Art. 545. Wniosek o wznowienie postępowania
Kodeks postępowania karnego
§ 1. W postępowaniu o wznowienie stosuje się odpowiednio art. 425 § 2 zdanie pierwsze, § 3 i 4, art. 429, art. 430 § 1, art. 431, art. 432, art. 435, art. 442, art. 456, art. 457 § 1 i 3, art. 529, art. 530, art. 532 i art. 538, a w razie wznowienia postępowania na korzyść oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 434 i art. 443.
§ 2. Wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, radcę prawnego albo radcę Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy art. 446 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Sąd, orzekając jednoosobowo, odmawia przyjęcia wniosku niepochodzącego od osoby wymienionej w § 2 bez wzywania do usunięcia jego braków formalnych, jeżeli z treści wniosku, w szczególności odwołującego się do okoliczności, które były już rozpoznawane w postępowaniu o wznowienie postępowania, wynika jego oczywista bezzasadność. Na postanowienie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do tego samego sądu orzekającego w składzie trzech sędziów.
- Odpowiednie stosowanie w postępowaniu wznowieniowym norm wymienionych w art. 545 § 1 k.p.k.
- Warunki formalne wniosku o wznowienie postępowania
- Wniosek o wznowienie skazanego, co do którego zachodzą uzasadnione wątpliwość co do jego poczytalności
- Przymus adwokacki złożenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 545 § 2 k.p.k.)
- Wniosek o wznowienie postępowania adwokata lub radcy prawnego we własnej sprawie
- Niedopuszczalność zażalenia na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wznowienie (art. 545 k.p.k.)
- Odmowa przyjęcia wniosku niepochodzącego od osoby uprawnionej, zażalenie (art. 545 § 3 k.p.k.)
- Kognicja sądu orzekającego w przedmiocie wznowienia postępowania