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań rocznych zawierających wykaz przeprowadzonych kontroli jednostek certyfikujących w ramach uznanego systemu certyfikacji wraz z ich wynikami.

2. W sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, umieszcza się klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

1. Jednostki certyfikujące, które w danym miesiącu wydały lub cofnęły certyfikaty podmiotom certyfikowanym, są obowiązane do przekazania Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań miesięcznych zawierających informacje o wydanych lub cofniętych certyfikatach podmiotom certyfikowanym do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano lub cofnięto certyfikaty.

2. Jednostki certyfikujące, które w danym miesiącu nie dokonały czynności, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do przekazania do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nie dokonano tych czynności, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa oświadczenia o niewykonywaniu tych czynności.

3. Jednostki certyfikujące są obowiązane do przekazywania, w terminie do 45 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdań rocznych zawierających:

1) listę podmiotów certyfikowanych, którym jednostka certyfikująca wydała certyfikat, wraz z określeniem ich firmy oraz numeru identyfikacji podatkowej (NIP);

2) wykaz przeprowadzonych przez jednostkę certyfikującą kontroli podmiotów certyfikowanych w ramach uznanego systemu certyfikacji wraz z ich wynikami.

4. W sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, umieszcza się klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

(uchylony)

(uchylony)

1. Karze pieniężnej podlega ten, kto:

1) wytwarza biokomponenty, a następnie rozporządza nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów lub przeznacza je do wytworzenia przez siebie paliw bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 4 ust. 1;

1a) samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo biokomponenty, a następnie rozporządza nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych biokomponentów bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 12a ust. 1;

1b) udziela zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 28k ust. 1;

1c) wydaje certyfikaty bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 28q ust. 1;

1d) będąc przedsiębiorcą wykonującym działalność, o której mowa w art. 28k ust. 1, nie przekazał w terminie organowi rejestrowemu informacji, o której mowa w art. 28p ust. 2, lub podał w tej informacji nieprawdziwe dane;

1e) będąc przedsiębiorcą wykonującym działalność, o której mowa w art. 28q ust. 1, nie przekazał w terminie organowi rejestrowemu sprawozdania miesięcznego, o którym mowa w art. 31b ust. 1, lub oświadczenia, o którym mowa w art. 31b ust. 2, lub podał w tym sprawozdaniu lub oświadczeniu nieprawdziwe dane;

2) będąc przedsiębiorcą wykonującym działalność, o której mowa w art. 4 ust. 1, art. 12a ust. 1, art. 28k ust. 1 lub art. 28q ust. 1, utrudnia czynności kontrolne, o których mowa w art. 29;

2a) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy, odmawia udzielenia informacji lub przedstawienia dokumentów, o których mowa w art. 28j;

2b) wprowadza w błąd Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w zakresie przedstawianych na jego żądanie informacji lub dokumentów, o których mowa w art. 28j;

3) będąc wytwórcą wytwarza biokomponenty z biomasy pozyskiwanej w inny sposób niż na podstawie umów kontraktacji lub dostawy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 2, lub z produkcji własnej, których udział przekracza w skali roku 25% całości biokomponentów wytworzonych przez tego wytwórcę;

3a) nie przekazał w terminie informacji pisemnej, o której mowa w art. 30a ust. 2, lub podał w tej informacji pisemnej nieprawdziwe dane;

3b) będąc wytwórcą wytwarza estry z biomasy, o której mowa w art. 11a;

4) wprowadza do obrotu lub wykorzystuje do wytwarzania paliw biokomponenty niespełniające wymagań jakościowych;

4a) nie wykonał w terminie obowiązku, o którym mowa w art. 22a ust. 1;

5) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy, nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

5a) (uchylony)

5b) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy, nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 23b;

6) (uchylony)

6a) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy wystawił poświadczenie dla biokomponentów, z wyłączeniem biokomponentów wytworzonych w procesie współuwodornienia, zawartych w paliwach, które zostały wykorzystane przez ten podmiot do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

7) (uchylony)

7a) (uchylony)

8) nie złożył w terminie Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 30 ust. 1, 1b lub 2b, lub oświadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 2e, lub podał w tym sprawozdaniu lub oświadczeniu nieprawdziwe dane;

8a) nie złożył w terminie Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30b ust. 1, lub podał w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane;

8aa) nie złożył w terminie Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 30b ust. 3, lub podał w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane;

8b) nie złożył w terminie Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 31a ust. 1 albo art. 31b ust. 3, lub podał w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane;

8c) (uchylony)

8d) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy, nie przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, wraz ze sprawozdaniami, o których mowa w art. 30b ust. 1, oryginałów wystawionych świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1;

8e) będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy, wystawił świadectwo, w którym ilość biokomponentów zawartych w paliwach rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na potrzeby własne na tym terytorium, które mają być zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, jest większa niż ilość wskazana w poświadczeniach lub w dokumentach, o których mowa w art. 28c ust. 2, będących w posiadaniu tego podmiotu;

8f) będąc podmiotem sprowadzającym, wystawia dokument potwierdzający spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju, na podstawie dokumentów, które nie spełniają wymogów określonych w art. 28c ust. 2;

9) będąc rolnikiem wytwarzającym biopaliwa ciekłe na własny użytek:

a) wytwarza biopaliwa ciekłe bez wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 13 ust. 1,

b) rozporządza biopaliwami ciekłymi poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej,

c) wytworzył biopaliwa ciekłe w ilości przekraczającej w ciągu roku limit określony w art. 21 ust. 2 lub 3,

d) utrudnia czynności kontrolne, o których mowa w art. 29,

e) nie złożył w terminie sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 31 ust. 1, lub podał w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane.

2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1–2b, 3a, 4a, 8–8b i 8d–8f kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, wynosi 5000 zł.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kara pieniężna wynosi 50% wartości netto biokomponentów wytworzonych z biomasy pozyskiwanej w inny sposób niż na podstawie umów kontraktacji lub dostawy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 2, lub z produkcji własnej, których udział przekracza w skali roku 25% całości biokomponentów wytworzonych przez tego wytwórcę.

3a. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3b, kara pieniężna wynosi 1000 zł za każdą tonę estrów wytworzonych z biomasy, o której mowa w art. 11a.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, kara pieniężna wynosi 50% wartości netto biokomponentów wprowadzonych do obrotu lub wykorzystanych do wytwarzania paliw w ciągu 30 dni poprzedzających kontrolę.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wysokość kary oblicza się według wzoru:

K = A × W × (N - R)/100%

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

K –   wysokość kary, wyrażoną w złotych,

A –   współczynnik równy 0,20, wyrażony w złotych/MJ,

W – wartość energetyczną paliw ciekłych i biopaliw ciekłych rozporządzonych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot podlegający karze, a także zużytych przez niego na potrzeby własne na tym terytorium, liczoną za rok, w którym podmiot ten nie zrealizował obowiązku wynikającego z art. 23 ust. 1, wyrażoną w MJ; wartość opałową poszczególnych biokomponentów i paliw ciekłych określa się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 23 ust. 3,

N – wysokość Narodowego Celu Wskaźnikowego, do którego realizacji był obowiązany podmiot podlegający karze, wyrażoną w procentach,

R – wysokość zrealizowanego udziału innych paliw odnawialnych lub biokomponentów zawartych w paliwach, stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez podmiot podlegający karze na potrzeby własne na tym terytorium w ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywanych przez niego w ciągu roku kalendarzowego na potrzeby własne na tym terytorium w roku, w którym podmiot podlegający karze nie zrealizował obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1, wyrażoną w procentach.

5a. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 5, nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli kara pieniężna związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.

5b. (uchylony)

5c. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5b, kara pieniężna wynosi 0,10 zł za każdy MJ biokomponentów, które podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy był obowiązany dodać do paliw ciekłych w celu zrealizowania obowiązku, o którym mowa w art. 23b, a których udziału nie udokumentował.

5d. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 6a, kara pieniężna wynosi 0,10 zł za każdy MJ biokomponentów zawartych w paliwach, dla których podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy wystawił poświadczenie.

6. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 9 lit. a, d lub e kara pieniężna wynosi 1000 zł.

7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 9 lit. b, kara pieniężna wynosi:

1) 10 000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika jest mniejsza niż 200 litrów na dobę,

2) 20 000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika wynosi od 200 litrów na dobę do 400 litrów na dobę,

3) 30 000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika jest wyższa niż 400 litrów na dobę – powiększone o iloczyn ilości rozporządzonych poprzez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej bio-paliw ciekłych i stawki podatku akcyzowego dla oleju napędowego.

8. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 9 lit. c, kara pieniężna wynosi:

1) 5000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika jest mniejsza niż 200 litrów na dobę,

2) 10 000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika wynosi od 200 litrów na dobę do 400 litrów na dobę,

3) 15 000 zł – gdy wydajność instalacji do wytwarzania biopaliw ciekłych przez rolnika jest wyższa niż 400 litrów na dobę

– powiększone o iloczyn ilości biopaliw ciekłych wytworzonych ponad limit określony w art. 21 ust. 2 lub 3 i stawki podatku akcyzowego dla oleju napędowego.

9. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji administracyjnej:

1) w zakresie pkt 1–2, 3–3b, 8, 8b, 8f i 9 – Dyrektor Generalny Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;

2) w zakresie pkt 4 – wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej właściwy ze względu na miejsce przeprowadzenia kontroli;

3) w zakresie pkt 2a, 2b, 4a, 5, 5b, 6a, 8a, 8aa, 8d i 8e – Prezes Urzędu Regulacji Energetyki.

10. Organy, o których mowa w ust. 9 pkt 2 i 3, przekazują Dyrektorowi Generalnemu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa informacje o karach wymierzonych wytwórcom lub podmiotom sprowadzającym.

11. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

12. Do egzekucji kar pieniężnych stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

13. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej stała się prawomocna.

(pominięty)

(pominięty)

1. Udział biokomponentów wytworzonych z roślin wysokoskrobiowych, roślin cukrowych i oleistych oraz roślin uprawianych do celów energetycznych na użytkach rolnych jako uprawy główne, zawartych w paliwach stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium, liczony według wartości opałowej, nie może przekroczyć w 2020 r. 7,0% ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium.

2. Do biokomponentów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się biokomponentów wytworzonych z surowców określonych w załączniku nr 1 do ustawy.

3. W 2020 r. udział biokomponentów wytworzonych z surowców określonych w części A załącznika nr 1 do ustawy zawartych w paliwach stosowanych we wszystkich rodzajach transportu, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium, liczony według wartości opałowej, nie może być mniejszy niż 0,1% ogólnej ilości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych stosowanych w transporcie drogowym i kolejowym, rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne na tym terytorium.

(pominięty)

(uchylony)

(uchylony)

Do spraw wszczętych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 41, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

(uchylony)

Rejestr przedsiębiorców wytwarzających lub magazynujących biokomponenty, o którym mowa w ustawie wymienionej w art. 41, staje się rejestrem wytwórców w rozumieniu niniejszej ustawy.

Traci moc ustawa z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. poz. 1934, z późn. zm.).

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Część A. Surowce i paliwa, których wkład w realizację celu określonego w art. 23 ust. 1 jest uznawany za dwukrotność ich wartości energetycznej:

1) algi, jeżeli są hodowane na lądzie, w stawach lub w fotobioreaktorach;

2) frakcja ulegająca biodegradacji pochodząca z przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, ale niepozyskiwa-na w ramach selektywnego zbierania odpadów z gospodarstw domowych mającego na celu osiągnięcie poziomów, o których mowa w art. 3b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875);

3) bioodpady, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, pochodzące z gospodarstw domowych zbierane selektywnie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24 tej ustawy;

4) frakcja biomasy pochodząca z odpadów przemysłowych, nienadająca się do wykorzystania w łańcuchu żywnościowym ludzi i zwierząt, w tym materiał z detalu i hurtu oraz z przemysłu rolno-spożywczego, rybołówstwa i akwa-kultury, z wyłączeniem surowców wymienionych w części B niniejszego załącznika;

5) słoma;

6) obornik i osad ściekowy;

7) ścieki z zakładów wytłaczania oleju palmowego i puste wiązki owoców palmy;

8) smoła oleju talowego;

9) surowa gliceryna;

10) wytłoczyny z trzciny cukrowej;

11) wytłoki z winogron i osad winny z drożdży;

12) łupiny orzechów;

13) łuski nasion;

14) kolby oczyszczone z ziaren kukurydzy;

15) frakcja biomasy z gospodarki leśnej, taka jak kora, gałęzie, liście, igły, wierzchołki drzew, trociny, strużyny oraz frakcja biomasy z gałęzi przemysłu opartych na leśnictwie;

16) inny niespożywczy materiał celulozowy, określony w art. 2 ust. 1 pkt 32b;

17) inny materiał lignocelulozowy określony w art. 2 ust. 1 pkt 32a, z wyjątkiem kłód tartacznych i kłód skrawanych;

18) inne paliwa odnawialne;

19) wychwytywanie i wykorzystanie dwutlenku węgla na potrzeby transportu, jeżeli źródło energii jest odnawialne zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii;

20) bakterie, jeżeli źródło energii jest odnawialne zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii.

Część B. Surowce, których wkład w realizację celu określonego w art. 23 ust. 1 jest uznawany za dwukrotność ich wartości energetycznej:

1) zużyty olej kuchenny;

2) tłuszcze zwierzęce.