Program opieki nad zwierzętami oraz zapobiegania ich bezdomności jako akt prawa miejscowego

Zakres delegacji ustawowej dla gminy wynika z art. 11a ust. 2 u.o.z. i jako akt prawa miejscowego wydawany na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego zakres regulacji uchwały nie może wykraczać poza granice upoważnienia ustawowego. Treść art. 94 Konstytucji RP wskazuje, że każdy akt prawa miejscowego winien być oparty na ustawie upoważniającej i nie może przekraczać zakresu upoważnienia. 

Wyrok WSA z dnia 16 stycznia 2025 r., II SA/Ol 922/24

Standard: 88283 (pełna treść orzeczenia)

Biorąc pod uwagę materię programu, skierowanego do nieokreślonego kręgu odbiorców realizujących zadania w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt a także powszechność obowiązywania uznać należy, że taka uchwała stanowi akt prawa miejscowego. W określonym przedmiotowo zakresie rozstrzyga erga omnes o prawach i obowiązkach podmiotów tworzących wspólnotę samorządową.

Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt ma zróżnicowany charakter normatywny, gdyż zawiera normy o mieszanym abstrakcyjno-konkretnym charakterze. Z jednej strony tego typu uchwała musi być zaliczona - jako "program" do aktów planowania, co oznacza, że jej charakter, jako aktu powszechnie obowiązującego może być dyskusyjny. Program przede wszystkim konkretyzuje sposoby działania gminy w celu należytego wypełnienia jej obowiązków wynikających z ustawy o ochronie zwierząt. Treść programu stanowią zatem plany, prognozy i zasady postępowania w określonych sytuacjach, których realizacja stanowi zadania własne gminy. Do istotnych cech programu trzeba jednak zaliczyć to, że obok postanowień indywidualno-konkretnych, zawiera postanowienia o charakterze generalno-abstrakcyjnym.

To, że Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt uchwalany przez radę gminy zawiera postanowienia jednostkowe i konkretne, nie pozbawia takiego aktu mocy prawnej powszechnie obowiązującego prawa. Z wyraźnie wyartykułowanej woli ustawodawcy program ma regulacyjny charakter.

Powyższy pogląd zaaprobowano także w wyrokach Naczelnego Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2019 r., II OSK 3136/17, z dnia 30 lipca 2019 r., II OSK 1754/18, z dnia 24 września 2019 r., II OSK 2350/18).

Wyrok WSA z dnia 1 kwietnia 2021 r., II SA/Sz 90/21

Standard: 88284 (pełna treść orzeczenia)