Majątkowy charakter sprawy o sprostowanie protokołu powypadkowego

W dotychczasowym orzecznictwie Sąd Najwyższy konsekwentnie przyjmuje, że do kategorii spraw o prawa majątkowe należą sprawy o sprostowanie protokołu powypadkowego (postanowienie z 27 marca 2003 r., II UZ 3/03, OSNP 2004 nr 7, poz. 130; Monitor Prawa Pracy 2004 nr 7, s. 19 z glosą A. Świątkowskiego) oraz o ustalenie, że określone zdarzenie było wypadkiem przy pracy (postanowienie z 4 kwietnia 2006 r., I UZ 4/06, niepublikowane). W wymienionych sprawach o ustalenie (dla których podstawę prawną stanowi art. 189 k.p.c.) roszczenie procesowe zmierza bezpośrednio do realizacji prawa lub uprawnienia mającego wpływ na stosunki majątkowe stron (przede wszystkim powoda). Chodzi w nich przecież o przesądzenie co do zasady możliwości uzyskania od organu rentowego świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadku przy pracy (w tym jednorazowego odszkodowania, renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego), a także możliwości uzyskania świadczeń przysługujących od pracodawcy (odszkodowania za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy - art. 237[1] § 2 k.p., odszkodowawczych świadczeń uzupełniających, dochodzonych na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, w tym zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę - art. 445 k.c. lub renty uzupełniającej z tytułu utraconych zarobków lub zwiększonych potrzeb - art. 444 k.c.), ewentualnie o zapobieżenie przedawnieniu roszczeń.

Postanowienie SN z dnia 9 lipca 2009 r., II PK 240/08

Standard: 15804 (pełna treść orzeczenia)