Art. 12. Roszczenia
Ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
1. W razie dokonania nieuczciwej praktyki rynkowej konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:
1) zaniechania tej praktyki;
2) usunięcia skutków tej praktyki;
3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
4) naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, w szczególności żądania unieważnienia umowy z obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu przez przedsiębiorcę kosztów związanych z nabyciem produktu;
5) zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej, ochroną dziedzictwa narodowego lub ochroną konsumentów.
2. Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 5, mogą również wystąpić:
1) Rzecznik Praw Obywatelskich;
2) Rzecznik Finansowy;
3) krajowa lub regionalna organizacja, której celem statutowym jest ochrona interesów konsumentów;
4) powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów.
- Zagrożenie interesu konsumentów wskutek stosowania nieuczciwych praktyk rynkowych
- Majątkowy charakter roszczeń z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 5 u.p.n.p.r.
- Pojęcie szkody na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
- Żądanie unieważnienie umowy na podstawie (art. 12 ust. 2 pkt 4 u.p.n.p.r.)
- Powództwo rzecznika konsumentów (art. 12 ust. 2 pkt 4 u.p.n.p.r.)
- Ciężar dowodu, że dana praktyka rynkowa nie stanowi nieuczciwej praktyki (art. 13 u.p.n.p.r.)
- Przedawnienie roszczeń z tytułu nieuczciwej praktyki rynkowej (art. 14 u.p.n.p.r.)
- Prawo właściwe z sprawach z powództwa o zaprzestanie szkodliwych praktyk, o którym mowa w dyrektywie 2009/22