Zasada jawności formalnej ksiąg wieczystych - niemożność zasłaniania się nieznajomością wpisu (art. 2 u.k.w.h.)
Przepisy o prawach jawnych z księgi wieczystej (art. 1 - 22 u.k.w.h.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z treścią zdania pierwszego art. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2017 r. poz. 1007) księgi wieczyste są jawne. Z przepisu tego wynika, że każdy może mieć dostęp do treści dowolnej księgi wieczystej, choćby danemu podmiotowi nie przysługiwało żadne uprawnienie dotyczące nieruchomości objętej tą księgą.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 listopada 2014 r. (I OSK 802/13): Sam fakt, że z księgi wieczystej można uzyskać informację o osobie właściciela nieruchomości nie ma wpływu na stwierdzenie, że numer tej księgi stanowi element przedmiotowy opisu nieruchomości. Jawność (o której mowa w art. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece) obejmuje oczywiście także możliwość uzyskania wiedzy o osobie właściciela nieruchomości.
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 27 marca 2018 r., II SA/Bd 593/17
Standard: 16569 (pełna treść orzeczenia)
Zaakcentowania jedynie wymaga, że przepis art. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece stanowiący, że księgi wieczyste są jawne i nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze ani wniosków, o których uczyniono w niej wzmiankę, zawiera jedną z fundamentalnych zasad funkcjonowania ksiąg wieczystych i ma decydujące znaczenie dla pewności obrotu prawnego. Księgi wieczyste są jawne zarówno pod względem formalnym, co oznacza uprawnienie każdego do przeglądania księgi i otrzymania z niej odpisów, jak i materialnym, o czym stanowi art. 3 u.k.w.h, zawierający domniemanie prawne zgodności wpisu prawa jawnego wpisanego do księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Konsekwencją zasady jawności ksiąg wieczystych jest przewidziana w art. 2 u.k.w.h. nieskuteczność powoływania się na nieznajomość wpisów i uczynionych wzmianek o złożonych wnioskach o wpis.
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 4 czerwca 2014 r., V ACa 232/14
Standard: 16570 (pełna treść orzeczenia)