Postanowienie z dnia 2017-05-11 sygn. II KZ 12/17

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt II KZ 12/17

POSTANOWIENIE

Dnia 11 maja 2017 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kazimierz Klugiewicz

na posiedzeniu w dniu 11 maja 2017 r.,

po rozpoznaniu w sprawie P. G., skazanego z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i in., zażalenia skazanego,

na zarządzenie sędziego Sądu Okręgowego w S.,

z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II Ka …/14, o uznaniu za bezskuteczny wniosku skazanego o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt II Ka …/14, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanowił:

utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 7 marca 2017 roku sędzia Sądu Okręgowego w S. uznał za bezskuteczny wniosek skazanego P. G. o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt II Ka …/14.

Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany P. G., podnosząc że nie stać go było na ustanowienie obrońcy z wyboru w celu sporządzenia i wniesienia kasacji, w związku z czym nie dotrzymał wyznaczonego przez Sąd 30-dniowego terminu. Z treści zażalenia wynika ponadto, że wolą skazanego jest, by wyznaczyć mu kolejnego obrońcę z urzędu w celu sporządzenia i podpisania kasacji w sprawie albo wyznaczenie kolejnego terminu na ustanowienie obrońcy z wyboru.

Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.

Zażalenie skazanego P. G. nie jest zasadne i na uwzględnienie nie zasługuje.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że wyznaczony skazanemu P. G. obrońca z urzędu w piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 roku zgodnie z art. 84 § 3 k.p.k. powiadomił Sąd, iż nie znalazł podstaw do sporządzenia i podpisania kasacji w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt II Ka …/14 (k. 8804-8806, t. XLV). O stanowisku w przedmiocie wniesienia kasacji przez obrońcę z urzędu P. G. został poinformowany w dniu 24 sierpnia 2015 r. (k. 8842, t. XLV), poinformowano go także, że od tej daty rozpoczyna bieg 30-dniowy termin do wniesienia kasacji przez obrońcę ustanowionego z wyboru (k. 8807, t. XLV). Obecnie z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji P. G. wystąpił w dniu 9 stycznia 2017 r., choć już 24 sierpnia 2015 r. wiedział o treści zarządzenia z dnia 19 sierpnia 2015 r. Wynika z tego tym samym, że w wyznaczonym 30-dniowym terminie skarżący nie podjął żadnych czynności zmierzających do wniesienia kasacji, zaś prawie półtora roku później złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia kasacji, przy czym domaga się najpierw wyznaczenia kolejnego obrońcy z urzędu, a ewentualnie – w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku – wyznaczenia kolejnego, bliżej nieokreślonego terminu na wniesienie kasacji. Powyższe czyni koniecznym wskazanie skarżącemu, że niezgodność stanowiska przedstawionego przez wyznaczonego obrońcę z urzędu z oczekiwaniami bądź poglądami skazanego nie może być podstawą wyznaczenia kolejnego obrońcy. Sąd nie może wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu, aż do uzyskania przez stronę oczekiwanego przez niego efektu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2011 r., III KZ 20/11, LEX nr 811870).

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 126 § 1 k.p.k. jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana. W przepisie tym jest mowa o dwóch terminach zawitych, przy czym w realiach przedmiotowej sprawy pierwszy z nich odnosi się do terminu do wniesienia kasacji, a drugi do złożenia wniosku o przywrócenie terminu zawitego do wniesienia kasacji. Istotne przy tym jest, że jeśli chodzi o ów drugi termin zawity, to zgodnie z omawianym przepisem, „jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana”. Samo zatem zbadanie zasadności wniosku o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej (w tym wypadku kasacji), musi być poprzedzone ustaleniem, że taki wniosek został złożony z zachowaniem terminu zawitego określonego w art. 126 § 1 k.p.k., tj. przed upływem 7 dni od ustania przeszkody uniemożliwiającej jego zgłoszenie. Jest to warunek formalny, którego niezachowanie powoduje, że taki wniosek stanowi czynność prawnie bezskuteczną w rozumieniu art. 122 § 1 k.p.k. i nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 sierpnia 2014 r., III KZ 43/14, LEX nr 1493988). W przedmiotowej sprawie, jak trafnie przyjęto w zaskarżonym zarządzeniu, ewentualny wniosek o przywrócenie terminu powinien być złożony najpóźniej z upływem 7 dni od daty upływu 30-dniowego terminu do wniesienia kasacji przez ustanowionego przez skazanego obrońcę z wyboru, który to termin upłynął z końcem września 2015 roku. Trudno bowiem uznać, by brak środków na opłacenie wynagrodzenia obrońcy z wyboru stanowiło przyczynę od strony niezależną w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k. Skarżący skorzystał przecież – o czym była już mowa powyżej – z pomocy obrońcy z urzędu, który nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji.

Na marginesie jedynie wskazać zaś należy na prezentowane w piśmiennictwie stanowisko, że uznanie trudnej sytuacji materialnej za okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie terminu zawitego byłoby tezą bardzo kontrowersyjną, jako potencjalnie sprzyjającą nadużywaniu prawa do przywrócenia terminu (K. Woźniewski, Glosa do postanowienia SN z dnia 14 czerwca 2005 r., V KZ 21/05, Gdańskie Studia Prawnicze – Przegląd Orzecznictwa 2006, nr 2, s. 145).

Nie znajdując zatem postaw do uwzględnienia wniesionego zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.

kc