Wyrok z dnia 2024-09-17 sygn. X K 947/23

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

X K 947/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. B. (1), P. B., K. S. (1)

Czyn przypisany K. B. (1):

w dniu 28 stycznia 2023 r. w nieustalonym miejscu, wbrew postanowieniom zawartym w art. 13 ¹ ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadziła reklamę napoju alkoholowego marki (...) poprzez publiczne rozpowszechnianie znaku towarowego w.w napoju oraz związanego z nim symbolu graficznego za pośrednictwem zarejestrowanego w serwisie (...) profilu (...), tj. popełniła czyn z art. 45 ² ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Czyn przypisany P. B.:

w dniu 28 stycznia 2023 r. w nieustalonym miejscu, wbrew postanowieniom zawartym w art. 13 ¹ ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadziła reklamę napoju alkoholowego marki (...) poprzez publiczne rozpowszechnianie znaku towarowego w.w napoju oraz związanego z nim symbolu graficznego za pośrednictwem zarejestrowanego w serwisie (...) profilu (...), tj. popełniła czyn z art. 45 ² ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Czyn przypisany K. S. (1):

w dniu 26 lutego 2023 r. w nieustalonym miejscu, wbrew postanowieniom zawartym w art. 13 ¹ ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadziła reklamę napoju alkoholowego marki (...) poprzez publiczne rozpowszechnianie znaku towarowego w.w napoju oraz związanego z nim symbolu graficznego za pośrednictwem zarejestrowanego w serwisie (...) profilu (...) tj. popełniła czyn z art. 45 ² ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Spółka (...) SA sp. K. była właścicielem i producentem alkoholu - wina (...). (...) SA sp. K. zawarła z (...) sp. z o.o. 12 stycznia 2023 r. umowę, której celem było przeprowadzenie kampanii reklamowej wina (...) pośród użytkowników portalu społecznościowego I. za wynagrodzeniem w kwocie 165.000 zł powiększone o kwotę podatku VAT. Z umowy wynikało, że reklamę mieli przeprowadzić wskazani użytkownicy I., prowadzący popularne profile obserwowane łącznie przez 5.671.000 osób w tym: K. B. (1) i P. B. (prowadzące konto (...)) oraz K. S. (1) (prowadzące konto (...)). (...) sp. z o.o. nawiązała współpracę z K. B. (1) i P. B. oraz K. S. (1).

W dniu 28 stycznia 2023 r. K. B. (1) i P. B. na prowadzonym przez siebie profilu o nazwie (...) zamieściły post, w którym reklamowały wino(...). Treść publikacji zawierała sformułowania o charakterze pozytywnym łączone z korzystaniem z wina (...). K. S. (1) w dniu 26 lutego 2023 r. zamieściła na portalu społecznościowym I. post o tożsamej wymowie, uwzględniający specyfikę prowadzonego przez siebie konta.

Za przeprowadzone działania reklamowe K. B. (1) i P. B. otrzymały wynagrodzenie w łącznej kwocie 4.350 zł, natomiast K. S. (2) w wysokości 16.666 zł.

wyjaśnienia K. S. (1)

92-93

dokumentacja dotycząca promocji (...) przez K. P.-S. i jej współpracy z firmą (...) sp. z o.o.

71 – 78, 98-119

dokumentacja z (...) SA sp. K. dotycząca kampanii reklamowej (...)

128-132

kopie faktur VAT

151, 158

wyjaśnienia P. B.

319-320

wyjaśnienia K. B. (1)

324v-325v

protokół przesłuchania K. B. (2)

331-333v

protokół przesłuchania M. L.

352-354

dane o karalności

512, 514, 516

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

wyjaśnienia K. S. (1)

Sąd nie kwestionował wiarygodności wyjaśnień K. S. (1). Podejrzana przyznała się do zarzucanego jej czynu, obszernie i szczegółowo omówiła okoliczności w jakich zamieściła na swoim profilu na portalu społecznościowym post stanowiący reklamę wina (...). Podejrzana wyczerpująco opisała swoje własne działania w związku z tą kampanią reklamową, omówiła w tym zakresie także rolę swoich współpracowników. Wprost wskazała, że wiedziała, iż marka (...) powszechnie kojarzy się z alkoholem. K. S. (1) jednoznacznie wskazała, że nie weryfikowała legalności podejmowanych przez siebie działań reklamowych, kierując się zaufaniem do swoich współpracowników. W swoich wyjaśnieniach potwierdziła, że podjęła się tej kampanii reklamowej z zamian za wynagrodzenie od swojej agencji. Wyjaśnienia podejrzanej były wewnętrznie spójne i logiczne, a także korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

wyjaśnienia P. B.

Za wiarygodne w całości należało uznać wyjaśnienia P. B.. Podejrzana nie kwestionowała tego, że na profilu w portalu społecznościowym I. razem z K. B. (1) zamieściły post reklamujący wino (...). Przedstawiła w tym zakresie obszerne i wyczerpujące wyjaśnienia omawiając precyzyjnie swoje działania, jak również rolę K. B. (1) i pozostałych osób, z którymi współpracowały. Wyjaśniła, że miała świadomość, iż kampania reklamowa dotyczyła marki kojarzonej z alkoholem. Podejrzana potwierdziła, że udział w kampanii reklamowej odbywał się za wynagrodzeniem, które uzgadniała jej agencja. Wyjaśnienia P. B. były spójne wewnętrznie i uzupełniały się wzajemnie z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Jednocześnie Sąd nie pominął tego, że podejrzana literalnie nie przyznała się do stawianego jej zarzutu i tłumaczyła, iż Internet raczej nie jest miejscem publicznym. Niemniej całość obszernej wypowiedzi P. B. nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że była ona w pełni świadoma podejmowanych czynności, w tym również bezprawności swojego działania.

wyjaśnienia K. B. (1)

Sąd uznał wyjaśnienia K. B. (1) za wiarygodne w całości. Podejrzana nie kwestionowała zamieszczenia postu zawierającego reklamę alkoholu - wina (...) na prowadzonym przez siebie i P. B. profilu (...) w serwisie (...). Szczegółowo i obszernie omówiła okoliczności w jakich wzięła udział w tej kampanii reklamowej, precyzyjnie określając otrzymane z tego tytułu wynagrodzenie. Podejrzana dokładnie określiła rolę swoją i P. B. w kampanii reklamowej, opisała również działania jakie podejmowała agencja medialna, z którą współpracowały. Wyjaśnienia K. B. (1) były logiczne i spójne, uzupełniały się ściśle z pozostałym materiałem dowodowym. Jednocześnie Sąd nie pominął tego, że podejrzana literalnie nie przyznała się do stawianego jej zarzutu i tłumaczyła, iż Internet nie jest przestrzenią publiczną. Niemniej całość obszernej wypowiedzi K. B. (1) nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że była ona w pełni świadoma podejmowanych czynności, w tym również bezprawności swojego działania.

protokół przesłuchania K. B. (2)

Dokument pochodził od uprawnionego organu i został sporządzony w formie i w sposób przewidziany przepisami prawa, nie był również kwestionowany przez strony postępowania. Z treści protokołu wynikało, że K. B. (2) (przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym o sygn. (...)), był jedynym członkiem zarządu spółki (...) sp. z o.o. w czasie, kiedy podejrzane P. B. i K. B. (1), współpracując z ww. firmą uczestniczyły w kampanii reklamowej wina (...). W swoich wyjaśnieniach K. B. (2) wprost potwierdził również, że profil (...) na portalu I. był kontem publicznym - obserwowanie treści zamieszczanych tam przez K. B. (1) i P. B. odbywało się bez wpływu dysponujących tym kontem na grono osób je obserwujących.

protokół przesłuchania M. L.

Dokument pochodził od uprawnionego organu i został sporządzony w formie i w sposób przewidziany przepisami prawa, nie był również kwestionowany przez strony postępowania. M. L. przesłuchiwana w charakterze podejrzanej w postępowaniu przygotowawczym o sygn. (...), złożyła wyjaśnienia, w których w sposób spójny z wyjaśnieniami K. S. (1) omówiła okoliczności w jakich ta oskarżona zamieściła reklamę wina (...). M. L. szczegółowo omówiła również własną rolę w tej kampanii reklamowej, a także działania podejmowane prze jej firmę (...) sp. z o.o.

kopie faktur VAT, dokumentacja z (...) SA sp. K. dotycząca kampanii reklamowej (...),

dokumentacja dotycząca promocji (...)

przez K. S. (2) i jej współpracy z firmą (...) sp. z o.o., dane o karalności

Dokumenty pochodzące od podmiotów publicznych zostały sporządzone w formie i w sposób przewidziany prawem, przez uprawnione do tego jednostki organizacyjne. Dokumenty pochodzące od osób prywatnych nie były kwestionowane przez strony postepowania. Analiza dokumentów przez Sąd nie prowadziła do wniosku, by ich treść została spreparowana, czy też doszło do nieuprawnionych ingerencji w zapisy zawarte w tego rodzaju dokumentacji.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I., IV., VII.

K. B. (1), P. B., K. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zważywszy na fakt, że sposób działania poszczególnych podjerzanych w ramach przypisanych im czynów opierał się na istotnie zbliżonym do siebie mechanizmie, Sąd nie widział przeszkód ku temu, by przeprowadzić rozważania dotyczące podstawy prawnej wyroku łącznie.

Na początku porządkująco powiedzieć trzeba, że odpowiedzialności karnej za czyn zabroniony opisany w art. 45 ² ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi podlega ten, kto wbrew postanowieniom zawartym w art. 13 ¹ ustawy prowadzi reklamę lub promocję napojów alkoholowych lub informuje o sponsorowaniu imprezy masowej, z zastrzeżeniem art. 13 ¹ ust. 5 i 6. Wskazany art. 13 ¹ ww. ustawy uznaje za warunkowo dopuszczalną reklamę piwa, a zarazem statuuje bezwzględny zakaz reklamy napojów alkoholowych innego rodzaju. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi definiuje reklamę napojów alkoholowych jako publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych. Co przy tym warte zaznaczenia istotą jest tu publikowanie samych znaków towarowych wyrobów alkoholowych. Wyraźnie wskazuje na to bowiem treść art. 13 ¹ ust. 3-8, gdzie uznaje się za niedopuszczalne formy reklamy publicznej takich wyrobów, poprzez odnoszenie się do znaku towarowego wyrobu alkoholowego w nazwie przedsiębiorstwa, czy nazwach imprez masowych. Analiza zapisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi prowadzi do wniosku, że aby konkretny przekaz mógł zostać uznany za reklamę napojów alkoholowych, muszą łącznie zostać spełnione trzy elementy: 1) przekaz musi zawierać oznaczenia napojów alkoholowych, które pozwalają na ich odróżnianie, 2) przekaz musi mieć charakter publiczny, 3) a jego celem ma być popularyzowanie znaków towarowych napojów alkoholowych (art. 2 ¹ ust. 1 pkt 3). W najszerszym rozumieniu reklama oznacza wszelkie starania zmierzające do upowszechnienia określonych informacji w celu ich popularyzacji. W sensie gospodarczym przez reklamę należy rozumieć każdą wypowiedź zmierzającą do stymulowania zbytu lub innego korzystania z towarów lub usług. Po wtóre ustawodawca definiuje również pojęcie promocji napojów alkoholowych, jako publiczną degustację napojów alkoholowych, rozdawanie rekwizytów związanych z napojami alkoholowymi, organizowanie premiowanej sprzedaży napojów alkoholowych, a także inne formy publicznego zachęcania do nabywania napojów alkoholowych. Przedmiotem ochrony wymienionego typu czynu zabronionego jest zdrowie. Jest to przestępstwo z abstrakcyjnego narażenia przedmiotu ochrony. W piśmiennictwie jako odmienne ujęcie przedmiotu ochrony wskazuje się również interes społeczny w zakresie zwalczania alkoholizmu, przez wprowadzenie zakazu reklamy i promocji napojów alkoholowych. Przepis ten tworzy typ przestępstwa formalnego. Nie ma zatem znaczenia czy zabroniona reklama lub sponsoring wywołają jakiekolwiek skutki, w szczególności w zakresie podjęcia przez kogokolwiek decyzji o zakupie napoju alkoholowego. Be znaczenia pozostaje również brak skuteczności reklamy czy też jej niska skuteczność (por. komentarz do Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi pod redakcją Marka Mozgawy).

Zważywszy na przytoczone uwarunkowania prawne Sąd nie miał wątpliwości, że podejrzane K. B. (1), P. B. i K. S. (1) swoimi działaniami wypełniły znamiona występku opisanego w art. 45 ^{( 2)} ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. K. B. (1) i P. B. na prowadzonym przez siebie profilu (...) w serwisie (...), 28 stycznia 2023 r. zamieściły bowiem post, w którym reklamowały napój alkoholowy oznaczony znakiem towarowym (...). Treść zamieszczonej przez podejrzane publikacji sugerowała zaś, że spożywanie tego napoju alkoholowego stanowi pozytywną i przyjemną formę wypoczynku. Jednocześnie treść opisanych w pkt. 1.1.1. dokumentów, jak też wyjaśnienia samych podejrzanych jednoznacznie potwierdzały, że podjęły się one pracy polegającej na reklamie wina (...) i tym samym popularyzowaniu tego znaku towarowego. Tożsame rozważania należy odnieść w stosunku do publikacji zamieszczonej przez K. S. (1), która 26 lutego 2023 r. zamieściła na swoim koncie (...) w portalu społecznościowym I. post, w którym opowiada o korzystaniu z napoju oznaczonego znakiem towarowym (...). Sąd dostrzegł, że w jej przypadku chodziło o produkt bezalkoholowy, jednakże ten dzieli tożsamy znak towarowy z winem (...). Nadto dokumentacja kampanii reklamowej, w której brała udział K. S. (1), wskazuje wprost, że celem tego działania marketingowego było popularyzowanie znaku towarowego napoju alkoholowego w postaci wina (...). Przy czym w sprawie bezspornym był fakt, że (...)stanowi znak towarowy, który kojarzony jest z winem. Rozważenia wymaga również kwestia tego, czy opisane powyżej działania podejrzanych, były przekazem o charakterze publicznym. W ocenie Sądu w okolicznościach rozpatrywanej sprawy publiczny charakter zamieszczonych przez podejrzane publikacji jest ewidentny i bezsporny. Przede wszystkim należy dostrzec, że aktualnie dostęp do mediów społecznościowych, w tym portalu I., jest zjawiskiem powszechnym i dotyczącym istotnej części społeczeństwa. Równie wiadomym jest, że do mediów społecznościowych przeniosły się liczne istotne aspekty życia publicznego, jak choćby prowadzenie debaty publicznej, budowanie relacji towarzyskich, czy zawodowych. Konsekwencją tego zjawiska jest również przeniesienie kampanii marketingowych na grunt mediów społecznościowych przez przedsiębiorców. Portal I. nie wymaga spełnienia jakichkolwiek kryteriów, dla zarejestrowania się przez użytkowników, ich weryfikacja zaś ma jedynie charakter pozorny i ogranicza się do potwierdzenia prawdziwości wprowadzonych danych. Wielu użytkowników tego portalu prowadzi profile o charakterze publicznym – można zaznajomić się z publikowanymi przez nich treściami, bez uprzedniego dołączenia do kręgu obserwujących dane konto. Profilami o charakterze publicznym były również konta każdej z podejrzanych. Przy czym profil K. B. (1) i P. B. jest obserwowany przez ponad 383.000 użytkowników, zaś K. S. (1) przez ponad 965.000 użytkowników. Oznacza to, że każdemu z obserwujących ww. konta na jego tablicy (część portalu gdzie ogląda się publikacje innych użytkowników) zostały wyświetlone posty podejrzanych. Okoliczności te, w ocenie Sądu, całkowicie niwelują wątpliwości odnośnie braku publicznego charakteru treści reklamowych rozpowszechnionych przez podejrzane. W ocenie Sądu nie ma również wątpliwości, że każda z podejrzanych przypisanego jej zachowania dokonała co najmniej z zamiarem ewentualnym, to jest godząc się na to, że swoimi publikacjami może naruszać prawny zakaz reklamy napojów alkoholowych. Przekonują o tym same wyjaśnienia podejrzanych, które wskazywały, że miały wątpliwości co do legalności kampanii, jednak nie podjęły żadnych samodzielnych kroków w celu ich weryfikacji. W tych warunkach Sąd doszedł do przekonania, że każda z podejrzanych swoim działaniem wypełniła pełen zestaw znamion występku opisanego w art. 45 ^{( 2 )}ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

I., IV., VII.

K. B. (1), P. B., K. S. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

W ocenie Sądu w sprawie ziściły się opisane w art. 66 § 1 kk pozytywne przesłanki zastosowania wobec podejrzanych K. B. (1), P. B. i K. S. (1) środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania. Zgodnie z treścią wymienionego przepisu Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Okoliczności popełnienia przypisanych podejrzanym czynów z art. 45 ² ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie budziły żadnych wątpliwości. W odniesieniu do wyjaśnień składanych przez K. B. (1) i P. B. w tym miejscu podkreślić należy, że fakt, iż oskarżony nie przyznał się do winy nie jest okolicznością wyłączającą możliwość stosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Mimo nieprzyznania się oskarżonego (podejrzanego) Sąd może orzec o warunkowym umorzeniu postępowania, jeżeli oceni, że okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości – podobnie jak może również, mimo przyznania się oskarżonego uznać, że wątpliwości takie istnieją i skierować sprawę na rozprawę główną (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt V KK 301/03).

Stopień winy podlega ocenie przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności decydujących o przypisaniu winy, a więc dojrzałości sprawcy, jego poczytalności, zdolności do rozpoznania bezprawności zachowania, ewentualnych anomalnych sytuacji motywacyjnych. W realiach niniejszej sprawy nie może budzić żadnych wątpliwości, że podejrzane miały możliwość rozeznania się w sytuacji, a po analizie wszystkich okoliczności sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że ich wina nie budzi żadnych wątpliwości i nie jest znaczna.

Społeczna szkodliwość czynów podejrzanych nie była znaczna. Wedle art. 115 §2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. K. S. (1) w swoich wyjaśnieniach stwierdziła, że o legalności kampanii reklamowej przekonywało ją stanowisko pracowników agencji, z którą współpracowała. P. B. i K. B. (3), po powzięciu wątpliwości odnośnie swojego postępowania ukryły post przed obserwującymi ich konto. Nadto zamieściły na swoim profilu post dotyczący szkodliwości spożywania alkoholu. Wszystkie podejrzane opatrzyły również własne publikacje ograniczeniem dostępu, przed wyświetleniem ich postów należało kliknięciem potwierdzić, że jest się osobą pełnoletnią. Każda z podejrzanych wyraziła krytyczny stosunek wobec swojego zachowania i skruchę z powodu naruszenia obowiązujących norm prawnych i społecznych. K. B. (1), P. B. i K. S. (1) nie były dotychczas karane, prawidłowo funkcjonują w społeczeństwie, znają i rozumieją zasady współżycia społecznego. Dotychczasowy sposób życia podejrzanych przekonuje o tym, że K. B. (1), P. B. i K. S. (1) będą przestrzegać porządku prawnego i nie popełnią przestępstwa w przyszłości, zaś czyny których się dopuściły stanowią w ich życiu wydarzenia incydentalne. Przypisany każdej z podejrzanych czyn zabroniony nie jest zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat. Wobec tego w sprawie nie zaistniała negatywna przesłanka zastosowania warunkowego umorzenia postępowania opisana w art. 66 § 2 kk. Powyższa argumentacja przemawiała w ocenie Sądu za tym, by ukształtować okres próby wobec każdej z podejrzanych w wymiarze 2 lat. Tak ukształtowany czas probacji daje należytą gwarancję na zweryfikowanie postawionej wobec nich pozytywnej prognozy kryminologicznej. Uwzględnia stopień winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych K. B. (1), P. B. i K. S. (1) i spełnia cele z zakresu prewencji indywidualnej i ogólnej.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. B. (1), P. B., K. S. (1)

II., V., VIII.

I., IV., VII.

Dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania nie może być postrzegane jako środek skutecznie uwalniający od odpowiedzialności. Mając na uwadze treść art. 67 § 3 kk Sąd zasądził od K. B. (1), P. B. i K. S. (1) świadczenie pieniężne w kwocie po 5.000 zł od każdej z nich na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Tak ukształtowana wysokość świadczenia nie przewyższa możliwości majątkowych poszczególnych podejrzanych. Pozostaje też w odpowiedniej proporcji do stopnia zawinienia oraz naruszenia chronionych prawem dóbr, w które swoimi działaniami ugodziła każda z podejrzanych. Jednocześnie orzeczone świadczenia pieniężne stanowić będą dla podejrzanych dodatkowy bodziec dla poddania swojego postępowania refleksji i wzmocnią gwarancję, że zachowania przypisane K. B. (1), P. B. oraz K. S. (1) stanowiły jedynie incydent i nie popełnią one kolejnych przestępstw.

K. B. (1), P. B., K. S. (1)

III., VI., IX.

I., IV., VII.

Stosownie do dyspozycji art. 45a § 1 kk Sąd orzekł o przepadku korzyści majątkowych jakie z przypisanego im czynu zabronionego odniosły K. B. (1) i P. B. – w kwotach po 2.175 złotych każda oraz K. S. (1) w kwocie 16.666 złotych. Zgromadzone w toku postępowania przygotowawczego dokumenty oraz wyjaśnienia poszczególnych podejrzanych nie pozostawiały wątpliwości co do wysokości korzyści majątkowych jakie odniosła każda z nich. Jednocześnie za zastosowaniem przepadku korzyści majątkowej przemawiały względy z zakresu oddziaływania indywidualnego i ogólnego. Zastosowana instytucja przepadku równowartości korzyści majątkowej pochodzącej z przestępstwa, w ocenie Sądu wzmacnia oddziaływanie niniejszego wyroku na kształtowanie przyszłych postaw każdej z podejrzanych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

X.

W przedmiocie kosztów postępowania Sąd orzekł na zasadzie art. 627 kpk zasądzając od każdej z podejrzanych na rzecz Skarbu Państwa po 100 złotych tytułem opłaty oraz po 60 złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 7 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  Podpis