Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną umyślnie w mieniu powierzonym (art. 122 k.p.)
Odpowiedzialnośc pracownika za szkodę w mieniu powierzonym z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia (art. 124 k.p.) Umyślne wyrządzenie szkody przez pracownika (art. 122 k.p. i art. 127 k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Stosownie do art. 127 k.p., do odpowiedzialności określonej w art. 124-126 k.p. stosuje się odpowiednio art. 117, art. 121, art. 121[1] i art. 122 k.p. Artykuł 122 k.p. stanowi, że pracownik umyślnie wyrządzający szkodę jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości, określa zatem odpowiedzialność pracownika za każdą umyślnie wyrządzoną pracodawcy szkodę, bez względu na to, w jaki umyślny sposób szkoda ta została wyrządzona. Wynika stąd, że przepis ten ma zastosowanie powszechne, niezależne od rodzaju odpowiedzialności.
Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że za szkodę wyrządzoną przez pracownika umyślnie w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się pracownik ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 122 k.p. (wyroki SN: z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 557/97; 12 czerwca 1980 r., IV PR 223/80; 12 czerwca 1980 r., IV PR 191/80; 21 lutego 1984 r., IV PR 17/84). Sprawca takiej szkody jest zatem obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości. Z tego samego względu w razie wyrządzenia przez pracownika szkody w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo wyliczenia się nie wchodzi w grę jego ekskulpacja na podstawie art. 124 § 3 k.p. (wyroki SN: z 29 października 1979 r., IV PR 269/79; 12 czerwca 1980 r., IV PR 223/80).
Wyrok SN z dnia 10 czerwca 2021 r., III PSKP 19/21
Standard: 60597 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 122 k.p. stanowi, że pracownik umyślnie wyrządzający szkodę jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości, określa zatem odpowiedzialność pracownika za każdą umyślnie wyrządzoną pracodawcy szkodę, bez względu na to, w jaki umyślny sposób szkoda ta została wyrządzona. Wynika stąd, że przepis ten ma zastosowanie powszechne, niezależne od rodzaju odpowiedzialności.
Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że za szkodę wyrządzoną przez pracownika umyślnie w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się pracownik ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 122 k.p. (wyroki SN: z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 557/97; 12 czerwca 1980 r., IV PR 223/80; 12 czerwca 1980 r., IV PR 191/80; 21 lutego 1984 r., IV PR 17/84). Sprawca takiej szkody jest zatem obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości. Wyłącza to możliwość stosowania wobec takiego sprawcy art. 115 k.p., ograniczającego wysokość odszkodowania do rzeczywistej straty pracodawcy oraz art. 119 § 1 k.p., określającego granicę ograniczonej odpowiedzialności odszkodowawczej w razie ponoszenia odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną naruszeniem obowiązków pracowniczych - w mieniu niepowierzonym z obowiązkiem zwrotu albo wyliczenia się. Brak bowiem podstaw, które by usprawiedliwiały objęcie ochroną przewidzianą w tych przepisach, sprawców umyślnie wyrządzonej szkody (por. uchwałę SN (7) - zasadę prawną z dnia 30 maja 1975 r., V PZP 3/75).
Z tego samego względu w razie wyrządzenia przez pracownika szkody w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo wyliczenia się nie wchodzi w grę jego ekskulpacja na podstawie art. 124 § 3 k.p. (wyroki SN: z 29 października 1979 r., IV PR 269/79; 12 czerwca 1980 r., IV PR 223/80).
Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2019 r., I PK 103/18
Standard: 61799 (pełna treść orzeczenia)