Wyrok z dnia 2010-05-14 sygn. I SA/Wa 1500/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska WSA Joanna Skiba Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2010 r. sprawy ze skargi A.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpatrzeniu odwołania A.P. decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Kierownika Filii Nr [...] Ośrodka Pomocy Społecznej [...] W. nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. odmawiającą przyznania A.P. zasiłku celowego na zakup: zegarka, radia tranzystorowego, kuchenki mikrofalowej, łóżek polowych, krzeseł składanych, stolika składanego, leków i apteczki.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Kierownik Filii Nr [...] Ośrodka Pomocy Społecznej [...] W. decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...] odmówił A.P. przyznania zasiłku celowego na zakup: zegarka, radia tranzystorowego, kuchenki mikrofalowej, łóżek polowych, krzeseł składanych, stolika składanego, leków i apteczki. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, iż wnioskodawca objęty jest regularną pomocą Ośrodka w formie zasiłków okresowych oraz zasiłków celowych na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Rozpatrując podanie klienta z dnia [...] maja 2008 r. Ośrodek decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. przyznał zasiłek celowy na miesiąc czerwiec 2008 r. w wysokości [...] zł na zakup odzieży, obuwia, bielizny osobistej, pościeli, bielizny pościelowej, ręczników, a decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. zasiłek celowy na miesiąc lipiec 2008 r. w wysokości [...] zł na zakup artykułów gospodarstwa domowego (talerze, kubki, sztućce, garnki) oraz środków czystości i higieny osobistej.

Wśród potrzeb wyszczególnionych w podaniu strony z dnia [...] maja 2008 r. Ośrodek nie uwzględnił następujących: zakupu zegarka, radia tranzystorowego, kuchni mikrofalowej, ponieważ w ocenie Ośrodka nie są to niezbędne potrzeby życiowe, o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Organ zauważył, że jeżeli chodzi o zakup łóżek polowych - pomoc na powyższy cel klient otrzymał w lipcu 2007 r., jednak przyznane środki przeznaczył na inne cele. Odnośnie zakupu krzeseł i stolika składanego, to istnieje możliwość ich uzyskania w pierwszej kolejności w ramach pomocy rzeczowej. Co do zakupu leków, apteczki organ zauważył, że w aktach sprawy brak jest potwierdzenia (zaświadczenia lekarskiego), iż klient z uwagi na stan zdrowia wymaga przyjmowania jakichkolwiek leków.

Kolegium zauważyło, że Ośrodek rozpatrując podanie klienta z dnia [...] maja 2008 r. o przyznanie zasiłku celowego w wysokości [...] zł uwzględnił większość

wymienionych potrzeb przyznając dwa zasiłki celowe na ich zaspokojenie w wysokościach odpowiadających możliwościom finansowym i uwzględniających potrzeby innych osób i rodzin znajdujących się w kręgu zainteresowania Ośrodka.

Podejmując decyzję o odmowie przyznania zasiłku celowego na cele wyszczególnione w osnowie decyzji oprócz przyczyn zawartych wcześniej Ośrodek wziął również pod uwagę brak współpracy z ośrodkiem w rozwiązywaniu istniejących problemów oraz małą aktywność zawodową klienta (utrata statusu osoby bezrobotnej z powodu nieusprawiedliwionej odmowy przyjęcia propozycji pracy, czy też poszukiwanie pracy tylko na określonym, wyspecjalizowanym stanowisku pracy), co uniemożliwia zaspokojenie przez klienta wielu istniejących potrzeb życiowych we własnym zakresie.

Od powyższej decyzji A.P. złożył odwołanie podnosząc, że przyznana pomoc w miesiącu czerwcu 2008 r. w wysokości [...] zł nie wystarcza na zaspokojenie jego potrzeb życiowych. Odwołujący podkreślił, że radio jest mu niezbędne, "by w ogóle znać wiadomości". Skarżący podał, że stolika i krzeseł składanych do wybitnie małego pomieszczenia które zajmuje nie można otrzymać. Oświadczył, że apteczka pierwszej pomocy jest niezbędna każdemu. A.P. nie zaprzeczył temu, że przyznana pomoc na zakup jednego łóżka polowego została wydana na inne cele.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Kierownika Filii Nr [...] Ośrodka Pomocy Społecznej [...] W. nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r., Nr 115 poz. 728) stanowi, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczna - zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy - wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Organ zauważył, że stosownie do art. 36 pkt 1 lit. c wskazanej ustawy, świadczeniem z pomocy społecznej jest m. in. zasiłek celowy, przyznawany - zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy - w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. W szczególności, w myśl ust. 2 ostatniego z wymienionych przepisów, zasiłek celowy może być przyznany na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych

remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.

Zdaniem Kolegium, takie sformułowanie oznacza, że decyzja o przyznaniu zasiłku celowego mieści się w sferze uznania administracyjnego, a zatem organ administracji, biorąc pod uwagę zarówno sytuację materialną i osobistą, jak również możliwości finansowe ośrodka pomocy społecznej, decyduje o przyznaniu bądź odmowie przyznania oraz o wysokości zasiłku celowego. Podejmując decyzję o przyznaniu bądź odmowie przyznania pomocy w wymienionej formie gmina powinna brać pod uwagę ograniczone środki finansowe, będące w dyspozycji gminy oraz liczbę osób ubiegających się o pomoc finansową.

Art. 3 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej wyraźnie stanowi, że potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Organ podkreślił, że ośrodki pomocy społecznej zachowują znaczny zakres swobody zarówno w ocenie warunków bytowych strony, jak i w ocenie okoliczności sprawy, a także korzystają ze znacznego zakresu swobody w wyborze rozstrzygnięcia. Oznacza to m.in., iż nie każdy potrzebujący może otrzymać w danym czasie pomoc finansową w satysfakcjonującej go wysokości, ze względu na ograniczone środki, jakimi dysponują ośrodki pomocy społecznej. Taki stan rzeczy nakazuje organowi mieć na uwadze również to, czy w obrębie jego działania znajdują się inne osoby w trudniejszej sytuacji materialnej, co w sytuacji posiadania ograniczonych środków finansowych może spowodować brak funduszy na pomoc dla osób bardziej jej potrzebujących. Kolegium wskazało, że uznanie administracyjne obejmuje prawo organu da oceny hierarchii zgłaszanych potrzeb, które należy ustalać w kontekście ogólnej liczby osób ubiegających się o pomoc oraz zgłoszonych przez nich żądań, a także wysokości środków finansowych przeznaczonych na świadczenia z zakresu pomocy społecznej. Organy odpowiedzialne za udzielenie pomocy dysponują ograniczonymi środkami finansowymi, a posiadane fundusze muszą rozdzielać pomiędzy stale rosnącą liczbą osób wymagających wsparcia. Bezsprzecznym bowiem jest, że przyznana konkretna pomoc musi mieć pokrycie w środkach finansowych, gdyż w przeciwnym wypadku nie mogła by zostać faktycznie zrealizowana. Nie ulega zatem wątpliwości, iż organ nie może zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc, jak również udzielać świadczeń w oczekiwanej przez te osoby wysokości.

Zdaniem Kolegium, organ pierwszej instancji trafnie ocenił potrzeby odwołującego, z jednej strony, z drugiej zaś możliwości spełnienia wszystkich jego żądań finansowych w świetle zadań i powinności organów zobowiązanych do

udzielania pomocy społecznej. Znalazło to odzwierciedlenie w fakcie przyznania w miesiącu czerwcu 2008 r. dwiema odrębnymi decyzjami pomocy w formie zasiłków celowych w łącznej wysokości [...] zł z przeznaczeniem na zakup przedmiotów niezbędnych do funkcjonowania osoby występującej o przyznanie takiej pomocy, a nadto w fakcie odmowy zaskarżoną decyzją przyznania środków finansowych, z przyczyn wymienionych w jej uzasadnieniu.

Kolegium podzieliło zaprezentowane w zaskarżonej decyzji stanowisko, iż części potrzeb wskazanych we wniosku o przyznanie pomocy nie można uznać za niezbędne potrzeby życiowe w rozumieniu art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, a część z nich można zaspokoić w inny sposób (uzyskanie składanych mebli w formie rzeczowej). Organ zwrócił uwagę, że wszystkie te potrzeby mogłyby zostać zaspokojone przez odwołującego we własnym zakresie, gdyby tylko podjął pracę zarobkową.

Kolegium zauważyło, że podstawą do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej może być również - stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej - marnotrawienie przyznanych już środków czy wydatkowanie ich na inny cel. Sytuacja taka, czemu nie zaprzeczył odwołujący, miała miejsce w przypadku przyznanej mu już w roku 2007 pomocy na zakup łóżka polowego.

Zdaniem organu odwoławczego, uwzględnienie wszystkich żądań finansowych odwołującego byłoby nieuzasadnionym przerzuceniem znacznej części kosztów utrzymania odwołującego - kosztów, które on sam jest w stanie ponieść - na resztę społeczeństwa, do czego dopuścić nie można.

Od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] A.P. i A.P. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że znajdują się w tragicznej sytuacji, zostali pozbawieni mienia (wysokogatunkowej odzieży, obuwia, pościeli, koców), dokumentów, pieniędzy, pamiątek i korespondencji. Skarżący uważają, że to ponad dwuletnia działalność Ośrodka Pomocy Społecznej powoduje, że żyją w skrajnej nędzy z narażeniem życia i zdrowia, ponieważ organ pomocy społecznej oferuje minimalną pomoc finansową, która nie starcza na utrzymanie (żywność, dietę dla A.P.), jest poniżej godności człowieka. Skarżący podali, że Państwo pozwala na pozostawanie ludzi w mieszkaniach pokrytych pleśnią z zanieczyszczoną, cuchnącą kanalizacją. A.P. i A.P. wskazali, że zamieszkują w lokalu jednoizbowym, zrujnowanym, po wielu pożarach z nierówną podłogą, który nie ma podstawowych

urządzeń sanitarnych i zdewastowane drzwi. Skarżący wskazali, że kwota [...] zł przyznanej pomocy, o której mowa w decyzji Ośrodka nr [...] nie wystarcza na wyposażenie domowe, natomiast kwota [...] zł przyznana na środki higieny jest przyznawana raz na rok lub rzadziej. Ich zdaniem Ośrodek Pomocy Społecznej nie wziął pod uwagę śmierci ojca A.P. Skarżący oświadczyli, że od dwóch lat śpią na podłodze, a przez trzy i pół miesiąca pozostawali bez jakichkolwiek środków do życia (od stycznia 2008 r. do 15 kwietnia 2008 r.). Skarżący podali, że Dyrekcja Ośrodka obiecała wypłatę zasiłku celowego na żywność i podstawowe potrzeby bytowe do końca marca, ponieważ wypłata zasiłku okresowego została wstrzymana. Zasiłek celowy nie został jednak wypłacony. Skarżący podali, że pomocą objęty jest wyłącznie A.P., który otrzymał dwa razy pomoc na zakup odzieży, obuwia, bielizny osobistej, pościeli w wysokości [...] zł, co nie jest wystarczające, z uwagi na wysokie i rosnące gwałtownie ceny i brak środków do życia. Buty które otrzymał skarżący rozleciały się, pościel zabrudzona wymiocinami spowodowanymi schorzeniami gastrologicznymi i biegunką (brak właściwej diety) po wypraniu schnie kilka dni i nie ma kompletu na zmianę. Pościel taka musi być wyrzucona, a w tej sytuacji pozostaje spanie na tekturze bez przykrycia. Skarżący podali, że A.P., nie jest objęta pomocą, ponieważ nie posiada niezbędnych dokumentów (zostały skradzione) do nabycia obywatelstwa polskiego, czy uzyskania zezwolenia na pobyt stały bądź czasowy. Skarżący wskazali, że A.P. z winy organów państwowych utracił status osoby bezrobotnej, a podjęcie przez niego zatrudnienia, ze względu na stan jego zdrowia jest niemożliwe. A.P. zauważyła, że A.P. został zwolniony z wojska, ponieważ nie można mu było zapewnić odpowiedniej diety, co powodowało zaburzenia fizyczne i psychiczne. Skarżący nie rozumieją jak można żyć przez przeszło dwa lata bez stolika i krzeseł, bez łóżka polowego z materacem z chorobami kręgosłupa, kolan, bioder, nóg i kośćca.

Skarżący podali, że nie jest zgodne z prawdą twierdzenie Ośrodka o prawidłowym poinformowaniu skarżących, co do przesłania pieniędzy w wysokości [...] zł na jedno łóżko polowe dla A.P. Pieniądze przyszły ale bez powiadomienia, że są przeznaczone na zakup łóżka, dlatego też zostały przeznaczone na dietę. Skarżący podali, że podstawowe leki i apteczkę domową może mieć każdy za wyjątkiem skarżących, którzy mieszkają w strasznym brudzie, pleśni, smrodzie. Skarżący podali, że A.P. pogryzł pies i przez brak leków i domowej apteczki skarżąca może stracić nogę. W skardze skarżący wnieśli o przyznanie im adwokata z urzędu.

5

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o oddalenie skargi i jednocześnie podtrzymało stanowisko prezentowane dotychczas w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 przyznał A.P. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 odrzucił skargę A.P.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 odmówił przyznania A.P. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 odrzucił skargę kasacyjną A.P. i A.P. wniesioną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 o odrzuceniu skargi A.P.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 odrzucił zażalenie A.P. wniesione na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 o odmowie przyznania A.P. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 26 marca 2009 r., sygn. akt I OZ 210/09 odrzucił zażalenie A.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1500/08 o odmowie przyznania A.P. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga A.P. nie jest uzasadniona.

W niniejszej sprawie podstawę prawną wydania decyzji stanowił przepisy art. 39

ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Zgodnie z tymi przepisami zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, w szczególności na pokrycie na pokrycie części lub całości kosztów

6

zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.

Z powyższych przepisów wynika, że świadczenie to przysługuje na zaspokojenie niezbędnych potrzeb, tzn. takich bez zaspokojenia których osoba nie może egzystować, zagrożone są warunki jej istnienia, a w szczególności życie lub zdrowie.

Rację należy zatem przyznać organom, że tego rodzaju potrzebą nie jest chęć posiadania przez wnioskodawcę zegarka, radia tranzystorowego i kuchenki mikrofalowej.

Trafne jest również stanowisko organu, co do tego, że skoro skarżący otrzymał w lipcu 2007 r. środki na zakup łóżka polowego, lecz przeznaczył je na inne potrzeby (czemu w skardze nie zaprzeczył skarżący, lecz stwierdził, że przy przekazaniu kwoty [...] zł nie został prawidłowo poinformowany, że środki te przyznano na ten cel - łóżko), to istniała podstawa do odmowy przyznania zasiłku na ten cel, z uwagi na wystąpienie przypadku korzystania ze świadczenia w sposób niezgodny z przeznaczeniem (art. 11 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).

Za zasadne Sąd uznał stanowisko organu, co do tego, że nie jest celowe przyznawanie świadczenia z pomocy społecznej w formie pieniężnej na zakup składanych krzeseł i składanego stolika, w sytuacji, gdy istnieje możliwość zaspokojenia tej potrzeby w ramach pomocy rzeczowej (art. 36 pkt 2 lit. e tej ustawy).

Zdaniem Sądu nie można zarzucić organowi tego, że odmówił przyznania zasiłku na leki i apteczkę, ponieważ zasiłek celowy przyznawany jest na konkretny udokumentowany cel. Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący, mimo że ma problemy zdrowotne (dokumentacja sprawy wskazuje na takie jego schorzenia jak: słaby wzrok, celiakia, niedokrwistość, zaburzenia paranoidalne), to jednak nie udokumentował, że aktualnie objęty jest opieką lekarską. Skarżący nie przedłożył też zaświadczenia lekarskiego, czy recepty wystawionej przez właściwego lekarza, z których wynikała by konieczność przyjmowania leków, czy używania środków znajdujących się na wyposażeniu apteczki domowej. Akta sprawy nie potwierdzają zaś podniesionego w skardze faktu pogryzienia matki skarżącego A.P. przez obcego psa, co wymagało by stosowania środków opatrunkowych, czy innych przedmiotów znajdujących się na wyposażeniu apteczki.

Trzeba również wskazać, że pokrycie w materiale dowodowym sprawy mają spostrzeżenia organu dotyczące pasywnej postawy A.P. w rozwiązywaniu swej sytuacji bytowej oraz braku współdziałania w rozwiązaniu swej sytuacji życiowej, co uzasadniało odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia

7

(art. 11 ust. 2 u.p.s.). Z akt sprawy wynika bowiem, że skarżący oczekuje na stałe przyznawanie mu przez organ pomocy społecznej wszechstronnie ukierunkowanych świadczeń finansowych na bieżące utrzymanie jego jak i mieszkającej z nim wspólnie matki. Skarżący jako osoba młoda (roku urodzenia - 1980 r.), posiadająca wykształcenie średnie zawodowe (pracownik administracyjno - biurowy), znająca języki obce (skarżący do 19 roku życia mieszkał poza granicami RP – N., S., S. - pismo OPS P. Filia Nr [...] z [...] września 2006 r.), zamieszkała w W. (mieście z dobrze rozwiniętym rynkiem pracy) od momentu objęcia opieką Ośrodka (2006 r.) nie podejmuje pracy zarobkowej, stanowczo odmawia podjęcia pracy fizycznej, uważając, że jest niezdolny do pracy (Karta aktywności zawodowej bezrobotnego). Skarżący, mimo, że - jak twierdzi - jest niezdolny do pracy nie podejmuje starań mających na celu uzyskanie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (takie działanie sugerował skarżącemu organ pomocy społecznej - pismo OPS P. nr [...]) celem potwierdzenia stanu swego zdrowia, co umożliwiło by mu ubieganie się np. o przyznanie zasiłku stałego z pomocy społecznej, czy stałej renty socjalnej (ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej - Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.). Skarżący nie podejmuje też prób uzyskania świadczeń alimentacyjnych od swoich wstępnych (ojca, dziadków zamieszkałych w T. (pismo MOPS w T. z dnia [...] kwietnia 2007 r.). Skarżący odmówił podania adresów rodziny (Kwestionariusz Rodzinnego Wywiadu Środowiskowego k-407). Odmówił też składania pisemnych oświadczeń o swej sytuacji materialnej (Aktualizacja Wywiadu k-324). Skarżący nie podjął aktywnej współpracy w ramach zaoferowanego mu udziału w programie wychodzenia z bezdomności (pismo Stowarzyszenia "[...]" z dnia [...] grudnia 2006 r.).

Sąd podziela stanowisko A.P., że jego sytuacja osobista jest trudna. Nie można się jednak zgodzić ze skarżącym, że Ośrodek Pomocy Społecznej nie udziela skarżącemu pomocy. Z akt sprawy wynika bowiem, że w okresie marzec 2008 r. - wrzesień 2008 skarżący otrzymał pomoc finansową w formie zasiłków okresowych i celowych w łącznej wysokości [...] zł (decyzje nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...]). Skarżący pomija jednak to, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej pomoc społeczna jest instytucją polityki państwa, która ma na celu jedynie umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Stosownie zaś do art. 3 ust. 1 tej ustawy zadaniem pomocy społecznej jest tylko

8

działalność wspierająca osoby i rodziny w ich wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb. Z powyższego wynika, że pomoc udzielana w formie zasiłków, w tym zasiłku celowego nie może być podstawowym i stałym źródłem dochodu dla skarżącego i stanowić pełnego pokrycia kosztów jego utrzymania bowiem w takiej sytuacji przekreśliło by to sens istnienia pomocy społecznej jako instytucji polityki społecznej państwa i było by sprzeczne z istotą i charakterem prawnym zasiłków jako świadczeń socjalnych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji.

9