Postanowienie z dnia 1974-04-03 sygn. II CZ 39/74

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 39/74

Postanowienie z dnia 3 kwietnia 1974 r.

Zażądanie przez sąd - w toku postępowania dowodowego w sprawie - od osoby fizycznej lub prawnej albo od właściwego organu państwowego przedstawienia dokumentu lub udzielenia informacji jest działaniem w zakresie wymiaru sprawiedliwości i nie stanowi zlecenia, które mogłoby uzasadniać roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za udzielenie tej informacji.

Przewodniczący: sędzia W. Maruczyński. Sędziowie: Z. Trybulski, F. Wesely (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Leona B. przeciwko Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w Ł. oraz Wydziałowi Gospodarki Komunalnej Urzędu Dzielnicowego w Ł. o 25.000 zł na skutek zażalenia Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 2 listopada 1973 r.,

postanowił oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w toku postępowania dowodowego zwrócił się do Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w W. o udzielenie informacji w przedmiocie czasu trwania i rozmiarów opadów deszczowych związanych z burzami w końcu czerwca 1972 r. na terenie Ł.

Instytut Meteorologii nadesłał powyższą informację, przy czym jednak zażądał zapłaty należności za wykonane zlecenie w kwocie 250 zł.

Sąd Wojewódzki odmówił zapłaty tej należności z tym uzasadnieniem, że informacja ta nie stanowi opinii i dlatego brak podstaw do przyznania wynagrodzenia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Żalący się zarzuca nieważność rozstrzygnięcia Sądu Wojewódzkiego z tego powodu, że sprawy sporne między Sądem Wojewódzkim a Instytutem podlegają rozpatrzeniu przez arbitraż gospodarczy.

Zarzut ten nie jest trafny, gdyż w niniejszej sprawie nie chodzi o rozpatrzenie jakiejś sprawy cywilnej pomiędzy podmiotami podlegającymi arbitrażowi gospodarczemu, które w zakresie stosunku umownego są podmiotami równorzędnymi, lecz o stosunek, w którym występuje działanie organu państwowego w zakresie jego działalności, konkretnie działanie sądu w zakresie wymiaru sprawiedliwości, któremu to organowi przysługuje - w celu wykrycia prawdy (art. 3 § 1 i 2 k.p.c.) - prawo do żądania od osób fizycznych i prawnych, a także organów aparatu państwowego i gospodarczego, przedstawienia dokumentów oraz udzielenia informacji. Oczywiście, w takich wypadkach nie chodzi o umowę zlecenia, w której występują podmioty równorzędne, gdyż sąd występuje tu jako organ powołany do przeprowadzenia dowodów, któremu w tym zakresie osoba czy też instytucja nie może odmówić przedstawienia dokumentów lub udzielenia informacji, chyba że chodzi o tajemnicę, np. wojskową czy bankową. Tak więc informacji sądowi udzielają organy administracji państwowej i gospodarczej, organy Milicji Obywatelskiej, prokuratury itp., przy czym nie mogą one za to żądać wynagrodzenia, bez względu na to, czy udzielenie tej informacji jest pracochłonne, czy też nie.

Oczywiście, inna jest sytuacja, gdy sąd przeprowadza dowód z opinii biegłego. Wówczas bowiem biegłemu, którym może być także i zakład naukowy lub naukowo-badawczy, przysługuje prawo do wynagrodzenia, które ustala sąd. I tutaj jednak nie można mówić o umowie zlecenia i stosunku cywilnym sąd - biegły, lecz o stosunku podporządkowania, czego dowodem jest to, że wynagrodzenie ustala wówczas sąd bez względu na to, czy biegłym jest osoba podlegająca arbitrażowi gospodarczemu (art. 291 k.p.c.).

Trafnie jednak Sąd Wojewódzki wykazał, że w danym wypadku nie chodziło o powierzenie Instytutowi funkcji biegłego, lecz o informacje na podstawie posiadanej dokumentacji.

Z tych wszystkich względów zażalenie z mocy art. 387 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. uległo oddaleniu.

OSNC 1975 r., Nr 6, poz. 93