Przestępstwo prowadzenia reklamy lub promocji napojów alkoholowych wbrew ustawie (art. 42[2] u.w.t.p.a.)
Zakaz reklamy i promocji napojów alkoholowych (art. 13[1] i [2]; art. 2[1] ust. 1 pkt 3; art. 45[2] u.w.t.p.a.)
Analiza zapisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadzi do wniosku, że aby konkretny przekaz mógł zostać uznany za reklamę napojów alkoholowych, muszą łącznie zostać spełnione trzy elementy:
1) przekaz musi zawierać oznaczenia napojów alkoholowych, które pozwalają na ich odróżnianie,
2) przekaz musi mieć charakter publiczny,
3) a jego celem ma być popularyzowanie znaków towarowych napojów alkoholowych (art. 2 1 ust. 1 pkt 3).
Przedmiotem ochrony czynu zabronionego z art. 42[5] u.w.t.p.a. jest zdrowie. Jest to przestępstwo z abstrakcyjnego narażenia przedmiotu ochrony. W piśmiennictwie jako odmienne ujęcie przedmiotu ochrony wskazuje się również interes społeczny w zakresie zwalczania alkoholizmu, przez wprowadzenie zakazu reklamy i promocji napojów alkoholowych. Przepis ten tworzy typ przestępstwa formalnego.
Nie ma znaczenia czy zabroniona reklama lub sponsoring wywołają jakiekolwiek skutki, w szczególności w zakresie podjęcia przez kogokolwiek decyzji o zakupie napoju alkoholowego.
Be znaczenia pozostaje również brak skuteczności reklamy czy też jej niska skuteczność (por. komentarz do Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi pod redakcją Marka Mozgawy).
Wyrok SR dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie z dnia 17 września 2024 r., X K 947/23
Standard: 88775 (pełna treść orzeczenia)
Zakaz promocji alkoholu określony w ustawie ma charakter powszechny (dotyczy osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – art. 13[1] ust. 9 ustawy), a nie tylko podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży alkoholu, a to oznacza, iż promocja alkoholu nie musi pozostawać w związku przyczynowym dotyczącym warunków sprzedaży alkoholu. Naruszenie zakazu promocji alkoholu, o jakiej mowa w art. 13[1], zagrożone jest karą, o jakiej mowa w art. 45[2] ust. 1 ustawy, przy czym jeżeli czyn polegający na prowadzeniu promocji został popełniony w zakresie działalności przedsiębiorcy, za sprawcę czynu zabronionego uznaje się osobę odpowiedzialną za zlecenie lub prowadzenie reklamy napojów alkoholowych.
Wyrok WSA z dnia 12 sierpnia 2015 r., III SA/Wr 414/15
Standard: 88779 (pełna treść orzeczenia)