Zaliczenie pracownikowi okresu zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy w razie zmiany pracodawcy na podstawie art. 23[1] k.p. (art. 36 § 1 [1] k.p.)
Okresy wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony i nieokreślony (art. 36 - 36[1] k.p.) Skutki przejęcia zakładu pracy lub jego części (art. 23[1] k.p.)
Art. 36 § 1[1] k.p., nakazuje wliczanie (sumowanie) okresów zatrudnienia u kolejnych pracodawców w każdym przypadku, gdy zmiana pracodawcy następuje w trybie art. 23[1] k.p. lub z mocy innych przepisów odrębnych, przewidujących następstwo prawne kolejnych pracodawców w stosunku pracy nawiązanym z pracownikiem.
Przepis art. 36 § 1[1] k.p. usuwa tym samym mogące się wyłaniać na tle art. 36 § 1 k.p. wątpliwości dotyczące uwzględniania okresu zatrudnienia odbytego co prawda u innego (poprzedniego) pracodawcy, ale w ramach tego samego stosunku pracy. W rezultacie zmiana pracodawcy na zasadach określonych w art. 23[1] k.p. lub wskutek następstwa prawnego powoduje możliwość sumowania okresów zatrudnienia objętych tym samym stosunkiem pracy z takim skutkiem, że stają się one jednym okresem zatrudnienia związanym ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z podmiotem zatrudniającym. Inaczej mówiąc, tak zsumowane okresy zatrudnienia stanowią na gruncie art. 36 § 1 k.p. okres zatrudnienia u tego (danego) pracodawcy, który dokonuje wypowiedzenia umowy o pracę.
Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2013 r., I PK 2/13
Standard: 47191 (pełna treść orzeczenia)
Pojęcie zmiany pracodawcy na zasadach określonych w art. 23 [1] k.p., a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego danego pracownika (art. 36 § 1 [1] k.p.), nie obejmuje przejścia pracownika do nowego pracodawcy na podstawie "porozumienia między pracodawcami" (por. wyrok SN z dnia 6 października 1998 roku, I PKN 337/98).
Przepis art. 36 § 1 [1] k.p. nie obejmuje, następstwa prawnego wynikającego z "porozumienia między pracodawcami", które w ogóle nie jest przedmiotem odrębnego unormowania prawa pracy. W przypadku takiego porozumienia nowy pracodawca nie staje się automatycznie (z mocy samego prawa) stroną stosunku pracy, lecz nawiązuje nowy stosunek pracy (zawiera z pracownikiem nową umowę o pracę). Nie jest więc żadnym "następcą prawnym" poprzedniego pracodawcy, jak tego wymaga art. 36 § 1[1] k.p..
Porozumienie pracodawców samo w sobie nie gwarantuje pracownikowi zachowania dotychczasowych uprawnień. Potwierdza to wyrok SN z dnia 21 sierpnia 1981 r., (I PRN 42/81), zgodnie z którym zmiana przez pracownika pracy w trybie porozumienia między pracodawcami nie oznacza, iż uprawnień, które pracownik posiadał u poprzedniego pracodawcy w zakresie płacowym, nie można pogorszyć u następnego pracodawcy.
O uprawnieniach i obowiązkach pracownika u nowego pracodawcy decyduje nowa umowa o pracę i przepisy prawa pracy obowiązujące u tego pracodawcy. Zawarcie takiego porozumienia między pracodawcami jest jak najbardziej dopuszczalne. Porozumienie pracodawców jest dość rozbudowaną czynnością prawną i obejmuje ona 3 elementy: porozumienie dwóch pracodawców, rozwiązanie stosunku pracy między pracownikiem, a dotychczasowym pracodawcą oraz nawiązanie przez pracownika stosunku pracy z nowym pracodawcą).
Potwierdza to wyrok SN z dnia 31 stycznia 1977 r., I PRN 141/76, zgodnie z którym "zmiana pracy w wyniku porozumienia zakładów pracy następuje wówczas, gdy porozumienie to jest połączone z rozwiązaniem stosunku pracy między pracownikiem a dotychczasowym pracodawcą i nawiązaniem przez tego pracownika stosunku pracy z nowym pracodawcą. Oprócz samej zmiany pracodawcy porozumienie pracodawców może także obejmować uprawnienia pracownika (wyrok SN z dnia 27 listopada 1980 r., I PRN 124/80).
Wyrok SO we Włocławku z dnia 29 maja 2013 r., IV Pa 36/13
Standard: 10265 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 47192