Art. 217. Zatrzymanie rzeczy
Kodeks postępowania karnego
§ 1. Rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym, przepadku, środków kompensacyjnych albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach niecierpiących zwłoki – także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu.
§ 2. Osobę mającą rzecz podlegającą wydaniu wzywa się do wydania jej dobrowolnie.
§ 3. W razie zatrzymania rzeczy stosuje się odpowiednio przepis art. 228. Protokołu można nie sporządzać, jeżeli rzecz załącza się do akt sprawy.
§ 4. Jeżeli wydania żąda Policja albo inny uprawniony organ działający we własnym zakresie, osoba, która rzecz wyda, ma prawo niezwłocznie złożyć wniosek o sporządzenie i doręczenie jej postanowienia sądu lub prokuratora o zatwierdzeniu zatrzymania, o czym należy ją pouczyć. Doręczenie powinno nastąpić w terminie 14 dni od zatrzymania rzeczy.
§ 5. W razie odmowy dobrowolnego wydania rzeczy można przeprowadzić jej odebranie. Przepisy art. 220 § 3 i art. 229 stosuje się odpowiednio.
Komentarz redakcyjny
Zatrzymanie rzeczy jest czynnością procesową, polegającą na przejęciu rzeczy przez organ procesowy od osoby, która ją posiada, w wyniku dobrowolnego jej wydania (art. 217 § 1 k.p.k.), lub odebrania rzeczy (art. 217 § 5 k.p.k.).
Czynność mozna przeprowadzić na każdym etapie postępowania: przed wszczęciem w ramach czynności w trybie art. 308k.p.k., po wszczęciu postępowania przygotowawczego oraz na etapie sądowym. Dokonuje się jej na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach niecierpiących zwłoki - także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu.
Żądanie dobrowolnego wydania rzeczy odnosi się bezpośrednio od osoby, w której posiadaniu ona się znajduje. Żądanie nie musi mieć formy pisemnej, a wystarczające jest odnotowanie w protokole przesłuchania tej osoby lub sporządzenie protokołu zatrzymania rzeczy. Policja lub inny organ mogą zwrócić się z wnioskiem do prokuratora o wydanie takiego postanowienia (art. 326 § 3 pkt 4 k.p.k.). We wniosku powinien być wskazany: cel czynności ze wskazaniem rzeczy, która ma być wykryta, zatrzymana albo rzeczy lub danych informatycznych, które mają być znalezione lub zatrzymane, jak również imię, nazwisko i adres osoby (nazwę i adres instytucji), u której czynności te mają być przeprowadzone. Należy także przedstawić dowody lub okoliczności dające podstawę do przypuszczenia, że osoba podejrzana lub wymienione rzeczy albo dane informatyczne znajdują się we wskazanym miejscu lub urządzeniu albo systemie informatycznym. Jedynie w wypadkach niecierpiących zwłoki, tj. gdy zwłoka spowodowana uzyskaniem postanowienia sądu lub prokuratora mogłaby doprowadzić do ukrycia lub utraty rzeczy, uprawnienie takie przysługuje Policji lub innemu uprawnionemu organowi (art. 217 § 1 k.p.k.).
W wypadku dobrowolnego wydania rzeczy, bez postanowienia sądu lub prokuratora osoba, która rzecz wydała, ma prawo złożyć wniosek o sporządzenie i doręczenie jej postanowienia sądu lub prokuratora o zatwierdzeniu zatrzymania, o czym należy ją pouczyć. Z art. 217 § 4 k.p.k. wynika, że w terminie 14 dni od zatrzymania rzeczy,
Dostęp do pełnej treści jest płatny. Przejdź do premium
