Odrzucenie czynności niedopuszczalnej lub nieznanej prawu procesowemu
Dopuszczalność drogi sądowej; odrzucenie pozwu, nieważność postępowania (art. 2 k.p.c. i art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. i art. 379 pkt 1 k.p.c.)
Kodeks postępowania cywilnego jest zespołem norm prawa formalnego regulujących postępowanie przed sądami i innymi organami wymiaru sprawiedliwości, a jednym z celów tego postępowania jest urzeczywistnianie przepisów prawa materialnego oraz ich egzekwowanie. Ustawodawca, nadając czynnościom sądu, stron i innych osób biorących udział w postępowaniu określoną formę, oznaczając czas i miejsce ich dokonywania, a także normując wiązane z ich podjęciem lub zaniechaniem skutki, czyni postępowanie sądowe sprawnym, skutecznym i przewidywalnym.
Organy procesowe oraz strony i inni uczestnicy postępowania mogą podejmować wyłącznie czynności przewidziane i normowane przez prawo; inne czynności, a także te, którym nadano wadliwą (nieodpowiednią) formę lub które podjęto z naruszeniem ustanowionego terminu są niedopuszczalne albo bezskuteczne. Dokonanie czynności niedopuszczalnej (scil. nieprzewidzianej przez prawo procesowe) lub wniesienie nieznanego prawu procesowemu środka prawnego skutkuje jego odrzuceniem, a więc wydaniem orzeczenia negatywnego wskazującego na niedopuszczalność orzekania przez sąd w kwestii, której czynność (środek prawny) dotyczy (por. postanowienia SN z dnia 21 lutego 1973 r., III CRN 415/72, z dnia 20 lutego 1987 r., IV CR 277/86 i z dnia 8 grudnia 1999 r., III AO 54/99).
Postanowienie SN z dnia 26 lipca 2017 r., III CZ 25/17
Standard: 13348 (pełna treść orzeczenia)
Podstaw odrzucenia pozwu nie można rozszerzać w drodze wykładni bez wyraźnych ku temu podstaw (por. uchwała (7) SN z dnia 14 marca 1986 r., III PZP 8/86).
Uchwała SN z dnia 7 października 2009 r., III CZP 71/09
Standard: 53678 (pełna treść orzeczenia)