Art. 10. Zwrot mienia osobie represjonowanej
Ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
1. W przypadku stwierdzenia nieważności orzeczenia, osobie uprawnionej zwraca się mienie, którego przepadek lub konfiskatę orzeczono na rzecz Skarbu Państwa, oraz przedmioty zatrzymane w toku postępowania – z wyjątkiem przedmiotów, których posiadanie jest zakazane lub wymaga zezwolenia – jeżeli znajdują się one w posiadaniu państwowej jednostki organizacyjnej, a w razie niemożności zwrotu – ich równowartość wypłaca się ze środków Funduszu Reprywatyzacji, o którym mowa w art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz. U. z 2019 r. poz. 2181 oraz z 2020 r. poz. 284 i 875).
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, Skarb Państwa jest reprezentowany przez państwową jednostkę organizacyjną, w której władaniu jest mienie podlegające zwrotowi lub mienie zatrzymane w toku postępowania. W przypadku braku takiej jednostki Skarb Państwa jest reprezentowany przez organ administracji rządowej, któremu przekazano do dysponowania mienie w wyniku orzeczenia sądu, o którym mowa w art. 2 ust. 1. W przypadku braku takiej jednostki Skarb Państwa jest reprezentowany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
- Droga procesu cywilnego do dochodzenia zwrotu mienia w trybie art. 10 ustawy o uznanie za nieważne orzeczeń
- Właściwość w sprawach zwrotu mienia lub jego równowartości na podstawie w art. 10 ustawy lutowej
- Staciones fiscii w sprawach o zwrot mienia w trybie ustawy lutowej
- Wykazanie w postępowaniu "zatrzymania przedmiotów"
- Osoba uprawniona w rozumieniu art. 10 ustawy lutowej; dziedziczenie roszczenia
- Wymagalność roszczeń uwzględnionych na podstawie art.10 ustawy; czasowe skutki stwierdzenia nieważności orzeczenia