Rozwiązanie umowy o pracę - charakterystyka
Przepisy ogólne o rozwiązaniu umowy o pracę (art. 30 k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić na skutek zgodnego oświadczenia woli stron (porozumienie stron – art. 30 § 1 pkt 1 k.p.) lub też na skutek jednostronnej czynności rozwiązującej stosunek pracy (za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia).
Zarówno wypowiedzenie umowy o pracę, jak i jej rozwiązanie bez wypowiedzenia następuje na skutek jednostronnej czynności prawnej. Wypowiedzenie umowy o pracę, czy jej rozwiązanie bez wypowiedzenia nie wymaga – dla wywarcia skutku w postaci ustania stosunku pracy – zgody drugiej strony stosunku pracy.
Rozwiązanie umowy o pracę następuje poprzez złożenie przez jedną ze stron stosunku pracy oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy – drugiej stronie umowy. Po złożeniu jednostronnego oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę, do skutku rozwiązującego dochodzi bez jakiegokolwiek działania drugiej strony (por. wywody SN w uz. wyroku z dnia 15.07.2008r., III PK 9/08).
Przepisy Kodeksu pracy nie regulują kwestii, w jakim momencie w trwającym stosunku pracy następuje złożenie oświadczenia woli drugiej stronie. Zgodnie zatem z art. 61 k.c., który ma zastosowanie do stosunków pracy na podstawie art. 300 k.p., oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią (por. wyrok SN z 20 sierpnia 1984 r., I PRN 111/84, wyrok SN z 16 marca 1995 r., I PRN 2/95).
Do rozstrzygnięcia kwestii rozwiązania stosunku pracy wskutek jednostronnego oświadczenia woli (o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia) należy stosować art. 61 k.c., który stanowi, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Podkreślić trzeba, iż z przepisu tego wynika, że decydujące jest ustalenie istnienia możliwości zapoznania się przez daną osobę z treścią złożonego jej oświadczenia woli, a nie to, czy w do zapoznania się w istocie w danym przypadku dochodzi (por. uzasadnienie wyroku SN z 11.12.1996r.).
W odniesieniu do oświadczenia woli na piśmie, która to forma jest obowiązkowa oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem i bez wypowiedzenia, chwila złożenia oświadczenia pokrywa się z momentem prawidłowego doręczenia pisma zawierającego oświadczenie woli adresatowi (por. uz. wyroku SN z 05.10.2005r., I PK 37/2005).
Dla spełnienia warunku przewidzianego w art. 61 k.c. w odniesieniu do złożonego na piśmie oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy nie jest konieczne, aby adresat faktycznie (rzeczywiście) zapoznał się z treścią takiego oświadczenia. Możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia woli (przez inną osobę), o której mowa w art. 61 k.c., nie może, z jednej strony, być utożsamiana z rzeczywistym zapoznaniem się przez nią z tym oświadczeniem (z faktem zapoznania się), co oznacza, iż o złożeniu oświadczenia woli należy mówić także w sytuacji, gdy co prawda strona nie zna treści oświadczenia woli, ale miała realną możliwość zapoznania się z nią, bo dotarło (doszło) ono do niej w taki sposób, że "mogła się z nią zapoznać" (vide: wyrok SN z 06.10.1998r., I PKN 369/98).
Wyrok SR Gdańsk-Południe z dnia 13 marca 2017 r., VI P 292/14
Standard: 10520 (pełna treść orzeczenia)
Wyliczenie sposobów rozwiązania umowy o pracę zawarte w art. 30 § 1 KP ma charakter wyczerpujący, co oznacza, że strony umowy o pracę nie mogą swobodnie modyfikować poszczególnych sposobów, zwłaszcza w takim kierunku, który osłabiałby ochronę pracownika przed rozwiązaniem umowy o pracę. W szczególności naruszałoby interes pracownika przyjęcie, że pracodawca ma pełną swobodę w zakresie określenia daty, w jakiej umowa o pracę ma przestać obowiązywać, gdyż w wyniku takiego przyjęcia pracodawca otrzymałby faktyczne prawo doprowadzenia do rozwiązania umowy o pracę w każdej chwili (por. wyrok SN z dnia 2 listopada 1990 r., I PR 279/90).
Wyrok SN z dnia 4 października 2000 r., I PKN 58/00
Standard: 33090 (pełna treść orzeczenia)