Uchybienia proceduralne uzasadniające stwierdzenie nieważności uchwały

Zgodnie z ugruntowaną w orzecznictwie wykładnią art. 425 § 1 k.s.h., jego hipotezą są objęte także naruszenia przepisów ustawowych określających sposób (procedurę) podejmowania uchwał, o tyle jednak tylko, o ile miały one wpływ na treść podjętej uchwały (por. m. in. wyroki SN: z dnia 8 grudnia 1998 r., I CKN 243/98, z dnia 16 lutego 2005 r., III CK 296/04; z dnia 10 marca 2005 r., III CK 477/04; z dnia 26 marca 2009 r., I CSK 253/08; z dnia 4 grudnia 2009 r., III CSK 85/09).

Jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 lipca 2007 r., (II CSK 163/07), ściśle rzecz biorąc, nie jest możliwe ustalenie, jaka byłaby treść uchwały, gdyby nie doszło do naruszenia przepisu normującego sposób jej podejmowania, w istocie chodzi zatem o stwierdzenie, czy naruszenie przepisu normującego sposób podejmowania uchwały mogło mieć w okolicznościach konkretnego przypadku istotny wpływ na jej treść.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, jako przykłady naruszenia przepisów normujących sposób podejmowania uchwał, które zawsze w okolicznościach konkretnego przypadku, są doniosłe z punktu widzenia podjętej uchwały, tzn. mogły mieć istotny wpływ na jej treść, wskazuje się naruszenie art. 240 k.s.h. (zob. wyrok SN z dnia 16 kwietnia 2009 r., I CSK 362/08), jak również uchybienie wymaganiom przewidzianym w art. 402 § 2 i art. 404 § 1 k.s.h. oraz wymaganiom określonym w art. 238 § 2 i art. 239 § 1 k.s.h. (por. wymieniony wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lipca 2007 r., II CSK 163/07 oraz z dnia 19 września 2007 r., II CSK 165/07). W uzasadnieniu tego stanowiska Sąd Najwyższy uwzględnił, że zarówno w art. 240 k.s.h. jak i w art. 238 § 2, 239 § 1, 404 § 1 in fine i w § 2 k.s.h. ustawodawca określił przesłanki dopuszczalnych odstępstw od wymagań przewidzianych w tych przepisach. W rezultacie każde odstępstwo od tych wymagań przy podjęciu uchwały, niemieszczące się w określonych w tych przepisach granicach, powinno uzasadniać stwierdzenie nieważności podjętej uchwały.

Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2018 r., III CSK 403/16

Standard: 63706 (pełna treść orzeczenia)

Z utrwalonego jednolitego orzecznictwa Sądu Najwyższego wyraźnie wynika, że w razie naruszenia przy podejmowaniu uchwały norm o proceduralnym jedynie charakterze, brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności, jeśli naruszenie to nie miało, bo często nie mogło mieć wpływu na treść podjętej uchwały.

Uchwała SN z dnia 18 września 2013 r., III CZP 13/13

Standard: 22718 (pełna treść orzeczenia)