Przymus adwokacko radcowski w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym (art. 87[1], art. 394[1] k.p.c.)

Postępowanie zażaleniowe przed Sądem Najwyższym jest objęte obowiązkowym zastępstwem przez adwokatów lub radców prawnych, które podlega uchyleniu m.in. wtedy, gdy stroną postępowania jest adwokat lub radca prawny (art. 871 § 1 i 2 k.p.c.).

Zgodnie z informacjami uzyskanymi z urzędu przez Sąd Najwyższy skarżący F. P. jest radcą prawnym, niemniej jednak zgłosił status radcy prawnego – emeryta, niewykonującego zawodu i nie jest objęty ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej radców prawnych. Na liście radców prawnych udostępnianej przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. skarżący figuruje jako radca prawny niewykonujący zawodu (https://bip.oirp(…)).

Zgodnie z utrwaloną judykaturą Sądu Najwyższego, radca prawny F. P. może działać przed Sądem Najwyższym w imieniu własnym, nie może natomiast podejmować czynności w imieniu innych osób, w tym członków rodziny (por. postanowienia SN z dnia 24 listopada 1997 r., II CKN 270/97, z dnia 3 września 2008 r., II CZ 65/08, z dnia 20 lipca 2012 r., II CZ 68/12, a także - mutatis mutandis - postanowienia NSA z dnia 28 marca 2019 r., I OSK 1356/17 i z dnia 7 kwietnia 2019 r., I OZ 681/17).

W konsekwencji, zażalenie H. P. zostało złożone z naruszeniem art. 871 § 1 k.p.c., a tym samym podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne (art. 398[6] § 3 w związku z 871, art. 394[1] § 3, art. 373 § 1 i art. 398[21] k.p.c.) (por. np. postanowienie SN z dnia 9 sierpnia 2019 r., IV CZ 12/19).

Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2020 r., II CZ 53/20

Standard: 54055 (pełna treść orzeczenia)

W postępowaniu wszczętym w wyniku wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia od postanowienia sądu drugiej instancji obowiązuje przymusowe zastępstwo strony przez adwokata lub radcę prawnego (art. 87[1] k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2005 r., I PZ 22/05

Standard: 75128 (pełna treść orzeczenia)