Wyrok z dnia 2015-08-12 sygn. III SA/Wr 414/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia NSA Maciej Guziński, Sędzia WSA Anna Moskała (sprawozdawca), Małgorzata Malinowska – Grakowicz, Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5% do 18% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa) I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia [...] r. nr [...] cofającą zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5 % do 18% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa); II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz strony skarżącej [...] zł (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. określa, że rozstrzygnięcia wskazane w punkcie I wyroku nie podlegają wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 23 października 2013 r. (sygn. akt III SA/Wr 520/13) oddalił skargę "A" sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5 % do 18 % zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa).

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że przyczyną cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do sprzedaży w hipermarkecie [...] Sp. z o.o. przy ul. D. [...] we W. było stwierdzenie, że Spółka "A" prowadzi sprzedaż alkoholu z naruszeniem zasad oraz warunków sprzedaży napojów alkoholowych określonych ustawą z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1356) zwaną w dalszej części uzasadnienia ustawą o wychowaniu w trzeźwości. Monitorując sposób prowadzenia działalności objętej zezwoleniem organ pierwszej instancji dokonał analizy serwisu internetowego [...] i stwierdził, że sklep ten zajmuje się obsługą sprzedaży napojów alkoholowych z wykorzystaniem serwisu internetowego. Dodatkowo organ I instancji wskazał, że na stronie platformy internetowej dostępna była zakładka promocje, na której obok zdjęć wyrobów alkoholowych znajdowały się informacje o promocyjnych obniżkach cen na poszczególne alkohole. Promocja wyrażana była w procentowej obniżce cen (od kilku do kilkudziesięciu procent), a pod promocyjną ceną znajdował się komunikat, że cena ta ważna jest w dostawie do określonego dnia włącznie. Na potwierdzenie tych twierdzeń organ pierwszej instancji dołączył do akt sprawy wydruki regulaminu serwisu internetowego oraz zrzutów ekranu, na których widnieją poszczególne rodzaje napojów alkoholowych prezentowane lub promowane za pośrednictwem serwisu internetowego [...] (z uwidocznieniem opakowań, nazw własnych, etykiet, cen standardowych oraz cen promocyjnych poszczególnych napojów alkoholowych). Organ II instancji utrzymując w mocy pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie wskazał, że aktem prawnym regulującym m.in. zasady udzielania oraz cofania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych na terytorium RP, jest przywołana na wstępie ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Zawarte w niej przepisy określają przesłanki udzielania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, jak i warunki oraz zasady korzystania z uprawnień wynikających z udzielonego przedsiębiorcy zezwolenia. Ustawa ta określa także skutki prawne wynikające z naruszenia, czy nienależytego wykonania ciążących na przedsiębiorcy obowiązków. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. wskazało, że jednym z takich obowiązków, sformułowanym w art. 15 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, jest prowadzenie jej w sposób nakazany prawem, zgodnie z zakresem udzielonego przedsiębiorcy zezwolenia oraz warunkami na jakich tego rodzaju zezwolenie zostało udzielone. Oznacza to, m.in., konieczność prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych w ściśle wyznaczonym miejscu sprzedaży, które w każdym konkretnym przypadku jednoznacznie określa zezwolenie wydane przez właściwy organ. Organ II instancji wyraźnie podkreślił, że zezwolenie udzielone zostało Spółce na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, zaś miejscem, w którym prowadzony miał być obrót napojami alkoholowymi, czy szerzej działalność gospodarcza obejmująca obrót napojami alkoholowymi, jest wyłącznie hipermarket "[...]" położony we W. przy ul. D.[...]. Oznacza to, że obowiązkiem Spółki było prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych tylko i wyłącznie we wskazanym wyżej punkcie sprzedaży. Tymczasem, w opinii organu II instancji zebrany w jego toku materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, że Spółka uchybiła temu obowiązkowi, umożliwiając zakup napojów alkoholowych nie tylko bezpośrednio w punkcie sprzedaży ale - za pośrednictwem Internetu - także poza punktem sprzedaży wykazanym w zezwoleniu. Taki sposób organizacji sprzedaży napojów alkoholowych stanowi, zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. również naruszenie art. 96 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, a w istocie swej naruszenie warunków na jakich może być prowadzony obrót napojami alkoholowymi. Dokonując oceny postępowania Spółki i zasadności podnoszonych w odwołaniu argumentów Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że działalność objęta udzielonym Spółce zezwoleniem prowadzona była także z naruszeniem art. 131 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, zabraniającym reklamy i promocji napojów alkoholowych, z wyjątkiem piwa, z wyłączeniem jedynie pomieszczeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych. W opinii organu rozstrzygającego potwierdziła to sama Spółka tłumacząc to błędem technologicznym usuniętym z chwilą jego ujawnienia. Organ odwoławczy podkreślił, że przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości obligują właściwe organy do cofnięcia zezwolenia w przypadku stwierdzenia naruszenia choćby jednej z przesłanek cofnięcia, wyszczególnionych w art. 18 ust. 10 tej ustawy i bez znaczenia jest to, jakie były przyczyny owego naruszenia, jak i to, czy naruszenie to miało charakter trwały, czy incydentalny. Z tego powodu zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. [...] wystarczającą przesłanką do cofnięcia zezwolenia Spółce był już sam bezsporny fakt reklamowania napojów alkoholowych na stronach internetowych. Organ administracji podkreślił, że napoje alkoholowe są szczególnego rodzaju towarem, którego obrót możliwy jest tylko w ściśle określonych ramach wyznaczonych ustawą o wychowaniu w trzeźwości i przy podejmowaniu rozstrzygnięć w tego typu sprawach, trzeba mieć na uwadze sformułowany w preambule cel ustawy, wyrażony w jej przepisach, które nakładają na wszystkie organy obowiązek podejmowania, m.in. działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych (art. 1 ust. 1). Kolegium zauważyło także, że naruszeniem warunków sprzedaży napojów alkoholowych jest samo stworzenie możliwości nawiązywania umów sprzedaży za pośrednictwem internetu. To z kolei skutkować musiało koniecznością cofnięcia zezwolenia, gdyż prowadzenie tego rodzaju działalności nie może być w żaden sposób akceptowane, albowiem taka akceptacja prowadziłaby do obejścia prawa, umożliwiając zaopatrywanie się w alkohol wbrew ograniczeniom wprowadzonym przez ustawę. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. odnosząc się do wszystkich zarzutów wskazanych w odwołaniu podkreśliło, że nie mogą one stanowić skutecznej podstawy wzruszenia zaskarżonej decyzji. W szczególności za nietrafną uznać należało w opinii organu odwoławczego tę argumentację Spółki, w ramach której wywodzi ona sprzeczność zastosowanych w przedmiotowej sprawie przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z unormowaniami zawartymi w Konstytucji RP oraz przepisami Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, bowiem zdaniem Kolegium we W. organy administracji publicznej nie są władne dokonywać oceny zgodności przepisów ustawowych z postanowieniami aktów wyższego rzędu.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyrażonej w wyroku z dnia 23 października 2013 r., organy administracyjne dokładnie wyjaśniły stan faktyczny, będący podstawą wydania zaskarżonej decyzji. Wskazano przy tym, że ustawodawca uchwalając przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości miał na celu co do zasady ograniczenie dostępności alkoholu, a nie wprowadzenie ogólnej dostępności tych produktów. Natomiast potencjalne dopuszczenie sprzedaży w sklepach internetowych, prowadziłoby wprost do rozszerzenia zakresu dostępności napojów alkoholowych. W ocenie Sądu, właśnie brak w ustawie jednoznacznego przyzwolenia na sprzedaż za pomocą internetu alkoholu, to nic innego jak ograniczanie jego dostępności. Dopuszczenie natomiast – jak wskazał Sąd, sprzedaży internetowej prowadziłoby do istotnego rozszerzenia dostępności produktów alkoholowych, co jak wskazano powyżej, pozostawałoby w sprzeczności z preambułą i celami, jakimi kierował się ustawodawca przyjmując przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości. Ponadto Sąd podkreślił, że ustawodawca nie przewidział możliwości sprzedawania alkoholu poza wyznaczonym punktem sprzedaży. W praktyce – jak zauważono, prowadzenie sklepu internetowego, na stronach którego dostępna byłaby oferta promocyjna zakupu napojów alkoholowych prowadziłaby do naruszenia generalnego zakazu promocji tych produktów i fakt, że w sprawie do informacji dotyczących promocji tych napojów doszło w wyniku błędu technologiczno-systemowego nie ma znaczenia dla oceny naruszenia bezwzględnego zakazu promocji napojów alkoholowych wyrażonych przez ustawodawcę wprost w art. art. 13¹ ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i prowadzić musiało do cofnięcia zezwolenia na podstawie art. 18 ust. 10 pkt 2 ustawy. Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez organ administracji przy wydawaniu przedmiotowej decyzji art. 34 i 36 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie brak było podstaw do dokonania wykładni prowspólnotowej skutkującej niezastosowaniu przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Spółka wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, względnie o jego uchylenie i rozpoznanie skargi poprzez uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, zarzucając przy tym:

- na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

(i) art. 134 § 1, art. 135, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. i art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a., poprzez uznanie, że w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, wszczynanym z urzędu przez organ administracji publicznej, obowiązek poszukiwania dowodów w toku postępowania administracyjnego nie ciąży jedynie na organie administracji publicznej, a strona postępowania ma obowiązek przedstawiać dowody na okoliczność, że zdarzenia bądź naruszenia zarzucane przez organ administracji nie miały miejsca;

(ii) art. 134 § 1 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. i art. 151 p.p.s.a. w zw. z w zw. z art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., a także art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 106 § 3 i § 4 p.p.s.a. poprzez uznanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, że stan faktyczny sprawy został przez organy ustalony prawidłowo, mimo że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja I instancji zostały wydane przy braku pełnego zebrania i wyczerpującego oraz wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego, a także niewyjaśnieniu istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych, tj.

a) bezzasadnym uznaniu, że skarżąca nie przestrzegała warunków sprzedaży napojów alkoholowych i dokonywała sprzedaży poza miejscem, na który udzielone zostało zezwolenie;

b) nieustalenie, że prezentacja napojów alkoholowych znajdująca się na stronie internetowej, obejmująca wskazanie aktualnej (niższej) ceny danego napoju alkoholowego oraz ceny (wyższej), którą ten artykuł posiadał w przeszłości, jest bezpośrednio związana ze sklepem [...] przy ul. D. we W.;

(iii) art. 141 § 4 w zw. z art. art. 34 i 36 TFUE, poprzez zaniechanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn, dla których uznał, że wynikający z ustawy zakaz sprzedaży, promocji i reklamy napojów alkoholowych za pośrednictwem Internetu, jest środkiem proporcjonalnym do osiągnięcia celu w postaci ochrony zdrowia publicznego, co uniemożliwia skarżącej poznać sposób rozumowania i argumentacji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a w dalszej perspektywie uniemożliwia kontrolę instancyjną orzeczenia.

Uchybienia te – w ocenie Spółki – miały istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowały niezasadnym oddaleniem skargi;

- na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a., naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a to:

1) art. 34 i 36 TFUE statuujących swobodę przepływu towarów, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji oparcie zaskarżonej decyzji na przepisach ustawy, formułujących: (i) zakaz sprzedaży napojów alkoholowych poza miejscem, na które zostało udzielone zezwolenie, a także (ii) zakaz reklamy oraz promocji napojów alkoholowych poza miejscem sprzedaży, na które zostało udzielone zezwolenie, które to zakazy stanowią środek o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych w przywozie;

2) art. 96, art. 18 ust.1, art. 18 ust. 7 pkt 6, art. 18 ust. 10 pkt 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że samo stworzenie potencjalnej możliwości nawiązywania umów sprzedaży za pośrednictwem Internetu stanowi naruszenie warunków sprzedaży napojów alkoholowych w rozumieniu ww. przepisów ustawy;

3) art. 13¹ ust. 1 i 9 w zw. z art. 2¹ pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że samo zamieszczenie w serwisie internetowym neutralnej informacji o uprzednio obowiązującej, wyższej cenie oraz o nowej, niższej cenie, wraz ze wskazaniem różnicy procentowej pomiędzy tymi cenami oraz okresu, w którym obowiązuje niższa cena, stanowi promocję napojów alkoholowych w rozumieniu ww. przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej, wyrokiem z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. akt II GSK 162/14) Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że rozstrzygając ponownie w niniejszej sprawie należało mieć na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2015 r. uchylający wyrok tutejszego Sądu z dnia 23 października 2013 r. oddalający skargę "A" sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5 % do 18 % zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa). Stosownie bowiem do treści art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U.z 2012 r., poz. 270, ze zm.) zwanej dalej jako p.p.s.a., sąd któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Ze zwrotu: "związany wykładnią prawa" należy wysnuć wniosek, że sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania związany jest wykładnią prawa obejmującą zarówno prawo materialne, jak i procesowe. Wojewódzki sąd administracyjny nie jest natomiast związany oceną Naczelnego Sądu Administracyjnego co do stanu faktycznego sprawy, albowiem ocena ta nie jest wykładnią przepisów prawa. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy przez wojewódzki sąd administracyjny granice sprawy podlegają zawężeniu do granic, w jakich NSA rozpoznał skargę kasacyjną (por. wyr. NSA z dnia 20 września 2006 r., II OSK 1117/05, niepubl.). Odstąpić od zawartej w orzeczeniu wykładni prawa sąd I instancji może jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w szczególności gdy stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego rozpoznania uległ tak znacznej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez NSA, jak również w przypadku, gdy przy niezmienionym stanie faktycznym sprawy, po wydaniu orzeczenia zmienił się stan prawny.

Przenosząc te rozważania na grunt analizowanej skargi stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie nie miała miejsca żadna z okoliczności, pozwalająca Sądowi przy ponownym rozpoznaniu sprawy na odstąpienie od oceny prawnej wyrażonej w prawomocnym wyroku NSA z dnia 11 marca 2015 r., w konsekwencji Sąd działał w warunkach związania wykładnią prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Odnosząc się natomiast do związania tutejszego Sądu wykładnią NSA, wskazać należy – w ślad za NSA – że o prawidłowości zastosowania stanowiących podstawę wydania zaskarżonej decyzji przepisów prawa materialnego, a to art. 18 ust. 10 pkt 1 i 2 oraz art. 18 ust. 7 pkt 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, decydujące znaczenie mają niewadliwe ustalenia faktyczne. Zgodnie z art. 18 ust. 10 pkt 1 zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych (zezwolenie, o którym mowa w ust. 1) cofa się w przypadku:

1) nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, a w szczególności:

a) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na kredyt lub pod zastaw;

b) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych z naruszeniem zakazów określonych w art. 14 ust. 3 i 4;

2) nieprzestrzegania określonych w ustawie warunków sprzedaży napojów alkoholowych;

W myśl natomiast art. 18 ust. 7 pkt 6 ustawy warunkiem prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży jest wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem tylko przez przedsiębiorcę w nim określonego i wyłącznie w miejscu wymienionym w zezwoleniu. W niniejszej sprawie było bezsporne, że strona skarżąca posiadała zezwolenie na sprzedaż alkoholu w hipermarkecie [...] przy ul. D. we W.. W tej sytuacji o naruszeniu powyższych przepisów, co podkreślił NSA, można byłoby mówić tylko wówczas, gdyby w sposób niewadliwy ustalono, iż strona skarżąca naruszyła zasady i warunki sprzedaży przez sprzedaż alkoholu poza miejscem wymienionym w zezwoleniu. Podkreślić przy tym należy – w ślad za NSA, że samo zamieszczenie na stronie internetowej wykazu produktów nawet zawierające ceny tych produktów, nie jest wystarczające do stwierdzenia dokonywania sprzedaży tych produktów. Dowody zaś zebrane w postępowaniu administracyjnym świadczą jedynie o tym, że w określonym dniu, w którym wykonane zostały "zrzuty z ekranu" w serwisie internetowym [...] znajdował się wykaz napojów alkoholowych. Zauważyć także trzeba, że samo potencjalne zagrożenie naruszenia warunków sprzedaży, nie jest "sprzedażą" o jakiej mowa w art. 18 ust. 10 pkt 1 i 2 omawianej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W konsekwencji zatem należy stwierdzić, że organy nie wyjaśniły w sposób należyty, czy strona skarżąca za pomocą platformy internetowej dokonywała jedynie prezentacji oferty handlowej, czy też zawierała umowy sprzedaży, a następnie dostawy zamówionego towaru bezpośrednio do wskazanego przez klienta miejsca, czyli miejsca innego, aniżeli określone w zezwoleniu.

Ponadto wobec zamieszczenia na stronie internetowej informacji dotyczących promocji napojów alkoholowych, należy wskazać, że art. 13¹ ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości zawiera bezwzględny zakaz promocji napojów alkoholowych, który dotyczy automatycznie także i publicznie dostępnych stron internetowych. W tym zakresie organy powinny ustalić, czy promocja alkoholu pozostawała w związku z warunkami sprzedaży napojów alkoholowych. Tylko bowiem takie ustalenie mogłoby być ewentualną podstawą cofnięcia zezwolenia z powodu naruszenia zakazu promocji napojów alkoholowych. Podkreślić przy tym należy – w ślad za NSA, że zakaz promocji alkoholu określony w ustawie ma charakter powszechny (dotyczy osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – art. 13¹ ust. 9 ustawy), a nie tylko podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży alkoholu, a to oznacza, iż promocja alkoholu nie musi pozostawać w związku przyczynowym dotyczącym warunków sprzedaży alkoholu. Naruszenie zakazu promocji alkoholu, o jakiej mowa w art. 13¹, zagrożone jest karą, o jakiej mowa w art. 45² ust. 1 ustawy, przy czym jeżeli czyn polegający na prowadzeniu promocji został popełniony w zakresie działalności przedsiębiorcy, za sprawcę czynu zabronionego uznaje się osobę odpowiedzialną za zlecenie lub prowadzenie reklamy napojów alkoholowych.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. Jednocześnie o kosztach postępowania rozstrzygnął na podstawie art. 200 p.p.s.a., rozstrzygnięcie zawarte w punkcie III wyroku oparto na art. 152 p.p.s.a.