Przymus adwokacki złożenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 545 § 2 k.p.k.)

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 czerwca 2016 r. (SK 2/15) uznano, że art. 526 § 2 k.p.k. w zakresie, w jakim wyłącza możliwość sporządzenia i podpisania kasacji we własnej sprawie przez adwokata bądź radcę prawnego, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.

Zgodnie z art. 190 ust.1 Konstytucji RP wyroki Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Tym samym stwierdzić należy, że wniesienie wniosku o wznowienie postępowania, sporządzonego i podpisanego osobiście przez adwokata lub radcę prawnego we własnej sprawie, jest skuteczne, o ile odpowiada pozostałym wymogom formalnym przewidzianym w ustawie.

Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2017 r., II KO 27/16

Standard: 40844 (pełna treść orzeczenia)

Przewidziany w art. 545 § 2 k.p.k. wymóg sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie przez adwokata albo radcę prawnego nie jest dopełniony, jeżeli osobie prawomocnie skazanej za przestępstwo wniosek ten sporządza i podpisuje ustanowiony przez nią w roli pełnomocnika radca prawny, gdyż wnioskodawcą jest tu osoba występująca w procesie jako oskarżony i tak też traktowana również po skazaniu w postępowaniach prowadzonych po uprawomocnieniu się wyroku, przewidzianych w Kodeksie postępowania karnego, w tym i o wznowienie. Oskarżony bowiem korzystać może z pomocy obrońcy (art. 6 k.p.k.), a nie pełnomocnika, po którego pomoc prawną sięgać mogą strony inne niż oskarżony (art. 87 § 1 k.p.k.), natomiast obrońcą w sprawach o przestępstwa może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów o ustroju adwokatury (art. 82 k.p.k.) – zob. postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 r., IV KZ 19/10

Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2013 r., WK 18/13

Standard: 41781 (pełna treść orzeczenia)