Sprawa z wniosku współwłaściciela nieruchomości o udzielenie zezwolenia na podstawie art. 199 k.c.

Sprawy na podstawie art 199 k.c. mają na celu nie doraźną ochronę współwłaściciela przed naruszeniami drugiego współwłaściciela, lecz definitywne, i przez to względnie trwałe unormowanie stosunków między współwłaścicielami, jeżeli chodzi o rozporządzenie rzeczą wspólną albo o podjęcie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. 

Orzeczenie na podstawie art. 199 k.c. - wydane w postępowaniu nieprocesowym po rozpoznaniu sprawy w kręgu wszystkich zainteresowanych w rozumieniu art. 510 k.p.c. oraz w obrębie faktów ilustrujących cel zamierzonej czynności, jak też interesy współwłaścicieli - wskazuje konkretne działanie, do którego daje tytuł, a ponadto określa faktyczne i prawne ramy tego działania (tak też: uz. uchwały SN z dnia 3 kwietnia 1986 r. III CZP 5/86 oraz uz. uchwały (7) SN z dnia 8 listopada 1989 r. III CZP 68/89)

Uchwała SN z dnia 23 kwietnia 1993 r., III CZP 36/93

Standard: 33422 (pełna treść orzeczenia)

Orzeczenie sądu wydane na podstawie art. 199 k.c. musi określać czynność, do dokonania której uprawnia to orzeczenie, i wskazywać jej granice. Orzeczenie rozstrzygające o dopuszczalności rozbudowy lokalu powinno więc określać sposób i zakres rozbudowy. Ponieważ kwestie z tym związane są regulowane przepisami prawa budowlanego (ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) i przepisami wykonawczymi do tego prawa, przepisy te nie mogą być pominięte przez sąd. Sposób i zakres rozbudowy lokalu muszą uwzględniać wymagania, jakie wynikają z tych przepisów. Sąd, orzekając w wymienionym zakresie, nie wkracza w kompetencje zastrzeżone dla organów administracji państwowej. Nie wykonuje mianowicie czynności wchodzących w zakres nadzoru urbanistyczno-budowlanego ani nadzoru techniczno-budowlanego, które to czynności zgodnie z art. 53 ust. 1 i 2 prawa budowlanego należą do terenowych organów administracji państwowej.

Uchwała SN z dnia 3 kwietnia 1986 r., III CZP 5/86

Standard: 33423 (pełna treść orzeczenia)