Postanowienie z dnia 2022-02-25 sygn. III CZ 46/22
Numer BOS: 2228093
Data orzeczenia: 2022-02-25
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
- Przymus adwokacko radcowski w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym (art. 87[1], art. 394[1] k.p.c.)
- Przymus adwokacko-radcowski w sprawie o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem
Sygn. akt III CZ 46/22
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2022 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska (przewodniczący)
SSN Paweł Grzegorczyk
SSN Roman Trzaskowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi M. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia wydanego
w sprawie z powództwa M. B.
przeciwko Z. Sp. z o.o. w D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2022 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 5 października 2021 r., sygn. akt I C (...),
1) odrzuca zażalenie;
2) zwraca pismo M. B. - "wniosek o sprostowanie" z dnia 30 listopada 2021 r. (art.130 § 5 k.p.c.).
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 5 października 2021 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 maja 2019 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł M. B. osobiście.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na postanowienie sądu odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego (art. 3941 § 1 k.p.c.). Zgodnie z art. 871 § 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych i dotyczy ono także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Ustanowiony w tym przepisie przymus adwokacko-radcowski dotyczy każdego postępowania przed Sądem Najwyższym, a więc także zainicjowanego skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz toczącego się w jego ramach postępowania wywołanego wniesieniem zażalenia. Zażalenie złożone z naruszeniem art. 871 § 1 k.p.c. należy kwalifikować jako niedopuszczalne, a istniejące w tym zakresie uchybienie ma charakter nieusuwalny, w związku z czym zażalenie takie podlega odrzuceniu bez wzywania skarżącego do jego uzupełnienia (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2020 r., IV CZ 33/20, niepubl. i z dnia 9 sierpnia 2019 r., IV CZ 12/19, niepubl.).
Ubocznie należy zauważyć, że z akt sprawy wynika, iż skarżący nie złożył również wniosku o uzasadnienie zaskarżonego postanowienia i doręczenie postanowienia z uzasadnieniem, tymczasem wniesienie zażalenia z pominięciem uprzedniego złożenia przez skarżącego tego wniosku skutkuje odrzuceniem zażalenia jako niedopuszczalnego z innych przyczyn (art. 373 § 1 w związku z art. 397 § 3 k.p.c.), a reguła ta ma odpowiednie zastosowanie do zażalenia podlegającego rozpoznaniu przez Sąd Najwyższy (art. 3941 § 3 w związku z 394 § 2 i art. 3986 § 3 k.p.c.; por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2020 r., II CZ 53/20, niepubl.).
Z tych względów, na podstawie art. 3986 § 3 w związku z art. 871 i art. 3941 § 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
Treść orzeczenia pochodzi z bazy orzeczeń SN.