Wyrok z dnia 2017-11-09 sygn. II SA/Sz 769/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Sędziowie Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 listopada 2017 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia obowiązku wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącej A. J. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 18 grudnia 2014 roku do Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. wpłynął wniosek A. J. o całkowite zwolnienie z obowiązku ponoszenia opłat za pobyt babci, H. J., w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych w S..

Decyzją z dnia [...] ww. organ ustalił odpłatność w kwocie [...]zł miesięcznie w okresie od 1 kwietnia 2015 r. do 30 września 2015 r. Strona wniosła odwołanie i decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż organ powinien ustalić w szczególności sytuację materialną M. C. zobowiązanej do partycypowania w kosztach utrzymania H. J. w domu pomocy społecznej. Decyzją z dnia [...] organ I instancji:

1) zwolnił częściowo A. J. z odpłatności za pobyt H. J. w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych w S.,

2) ustalił obowiązek wnoszenia przez A. J. miesięcznej opłaty za pobyt H. J. w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych w S. w kwocie [...]zł miesięcznie,

3) ustalił, że odpłatność określona w decyzji obowiązuje od dnia 1 października 2016 r.

Pismem z dnia 20 października 2016 r. A. J. zaskarżyła ww. decyzję organu I instancji, wskazując, że przy wydaniu decyzji nie wzięto pod uwagę licznych obciążeń finansowych rodziny strony, a wskazany w art. 64 ustawy o pomocy społecznej katalog okoliczności zezwalających na zwolnienie z ponoszenia odpłatności nie ma charakteru zamkniętego.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze

w S. uchyliło w całości decyzję organu I instancji z dnia [...] r.

i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu podano, że decyzje z dnia [...] r. oraz [...] r. nie są ze sobą tożsame przedmiotowo ponieważ zawierają rozstrzygnięcie co do odpłatności za dwa zupełnie różne okresy. Kolegium przy ponownym rozpatrzeniu sprawy zobowiązało organ I instancji do ponownego ustalenia odpłatności ponoszonej przez stronę za właściwy okres, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w decyzji oraz do wypełnienia wytycznych zawartych w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]

Następnie, decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Sekcji w Dziale Instytucji Pomocy Społecznej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie

w S.:

1) zwolnił częściowo A. J. z odpłatności za pobyt H. J. w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych w S. za okres od dnia 1 maja 2015 r. do dnia 30 września 2015 r.,

2) ustalił obowiązek wnoszenia przez A. J. miesięcznej opłaty za pobyt H. J. w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych w S. w kwocie [...]zł miesięcznie w okresie od dnia 1 maja 2015 r. do dnia 30 września 2015 r.,

3) ustalił, że należność za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r. płatna będzie do dnia 31 marca 2017 r. na rachunek bankowy MOPR w S..

Pismem z dnia 6 marca 2017 r. pełnomocnik A. J. wniósł odwołanie od ww. decyzji, zarzucając jej naruszenie przepisów art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 107 k.p.a. oraz art. 61 ust. 1 pkt 2 i art. 64 ustawy o pomocy społecznej.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowią przepisy art. 61 ust. 1 i 2 oraz art. 64 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, które wskazują osoby zobowiązane do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, zasady ustalania jej wysokości oraz zwalniania od opłat za pobyt w domu pomocy społecznej.

Organ II instancji stwierdził, że zarzuty naruszenia art. 61 ust. 1 pkt 2 w zw.

z art. 64 ww. ustawy oraz samodzielny zarzut naruszenia art. 64 tej ustawy, podniesione w odwołaniu są niezasadne. Przy ustalaniu, czy w danej sprawie i co do konkretnej osoby zobowiązanej do uiszczania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, istnieją przesłanki do jej całkowitego zwolnienia z ponoszenia tych opłat, uwzględnia się jedynie sytuację tych osób, a nie innych zobowiązanych do ponoszenia odpłatności (w tym i osoby umieszczonej w domu pomocy społecznej). Organ I instancji ustalając więc możliwość zwolnienia w całości A. J. od ponoszenia opłat za pobyt H. J. w domu pomocy społecznej, nie może opierać się na sytuacji pozostałych osób należących do kręgu osób zobowiązanych do ponoszenia odpłatności. Szczególne okoliczności, o których mowa w art. 64 ww. ustawy muszą się odnosić bezpośrednio do A. J.. Odwołująca się wskazała, że H. J. powinna ponosić w całości odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej, a organ I instancji miał nie przeprowadzić wyczerpującego postępowania dowodowego co do dochodów i majątku H. J., które zdaniem strony, miałyby jej umożliwiać pokrycie całości kosztów pobytu. W ocenie Kolegium, może faktycznie zaistnieć sytuacja, gdy osoba umieszczona w domu pomocy społecznej pokrywa w całości koszty pobytu, jednak ma to miejsce wyłącznie w przypadku, gdy legitymuje się wystarczająco wysokimi dochodami. Natomiast w każdym innym przypadku osoba umieszczona w domu pomocy społecznej może ponosić odpłatność w maksymalnej wysokości 70% uzyskiwanego dochodu. Strona co do zasady nie kwestionowała dochodu H. J. ustalonego przez organ I instancji, a jedynie powoływała się na okoliczność, że H. J. posiada lokal mieszkalny lub że przekazała go na rzecz M. C.. Powyższe, zdaniem organu II instancji, nie ma jednak żadnego wpływu na wysokość odpłatności ponoszonej przez A. J., skoro H. J. ponosi obecnie odpłatność w maksymalnej wysokości, czyli 70% uzyskiwanego dochodu. W tym zakresie zarzut naruszenia art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. jest więc niezasadny.

W odniesieniu do zarzutu, że ponownie w zaskarżonej decyzji organ I instancji nie rozstrzygnął co do tożsamego okresu płatności co w decyzji z dnia [...] r., w której ustalono odpłatność w kwocie [...]zł miesięcznie w okresie od

1 kwietnia 2015 r. do 30 września 2015 r., natomiast zaskarżona decyzja rozstrzyga za okres od 1 maja 2015 r. do 30 września 2015 r., Kolegium stwierdziło, że jest on bezpodstawny, bowiem co do zasady obie decyzje dotyczą tego samego okresu, natomiast w nowej został on de facto skrócony o jeden miesiąc (kwiecień 2015 r.) i jest to sytuacja dla strony korzystna, ponieważ została zobowiązana do odpłatności za krótszy niż pierwotnie okres. Kwestionowanie rozstrzygnięcia w tym zakresie sugerowałoby, że A. J. "chciałaby" płacić za okres dłuższy o jeden miesiąc (kwiecień 2015 r.). Nie jest to sytuacja tożsama ze stanem faktycznym ustalonym w decyzji z dnia [...] r. wydanej uprzednio przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, gdzie ujawniono, że zarówno decyzja pierwotna jak i ta wydana na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji, rozstrzygały o zupełnie innych okresach, które powinny być przedmiotem osobnych postępowań. Także więc w tym zakresie zarzut naruszenia art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. jest niezasadny.

Nietrafny jest również, w ocenie organu II instancji, zarzut naruszenia art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 107 k.p.a. poprzez brak dokładnego

i wyczerpującego wskazania w treści decyzji uzasadnienia faktycznego dla przyjętego przez organ I instancji konkretnej wysokości dochodu w rodzinie odwołującej. Pomimo kwestionowania ustaleń organu I instancji co do dochodu strony, to pełnomocnik A. J. w żaden sposób nie wskazał w treści odwołania na czym błędy w ustaleniach faktycznych miałyby polegać. Organ I instancji przedstawił bowiem wyniki swojego wyliczenia dochodu rodziny strony, który ustalił w wysokości [...] zł miesięcznie, tj. [...] zł na osobę w rodzinie. Strona w żaden sposób nie podważyła tych ustaleń, co więcej, z treści odwołania wprost wynika, że zarzuty koncentrują się tak naprawdę wokół tego, że to H. J. lub M. C. powinny płacić więcej, niż obecnie płacą tylko z tego powodu, że osoba umieszczona w domu pomocy społecznej posiada lub posiadała własny lokal mieszkalny, a jak już uprzednio wyjaśniono, okoliczność ta nie ma wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie skoro dochody zarówno H. J. jak i M. C. zostały ustalone w sposób prawidłowy.

Kolegium podkreśliło, że pomimo tego, iż wniosek strony nie został rozpatrzony w całości zgodnie z jej żądaniem, A. J. nie została bowiem w całości zwolniona od ponoszenia opłat za pobyt H. J. w domu pomocy społecznej, to do zwolnienia z ponoszenia opłat doszło w przeważającej części. Z obliczeń organu I instancji wynika, że za wskazany okres opłata przypadająca na A. J. wynosi [...] zł miesięcznie, a kwotę tę obniżono do [...] zł miesięcznie. Płatności, do których strona zobowiązana jest więc z mocy przepisów ww. ustawy, zostały w tym przypadku obniżone o ponad 60%, mając na uwadze znaczne wydatki rodziny strony ponoszone na prowadzenie ponad 50-cio hektarowego gospodarstwa rolnego.

Pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. A. J., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę na ww. decyzję Kolegium do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, zarzucając jej naruszenie:

a) art. 7, art. 8 i art. 77 § 1 k.p.a., poprzez brak dokładnego zbadania dochodów H. J., w odniesieniu do możliwości samodzielnego uiszczania opłat

z tytułu umieszczenia w Domu Pomocy Społecznej w S., nie więcej jednak niż 70% dochodu H. J., w szczególności mając na uwadze to, że H. J. może dysponować prawem własności lokalu mieszkalnego, położonego

w S., i tym samym może uzyskiwać dochód z tego prawa w postaci czynszu najmu, który to dochód może ostatecznie zwiększyć poziom dochodu H. J. ustalony przez organ I instancji i sprawić, że osoba ta będzie mogła

w całości sama ponosić opłaty związane z pobytem w domu pomocy społecznej,

b) art. 7, art. 8 i art. 77 § 1 k.p.a., poprzez brak wyjaśnienia w treści decyzji wydawanych przez organy I i II instancji, sposobu wyliczenia dochodów skarżącej A. J., a także zaprezentowania matematycznego ich ujęcia, w sytuacji, kiedy skarżąca przez cały czas trwania postępowania kwestionuje wysokość ustalonego jej dochodu,

c) art. 7, art. 8 i art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 107 k.p.a., poprzez bark dokładnego i wyczerpującego wskazania w treści decyzji uzasadnienia faktycznego dla przyjęcia przez organ I instancji konkretnej wysokości dochodu w rodzinie odwołującej, ich matematycznego wyliczenia, uznania bądź nieuznania wydatków, czy dochodów, w taki sposób, że skarżąca A. J. jest pozbawiona realnej możliwości zapoznania się z tymi wyliczeniami i ewentualnego ich kwestionowania,

d) art. 61 ust. 2 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, poprzez błędną jego wykładnię wpływającą na nieprawidłowe przyjęcie, że H. J. nie może ponosić pełnej odpłatności za umieszczenie w Domu Pomocy Społecznej w S., albowiem jej 70% dochodu na to nie pozwala, gdy tymczasem organy administracji publicznej nie ustaliły, czy H. J. nie uzyskuje dochodu z innych źródeł, np. z czynszu najmu należącego do niej lokalu mieszkalnego, co jednoznacznie wskazuje na to, że w toku postępowania nie ustalono w sposób prawidłowy wysokości dochodu H. J., a jego ostateczna wysokość będzie miała wpływ na treść decyzji wydanej w stosunku do skarżącej,

e) art. 61 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 64 ustawy o pomocy społecznej, poprzez niewłaściwe jego zastosowanie w przedmiotowej sprawię i przyjęcie, że skarżąca ponosi odpłatność za umieszczenie H. J. w Domu Pomocy Społecznej w S., podczas gdy majątek tej osoby w postaci prawa własności lokalu mieszkalnego położonego w S. stanowi podstawę do całkowitego zwolnienia skarżącej od obowiązku uiszczania opłat, o których mowa powyżej,

f) art. 64 w zw. z art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, poprzez niewłaściwe jego zastosowanie w przedmiotowej sprawie i jedynie częściowe zwolnienie skarżącej od obowiązku uiszczania opłat, w sytuacji, w której skarżąca nie wie, w jaki matematycznie sposób został ustalony w toku postępowania jej dochód, a tym samym kwestionuje jego wysokość, a uzasadnione okoliczności, o których mowa w tych przepisach, być może dałyby jej podstawy do całkowitego zwolnienia od obowiązku uiszczania tych opłat.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. 2016 r., poz. 1066 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej,

a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd dokonując kontroli zaskarżonej decyzji według powyższego kryterium uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż akt ten nie odpowiada prawu.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowią przepisy ustawy

z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.), zwanej dalej: "u.p.s.". Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 60 ust. 1 u.p.s. pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej ustala w drodze decyzji wójt (burmistrz, prezydent miasta) gminy właściwej dla osoby kierowanej do domu pomocy społecznej (art. 59 ust. 1 u.p.s.). W art. 61 ust. 1 u.p.s. określone zostały osoby zobowiązane do wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej. Są nimi w kolejności: mieszkaniec domu pomocy społecznej, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, małżonek, zstępni przed wstępnymi oraz gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Zasada kolejności przyjęta w omawianym przepisie oznacza, że w sytuacji, gdy osoba umieszczona w domu pomocy społecznej nie jest w stanie ponosić kosztów pobytu w placówce, obowiązek wnoszenia opłat spoczywa na małżonku, w następnej kolejności na zstępnych, w dalszej kolejności na wstępnych, a jeszcze w dalszej - na gminie, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Wnoszenie opłat nie obciąża równocześnie wszystkich zobowiązanych wymienionych w ww. przepisie, ale obowiązek ten przechodzi na nich w kolejności w nim ustalonej. Zastępczy charakter wnoszenia opłat przez gminę wynika z art. 61 ust. 3 u.p.s., w myśl którego gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej, wnosi opłaty zastępczo, jeżeli nie wywiązują się z tego osoby zobowiązane w pierwszej kolejności. Gminie przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych w tym celu kwot.

Jednocześnie, w art. 61 ust. 2 u.p.s. ustawodawca określił granice obciążenia poszczególnych grup podmiotów odpłatnością za pobyt w domu pomocy społecznej.

I tak, mieszkaniec domu (przedstawiciel ustawowy małoletniego mieszkańca) ponosi odpłatność w wysokości nie większej niż 70% swojego dochodu (dochodu małoletniego dziecka). Przepis ma funkcję ochronną. Nie pozwala na bezwzględne żądanie całości opłaty od mieszkańca, którego dochody własne odbiegają od średniego kosztu utrzymania mieszkańca domu pomocy społecznej. Jeżeli kwota odpowiadająca 70% dochodu własnego mieszkańca nie pokrywa pełnej opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, następuje ustalenie podmiotów zobowiązanych do jej uiszczenia z kręgu wskazanego w art. 61 ust. 1 pkt 2 u.p.s.

Małżonek oraz zstępni i wstępni ponoszą odpłatność stosownie do treści umowy zawartej z kierownikiem ośrodka pomocy społecznej. W sytuacji, gdy nie dojdzie do zawarcia umowy lub ustalona umową (umowami) kwota partycypacji nie pokrywa całości średniego kosztu utrzymania osoby w placówce, odpłatność ww. osób jest ustalana decyzją, przy czym ustawodawca w art. 61 ust. 2 u.p.s. zastrzega,

że decyzyjne obciążenie małżonka i krewnych w linii prostej, kosztami pobytu osoby bliskiej w domu pomocy, może nastąpić jedynie wtedy, gdy dysponują oni dochodem przewyższającym 300% kryterium dochodowego (osoby samotnie gospodarującej lub na osobę w rodzinie) albowiem na koszty pobytu małżonka lub krewnego w linii prostej w domu pomocy społecznej może być przeznaczona nadwyżka ponad 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie lub osoby samotnie gospodarującej. Natomiast gmina (z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej) ponosi odpłatność w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez podmioty wymienione punktach 1 i 2 tj. samego mieszkańca oraz jego małżonka czy krewnych w linii prostej. Ustawodawca dopuszcza możliwość wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej przez inne osoby niż małżonek lub krewni w linii prostej (art. 61 ust. 2 a u.p.s.) stosownie do zawartej umowy z organem (art. 61 ust. 2 c u.p.s.).

Zatem, organ ustalając opłatę za pobyt pensjonariusza w domu pomocy społecznej musi nie tylko określić krąg osób zobowiązanych do pokrycia opłat, ale ustalić warunki finansowo-majątkowe tychże osób, które pozwalałyby na obciążenie ich stosownymi opłatami.

Zdaniem organów, w toku postępowania zweryfikowana została, obok sytuacji skarżącej, sytuacja materialna wszystkich osób zobowiązanych do partycypowania

w kosztach utrzymania H. J. w domu opieki społecznej. Z uzasadnienia decyzji organu I instancji oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że H. J. uzyskuje miesięcznie dochód w wysokości [...] zł, na który składa się świadczenie otrzymywane z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wraz z dodatkami, zaś decyzją z dnia 31 lipca 2014 r. została zobowiązana do partycypowania w kosztach swojego utrzymania w domu opieki społecznej w wysokości 70% swojego dochodu. Z kolei, córka pensjonariuszki K. U. nie jest zobowiązana do ponoszenia odpłatności za pobyt matki w domu opieki społecznej, ponieważ jej dochód nie przekracza 300% ustalonego kryterium dochodowego, natomiast druga wnuczka – obok skarżącej – M. C. - została na podstawie decyzji nr [...] zwolniona częściowo z obowiązku ponoszenia przedmiotowej odpłatności. Aktualnie, M. C. ponosi koszty utrzymania H. J. w domu opieki społecznej w wysokości [...] zł.

Zauważyć należy, że już w odwołaniu złożonym w niniejszej sprawie od decyzji organu I instancji, skarżąca podnosiła, że H. J. powinna ponosić w całości odpłatność za swój pobyt w domu pomocy społecznej, bowiem posiada lokal mieszkalny, z którego uzyskuje dochody albo który przekazała na rzecz M. C., jednak zarówno organ I, jak i II instancji, uznały że okoliczność ta jest bez wpływu na wysokość odpłatności ponoszonej przez skarżącą, skoro H. J. ponosi obecnie odpłatność w maksymalnej wysokości, czyli 70% uzyskiwanego dochodu.

W ocenie Sądu, nie sposób zgodzić się z powyższą argumentacją. Skoro bowiem, co zresztą potwierdziło w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji samo Kolegium, może faktycznie zaistnieć przypadek, w którym osoba umieszczona w domu pomocy społecznej będzie w stanie pokryć w całości koszty swojego pobytu w nim, a jest to uzależnione – jak już wyżej wskazano – od wysokości jej dochodów, to w sytuacji gdy zaistnieją przypuszczenia co do tego, że wysokość dochodów pensjonariusza, ustalona uprzednio w drodze decyzji, zmieniła się, wówczas organ powinien podjąć kroki w celu wyjaśnienia możliwości finansowych pensjonariusza, bowiem gdyby okazało się, że uzyskiwane przez niego dochody w całości mogą pokryć koszt jego pobytu w domu opieki społecznej, to obowiązki osób bliskich i jednostki samorządu terytorialnego nie powstają.

Skoro więc, jak twierdzi skarżąca, istnieją podstawy, żeby sądzić, że dochody H. J. są wyższe, niż wynika to z wcześniejszych ustaleń organów, bowiem może ona być właścicielką nieruchomości, z której osiąga dochód, kwestia ta powinna zostać wyjaśniona w pierwszej kolejności, a dopiero po jednoznacznym ustaleniu, jakie są faktyczne dochody babci skarżącej możliwe jest prowadzenie postępowania w przedmiocie ustalenia obowiązku wnoszenia przez skarżącą opłaty za pobyt H. J. w domu opieki społecznej i ewentualnego zwolnienia skarżącej z tego obowiązku. Innymi słowy, ewentualna zmiana sytuacji dochodowej pensjonariuszki, wynikająca np. z wynajęcia bądź sprzedaży lokalu mieszkalnego, będzie miała wpływ na wysokość opłaty za jej pobyt w domu opieki społecznej, którą zobowiązana będzie ponosić skarżąca. Podkreślić należy, że bez uzupełnienia materiału dowodowego w wyżej wymienionym zakresie, nie jest możliwe wydanie decyzji obiektywnej, ustalającej odpłatność za pobyt babci skarżącej w domu opieki społecznej, przypadającej w określonej części na osoby zobowiązane do tego przepisem art. 61 u.p.s.

Nieustalenie opisanych wyżej okoliczności powoduje, że stan faktyczny sprawy jest niepełny i wątpliwy. Wypowiadanie się więc wiążąco na temat zarzutów skargi dotyczących sposobu wyliczenia dochodów skarżącej oraz ich matematycznego ujęcia byłoby przedwczesne.

Stwierdzić tym samym należy, że zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 7

i art. 107 § 3 k.p.a., a także art. 77 § 1 k.p.a. polegający na niewyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy jest zasadny. Naruszenie wskazanych przepisów mogło mieć,

w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), istotny wpływ na wynik sprawy. Brak jednoznacznego wskazania, pomimo wskazanych wyżej wątpliwości, jak kształtują się dochody H. J. stanowi także naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 2 u.p.s., które to naruszenie w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, miało wpływ na wynik sprawy.

Dlatego też, podczas ponownego rozpatrzenia sprawy, organy winny zawiesić postępowanie w przedmiocie ustalenia odpłatności ponoszonej przez A. J. za pobyt jej babci w domu pomocy społecznej i jej ewentualnego zwolnienia od obowiązku ponoszenia tej opłaty do czasu podjęcia na nowo we właściwym trybie i zakończenia postępowania w przedmiocie ustalenia wobec H. J. opłaty za jej pobyt w domu opieki społecznej.

Mając na względzie powyższe okoliczności oraz na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 200 i art. 205 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji.