Art. 204. Stręczycielstwo, sutenerstwo, kuplerstwo

Kodeks karny

§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę do uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji przez inną osobę.

§ 3. Jeżeli osoba określona w § 1 lub 2 jest małoletnim, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 4. (uchylony)

Poprzednie wersje

§ 4 w brzmieniu: "Karze określonej w § 3 podlega, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu uprawiania prostytucji za granicą" został uchylony z dniem 8 września 2010 razem z uchyleniem art. 253 k.k. ustawą nowelizacyjną z dnia 20 maja 2010 r. (Dz. U. Nr 98, poz. 626). Przestępstwo handlu ludźmi stypizowane w art. 189a § 1 k.k. w zw. z art. 115 § 22 k.k. łączy w sobie elementy przestępstw z art. 204 § 4 k.k. i art. 253 k.k.

Komentarze orzeczniczeAnalizy

Magdalena Kowalewska-Łukuć: Prostytucja, usługi seksualne i przestępstwa okołoprostytucyjne w prawie karnym

Magdalena Kowalewska-ŁukućDr hab. Magdalena Kowalewska-Łukuć Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego: Prostytucja, usługi seksualne i przestępstwa okołoprostytucyjne w prawie karnym

próba uporządkowania pojęć

PRAWO W DZIAŁANIU SPRAWY KARNE s. 96–106 nr 51/2022

Streszczenie redakcyjne

W kontekście zmian, jakie dokonały się na rynku usług seksualnych w Polsce w okresie od wejścia w życie obowiązującego Kodeksu karnego, Autorka postuluje potrzebę rewizji przepisów typizujących tzw. czyny okołoprostytucyjne i samego rozumienia pojęcia „prostytucja”.

Za szerokim ujęciem „uprawiania prostytucji”, przemawia zdaniem Autorki wzgląd na przedmiot ochrony przestępstw okołoprostytucyjnych, ale sprzeciw wywołuje wzgląd na gwarancyjną funkcję prawa karnego i zakaz wykładni rozszerzającej. W związku z tym proponuje zmiany art. 203 k.k. i art. 204 k.k. poprzez dodanie typów uprzywilejowanych, które przewidywałyby łagodniejszą karę w przypadku tzw. prostytucji miękkiej, tj. przyjmującej postać wykonywania innych niż stosunek płciowy czynności seksualnych, w tym także świadczonych za pośrednictwem internetu.

Autorka pod wątpliwość poddaje definiowanie prostytucji rozumianej jako świadczenie usług seksualnych z wykorzystaniem pojęć obcowania płciowego i innej czynności seksualnej w rozumieniu art. 197 k.k. Wskazuje na zacieranie się granic między prostytucją a usługami seksualnymi takimi jak: sekstelefony, sekskamerki, sponsorin, BDSM (bondage, discipline, sadism, masochism), masażu erotycznym.

W ramach usług seksualnych, co do których istnieje wątpliwość, czy są one formą prostytucji, Autorka wyróżnia dwie grupy. Pierwsza obejmuje usługi, w których dochodzi do bezpośredniego, choć niekoniecznie cielesnego, kontaktu między usługodawcą a usługobiorcą. Wykonywana czynność seksualna jest jednak na tyle daleka od obcowania płciowego, że powstają poważne wątpliwości co do uznania jej za prostytucję (np. obserwowanie przez klienta masturbacji innej osoby, masaż erotyczny). Druga grupa to przypadki tzw. cyberprostytucji przy wykorzystaniu internetu. W tym ostatnim wypadku Autorka wskazała indywidualną interpretację podatkową Izby Skarbowej w Katowicach, w której stwierdzono, że „Wirtualna prostytucja (wirtualny seks), polegający na czynnościach rozbierania się, masturbacji, przyjmowania póz seksualnych przed ekranem monitora, nie może być uznana za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”.

Reklama