Postępowanie pracodawcy w celu wyjaśnienia, czy pracownik popełnił przestępstwo z art. 52 § 1 pkt 2 k.p.

Prowadzenie przez pracodawcę samodzielnych ustaleń w celu wyjaśnienia, czy pracownik popełnił przestępstwa, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 2 k.p.

Prowadzenie przez zakład pracy samodzielnego postępowania w celu wyjaśnienia, czy zachowanie pracownika nosi znamiona oczywistości przestępstwa, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 2 k.p., samo przez się nie przesądza o bezprawności takiego działania w rozumieniu art. 24 § 1 k.c. także wówczas, gdy przypisywane pracownikowi przestępstwo nie zostało przez niego popełnione. 

Od powyższej zasady mogą istnieć wyjątki polegające np. na przekraczającym niezbędną miarę nadawaniu rozgłosu przestępstwu, które następnie nie znalazło potwierdzenia w postępowaniu karnym, czy też sięganiu w samodzielnym postępowaniu wyjaśniającym do środków zewnętrznych, bez próby wyjaśnienia sprawy z osobą, którą podejrzewa się o popełnienie przestępstwa (tak w uchwale SN z dnia 30 marca 1994 r., III PZP 9/94)

Wyrok SN z dnia 16 września 2021 r., II PSKP 44/21

Standard: 59522 (pełna treść orzeczenia)

Użycie wariografu nie jest nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem taki dowód nie może mieć znaczenia większego niż pomocniczy, a w konsekwencji – być bezpośrednim dowodem sprawstwa określonego czynu.

Możliwość przeprowadzenia dowodu mogącego mieć co najwyżej charakter pomocniczy nie ma istotnego znaczenia dla oceny „oczywistości” popełnienia przez pracownika czynu zagrożonego przez ustawę sankcją karną. Przesłanka „oczywistości” wymaga bowiem wykazania wyłącznie pewnymi i jednoznacznymi dowodami.

Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2008 r., II PK 269/07

Standard: 65661 (pełna treść orzeczenia)