Uchwała z dnia 2013-08-13 sygn. III CZP 21/13

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt III CZP 21/13

UCHWAŁA

składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego

Dnia 13 sierpnia 2013 r.

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)

SSN Józef Frąckowiak

SSN Antoni Górski (sprawozdawca)

SSN Anna Owczarek

SSN Henryk Pietrzkowski

SSN Katarzyna Tyczka-Rote

SSN Bogumiła Ustjanicz

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 13 sierpnia 2013 r.,

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jana Szewczyka, po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Rzecznika Praw Obywatelskich we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r., RPO-696122-IV/12/KD,

"Czy osoba zatrudniona w spółdzielni mieszkaniowej jest osobą trzecią w rozumieniu art. 8¹ ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 r., Nr 116, poz. 1119 ze zm.) w zw. z art. 18 § 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2003 r., Nr 188, poz. 1848 ze zm.), także wówczas, gdy pozostaje z tą spółdzielnią w stosunku członkostwa?"

podjął uchwałę:

Członek spółdzielni mieszkaniowej, będący jej pracownikiem, jest osobą trzecią w rozumieniu art. 8¹ ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.).

Uzasadnienie

Rzecznik Praw Obywatelskich wystąpił o rozstrzygnięcie przez Sąd Najwyższy rozbieżności w wykładni art. 8¹ ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 ze zm.); dalej: „u.s.m.”, które ujawniły się w praktyce orzeczniczej sądów powszechnych. Zgodnie z tym przepisem, członek spółdzielni mieszkaniowej ma prawo otrzymania statutu i regulaminów oraz kopii uchwał organów spółdzielni i protokołów obrad organów spółdzielni, protokołów lustracji, rocznych sprawozdań finansowych oraz faktur i umów zawieranych przez spółdzielnię z osobami trzecimi.

Analizując orzecznictwo sądów rejestrowych i odwoławczych na tle tego przepisu, Rzecznik stwierdził, że sądy rozumieją określenie „osoba trzecia” na różne sposoby. W części orzeczeń przyjmuje się, że osoba będąca pracownikiem spółdzielni nie może być w żadnym razie traktowana jako osoba trzecia w stosunku do spółdzielni, a tym samym członek spółdzielni nie ma prawa żądać na podstawie art. 8¹ ust. 1 u.s.m. udostępnienia mu kopii umowy o pracę zawartej z tą osobą. Stanowisko przeciwstawne uznaje, że umowy o pracę zawarte przez spółdzielnię mieszkaniową są umowami z osobami trzecimi, niezależnie od tego czy pracownik jest jednocześnie członkiem spółdzielni, czy też nie. I wreszcie stanowisko kompromisowe przyjmuje, że umowy o pracę zawarte przez spółdzielnię są, co do zasady, umowami z osobami trzecimi, z wyjątkiem sytuacji, kiedy pracownik jest jednocześnie członkiem spółdzielni, gdyż członka nie można uznać za osobę trzecią w stosunku do niej. W związku z tymi rozbieżnościami, Rzecznik wniósł o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego o treści sformułowanej na wstępie.

Rzecznik opowiedział się za jak najszerszym pojmowaniem określenia „osoba trzecia” podkreślając, że kwestia ta nie znalazła jednoznacznego rozwiązania w wypowiedziach doktryny ani w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego. Podobne stanowisko zajął też Prokurator Generalny.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Odnosząc się do samego sformułowania przez Rzecznika wątpliwości interpretacyjnych, w pierwszym rzędzie podnieść należy, że w pytaniu użyto szerokiego, zbiorczego określenia „zatrudnienie członka spółdzielni”, mimo że z jego uzasadnienia wynika, iż stwierdzone w orzecznictwie rozbieżności wystąpiły jedynie w sytuacjach, w których członek spółdzielni pozostawał związany z nią jednocześnie umową o pracę. Czyni to koniecznym ograniczenie analizy przedstawionego wniosku tylko do stosunku pracy, gdyż prowadzenie szerszych rozważań wykraczałoby poza dyspozycję art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.), uprawniającego ten Sąd do podejmowania uchwał w przedmiocie wykładni prawa w granicach istniejących rzeczywiście rozbieżności orzeczniczych. Wypada jednak zaznaczyć, że przedstawione rozważania i ustalenia prawne znajdą odpowiednie zastosowanie także do innych form zatrudnienia członków spółdzielni mieszkaniowej.

Punktem wyjścia do ustalenia treści pojęcia „osoby trzeciej”, użytego w art. 8¹ ust. 1 u.s.m., musi być stwierdzenie, że prawo spółdzielcze jest jedną z gałęzi szeroko rozumianego prawa cywilnego. Uzasadnia to odwołanie się do znaczenia tego określenia, używanego zwłaszcza często w kodeksie cywilnym (por. przykładowo art. 59, art. 63, art. 83 § 2. art. 261, czy art. 391 k.c.). W dużej mierze na pojęciu „osoby trzeciej” opierają się całe konstrukcje cywilistyczne takich instytucji jak prawo pierwokupu (art. 599 – art. 600 k.c.), czy akcja pauliańska (art. 527 – art. 534 k.c.). Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że - mówiąc najogólniej - przez użyte w nich sformułowanie „osoba trzecia” należy rozumieć kogoś, kto pozostaje poza stosunkiem prawnym łączącym strony, najczęściej stosunkiem umownym. Taka treść tego pojęcia odpowiada definicji słownikowej, zgodnie z którą osoba trzecia to „osoba postronna, niezainteresowana bezpośrednio w czymś, inna, obca” (por. Wielki Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego t. IX, wyd. 1967 r.). Definicję tę uwzględniono wprost w treści art. 47¹ k.r.io., w którym użyto określenia „innych osób” jako synonimu osób trzecich. Warto dodać, że wyłączna wina osób trzecich, a więc postronnych, w wyrządzeniu szkody jest okolicznością egzoneracyjną przy odpowiedzialności z ryzyka (por. art. 433, art. 435 i art. 436 § 1 k.c.). Ponieważ w prawie spółdzielczym zasadniczym stosunkiem prawnym jest stosunek członkostwa, należy przyjąć - idąc przedstawionym tu tropem rozumienia cywilistycznego, że osoba trzecia, o której mowa w art. 8¹ ust. 1 u.s.m., to osoba pozostająca poza stosunkiem członkostwa łączącego członka ze spółdzielnią. Oznacza to, że przez umowy zawierane przez spółdzielnię mieszkaniową z osobami trzecimi należy rozumieć wszystkie umowy, których przedmiot pozostaje poza zakresem korporacyjnego stosunku członkostwa w niej. Stosunek członkostwa jest bowiem tym podstawowym wyznacznikiem, który określa treść i zakres uprawnień i obowiązków członka w stosunku do każdej struktury organizacyjnej, w tym także w spółdzielni. Z uwagi na ten priorytet członkostwa, inne powiązania umowne członka ze spółdzielnią mieszkaniową, pozostające poza stosunkiem członkostwa, należy postrzegać jako powiązania „postronne, inne, obce” i traktować jako zawierane z nią przez osoby trzecie. Przemawia za tym zarówno samo brzmienie art. 8¹ u.s.m., jak i przedstawiona wykładnia systemowa. Stanowisko to wzmacniają argumenty natury funkcjonalnej. W doktrynie wskazuje się trafnie, że przepis ten przyznaje członkowi spółdzielni uprawnienia korporacyjne o charakterze niemajątkowym. Uprawnienia te są pochodne od stosunku członkostwa, a ich zasadniczym celem jest zapewnienie transparentności działania spółdzielni. Łączy się to nierozerwalnie z koniecznością zagwarantowania możliwości skutecznej jej kontroli przez spółdzielców. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.s.m., spółdzielnia mieszkaniowa nie prowadzi bowiem działalności zorientowanej na realizacje własnych celów, a jedynie taką, która realizuje potrzeby mieszkaniowe jej członków. W tym znaczeniu spółdzielnia pełni w stosunku do członków funkcję pomocniczą. Przy takim ujęciu zadań spółdzielni, tym bardziej konieczne i usprawiedliwione staje się zapewnienie spółdzielcom możliwości jej kontroli bieżącej, prowadzonej w toku działalności spółdzielni. Ma to doniosłe znaczenie, gdyż kontrola sprawowana w ramach rocznych sprawozdań finansowych, czy okresowych lustracji spółdzielni, jest z reguły kontrolą następczą, prowadzoną ex post. Istotnym warunkiem wykonywania realnej kontroli przez spółdzielców jest m. in. posiadanie pełnej informacji o gospodarowaniu majątkiem spółdzielni, w tym o wydatkowaniu środków z tego majątku. Przewidziane w art. 8¹ ust. 1 u.s.m. uprawnienia członka spółdzielni do żądania udostępnienia mu kopii określonych dokumentów związanych z jej działalnością trzeba więc traktować jako instrumentarium umożliwiające zdobycie podstawowej wiedzy o działaniach organów spółdzielni, a przede wszystkim zarządu, który ma przemożny wpływ na działalność całej spółdzielni. Uwzględnienie informacyjno - kontrolnego celu uprawnienia członka do żądania wydania przez spółdzielnię kopii wymienionych w art. 8¹ u.s.m. dokumentów usprawiedliwia pogląd, że obejmuje ono także kopie zawartych przez spółdzielnię umów o pracę. Generalne wyłączenie możliwości żądania udostępnienia kopii tych umów podważałoby bowiem w znacznej mierze ratio legis tej normy prawnej.

Trzeba jednak mieć na uwadze, że pozytywna odpowiedź na pytanie o możliwość żądania przez członka spółdzielni mieszkaniowej udostępnienia kopii umów o pracę zawartych przez innych członków tej spółdzielni może prowadzić do naruszenia przewidzianego w prawie pracy obowiązku pracodawcy zapewnienia ochrony informacji o wynagrodzeniu pracownika.

Obowiązek ten łączy się z ustanowioną w art. 11¹ k.p. powinnością poszanowania przez pracodawcę godności i innych dóbr osobistych pracownika. W doktrynie przyjmuje się, że informacja o wysokości wynagrodzenia pracownika należy do sfery jego życia prywatnego. Dlatego też może zostać ujawniona tylko za jego zgodą, a bez zgody tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie. Konsekwentnie więc, w świadectwie pracy podaje się tę informacje tylko na żądanie pracownika. W judykaturze dopuszcza się podanie informacji w prasie o wynagrodzeniu pracownika bez jego zgody, jeżeli pełni on funkcję publiczną w rozumieniu art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.). Tak jest w przypadku członków zarządu gminy (wójta, burmistrza i ich zastępców) – por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 maja 1997 r., II SA/Wr 929/96, OSNA 1998 nr 2, poz. 54. Podobne stanowisko zajął także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 2001 r., V CKN 440/00 (OSNC 2002, nr 5, poz. 68), w odniesieniu do prezesa spółdzielni mieszkaniowej, uznając, że pełnienie tej funkcji może być – w konkretnych okolicznościach – uznane za działalność publiczną w rozumieniu ustawy. Generalnie jednak obowiązuje zasada, którą sformułował Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 16 lipca 1993 r., I PZP 28/93 (OSNC 1994, nr 1, poz. 2), że „ujawnienie przez pracodawcę bez zgody pracownika wysokości jego wynagrodzenia za pracę może stanowić naruszenie dobra osobistego w rozumieniu art. 23 i 24 k.c.” Tak więc dane dotyczące wynagrodzenia za pracę wchodzą w zakres prawa do prywatności obywatela, gwarantowanej w 47 i w art. 51 ust. 1 Konstytucji (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 maja 1998 r., U 5/97, OTK 1998, nr 4, poz. 46). Na tle art. 51 Konstytucji w doktrynie oraz w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego wyróżnia się uprawnienie określane mianem autonomii informacyjnej jednostki. W wyroku z dnia 19 lutego 2002 r., U 3/01 (OTK – A 2002, nr 1, poz. 3) Trybunał określił tę autonomię jako „ prawo do samodzielnego decydowania o ujawnieniu innym informacji dotyczących swojej osoby, a także prawo do sprawowania kontroli nad takimi informacjami znajdującymi się w posiadaniu innych podmiotów (por. także wyrok z dnia 15 lipca 2009 r. K 64/07, OTK – A 2009, nr 9, poz. 110). Wymaga zatem rozważenia, czy przyznanie członkowi spółdzielni możliwości żądania udostępnienia kopii umowy o pracę zawartej przez spółdzielnię z innym jej członkiem nie idzie za daleko, prowadząc do naruszenia jego autonomii informacyjnej. Odpowiedź na to pytanie zależy od rozstrzygnięcia, czy przewidziana w art. 8¹ ust. 1 u.s.m. regulacja odpowiada zasadzie proporcjonalności przewidzianej w art. 31 ust. 3 Konstytucji. Wprawdzie test proporcjonalności stosuje się przede wszystkim do stosunków władza publiczna - obywatel, a więc w wymiarze wertykalnym, ale jak trafnie podnosi się w doktrynie, ma on także charakter uniwersalny, co pozwala na jego odpowiednie stosowanie i badanie za jego pomocą dopuszczalnego zakresu ograniczenia uprawnień także w innych stosunkach i dziedzinach (wymiar horyzontalny). Stanowisko takie potwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 27 maja 2002 r., K 20/01 (OTK-A 2002, Nr 3, poz. 34), w którym uznał, że znaczenie zasady proporcjonalności polega nie tylko na określeniu zakresu dopuszczalnych ograniczeń w korzystaniu z konstytucyjnych wolności i praw, zawartym w art. 31 ust. 3 Konstytucji, dopuszczającym jedynie takie ograniczenia, które są konieczne dla realizacji wymienionych w tym przepisie celów. Trybunał podkreślił, że zasada ta, stanowiąca, zgodnie z utrwalonym jego orzecznictwem, element państwa prawnego, ma znaczenie szersze i odnosi się do ogółu sytuacji, w których państwo za pomocą stanowionego prawa oddziałuje na pozycję osoby pozostającej pod jego władzą. Zatem także przepisy określające zakres obowiązków ciążących na takich osobach podlegają ocenie z punktu widzenia zgodności z zasadą proporcjonalności, której podstawę w tej sferze stanowi ogólna zasada państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). Wypada dodać, że ważenie wartości i dóbr w razie ich konfliktu należy do istotnych, a jednocześnie najtrudniejszych zadań wymiaru sprawiedliwości. Szczególnie często zachodzi konieczność rozwiązywania takiego konfliktu w wypadku publikacji prasowych. Z jednej strony realizują one prawo obywatela do informacji, a z drugiej – w wypadku informacji nieprzychylnych lub opinii krytycznych - mogą naruszać dobra osobiste opisywanych osób (por. przykładowo wyroki Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1990 r., I CR 436/90, niepubl., z dnia 11 stycznia 1996 r. III ARN 57/95, OSNP 1996, nr 13, poz. 179, z dnia 11 maja 2007 r. I CSK 47/07, niepubl., z dnia 4 marca 2010 r. I CSK 291/09 niepubl., czy z dnia 21 września 2011 r. I CSK 754/10 niepubl.). W rozważanym kontekście chodzi o zachowanie tzw. zasady proporcjonalności sensu stricto, a więc przeprowadzenie testu proporcjonalności dla sprawdzenia, czy ograniczenie prawa obywatela jest konieczne dla wolności i praw innych osób i nie jest nadmierne (por. m.in. wyroki Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 lipca 2012 K 14/10, OTK-A 2012, Nr 7, poz. 83 z dnia 16 października 2012 r., K 4/10, OTK-A 2012, Nr 9, poz. 106, z dnia 23 października 2012 r., SK 11/12, OTK-A 2012, Nr 9, poz. 107, czy z dnia 12 grudnia 2012 r. K 1/12, OTK-A 2012, Nr 11, poz. 134).

Analizując treść art. 8¹ ust. 1 u.s.m. z punktu widzenia zasady proporcjonalności, trzeba dojść do wniosku, że test ten wypada dla tego przepisu pomyślnie. Dochodzi tu do zderzenia przyznanego na podstawie tego przepisu interesu korporacyjno - spółdzielczego z ochroną interesu indywidualnego ustanowioną w art. 11¹ k.p. Interes korporacyjny, reprezentowany przez spółdzielców spółdzielni mieszkaniowej, polega na zapewnieniu im możliwości realnej kontroli nad działalnością zarządu spółdzielni, zwłaszcza zaś w tak ważnej sprawie jaką jest sposób gospodarowania środkami finansowymi spółdzielni. Interes indywidualny sprowadza się do ochrony informacji o wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez członka spółdzielni w ramach łączącej go jednocześnie ze spółdzielnią umowy o pracę. W tym konflikcie interesów trzeba z reguły przyznać prymat interesowi korporacyjno – spółdzielczemu. Należy bowiem przyjąć, że przewidziane w art. 8¹ ust. 1 u.s.m. ograniczenie prywatności członka spółdzielni mieszkaniowej, który jednocześnie jest jej pracownikiem, przez dopuszczenie możliwości żądania przez innego członka udostępnienia kopii jego umowy o pracę, jest racjonalne i konieczne dla wykonywania przez spółdzielców kontroli działalności zarządu, a jednocześnie nie jest ograniczeniem nadmiernym. Wymaga przy tym podkreślenia, że uprawnienie członka do żądania kopii dokumentów, o których mowa w tym przepisie, nie ma charakteru absolutnego. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2010 r., I CNP 16/10, niepubl. trafnie przyjął, że wprawdzie przewidziany w art. 8¹ u.s.m. zakres uprawnień członka spółdzielni mieszkaniowej jest szerszy w porównaniu do uprawnień członków innych spółdzielni, ale podlega także ograniczeniom przewidzianym w art. 18 § 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848, ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, spółdzielnia może odmówić członkowi wglądu do umów zawieranych z osobami trzecimi, jeżeli naruszałoby to prawa tych osób lub jeżeli istnieje uzasadniona obawa, że członek wykorzysta pozyskane informacje w celach sprzecznych z interesem spółdzielni i przez to wyrządzi spółdzielni szkodę. Odmowa powinna być wyrażona na piśmie. Członek, któremu odmówiono wglądu do umów zawieranych z osobami trzecimi, może złożyć wniosek do sądu rejestrowego o zobowiązanie spółdzielni do udostępnienia tych umów. W ten sposób zapewniona została możliwość kontroli sądowej korzystania z tego uprawnienia, co ma zapobiegać ewentualnym nadużyciom obu stron w tym zakresie, a co jednocześnie gwarantuje właściwy standard ochrony prawnej członkowi związanemu ze spółdzielnią umową o pracę.

Z podanych przyczyn orzeczono jak w uchwale.

Biuletyn Izby Cywilnej SN nr 04/2015

Członek spółdzielni mieszkaniowej, będący jej pracownikiem, jest osobą trzecią w rozumieniu art. 8¹ ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.)

(uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 sierpnia 2013 r., III CZP 21/13, M. Wysocka, J. Frąckowiak, A. Górski, A. Owczarek, H. Pietrzkowski, K. Tyczka-Rote, B. Ustjanicz, OSNC 2014, nr 1, poz.1; BSN 2013, nr 8, s. 6; Prok. i Pr. 2014, nr 5, wkładka,  poz. 28; Rej. 2013, nr 9, s. 167; Rej. 2013, nr 10, s. 148; NPN 2013, nr 3, s. 133; Rej. 2014, nr 1, s. 171)

Glosa

Małgorzaty Sekuły- Leleno, Jurysta 2015, nr 2, s. 3

Glosatorka zgodziła się z tezą uchwały, wskazując, że rozstrzygnięte zagadnienie dotyka wikelu innych problemów wyłaniających się na jej tle. Wskazała, że Sąd Najwyższy tylko na marginesie zwrócił uwagę na wartości konstytucyjne tj. prawo do informacji i prawo do prywatności. Na tym tle postawiła pytanie o możliwość ingerencji w prywatność jednostki i czy nie dochodzi w tym wypadku do kolizji z wartościami ujętymi konstytucyjnie. Stwierdziła jednak, że nie da się uniknąć  konfliktu tych dwóch wartości. W ocenie glosatorki, Sąd Najwyższy trafnie dokonał rozstrzygnięcia konfliktu tych zasad na podstawie zasady proporcjonalności.

Zdaniem autorki, dla realizacji uprawnień kontrolnych członkowie spółdzielni powinni mieć w pewnym zakresie możliwość uzyskania informacji o wysokości wynagrodzenia członków zarządu. Brak tych informacji może uniemożliwić realizację uprawnień kontrolnych. Wskazała, że samo ujawnienie informacji o wynagrodzeniu członka zarządu nie oznacza od razu, że doszło do naruszenia jego prywatności, ale skutek taki może wywołać sposób wykorzystania tej informacji.