Wyrok z dnia 1984-08-20 sygn. I PRN 111/84

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PRN 111/84

Wyrok z dnia 20 sierpnia 1984 r. 

Oświadczenie woli zakładu pracy o wypowiedzeniu umowy o pracę jest złożone pracownikowi wówczas, gdy doszło do niego w sposób umożliwiający mu zapoznanie się z treścią oświadczenia - nie zaś z chwilą przygotowania pisma zawierającego to oświadczenie.

Przewodniczący: sędzia SN Z. Zaziemski (sprawozdawca). Sędziowie SN: E. Jachczyk, E. Brzeziński.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Józefa M. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego "PZL-M" w M. o przywrócenie do pracy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 22.VI.1984 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Terenowa Komisja Odwoławcza do Spraw Pracy w Mielcu orzeczeniem z dnia 26.III.1984 r. oddaliła wniosek Józefa M. o uznanie wypowiedzenia mu umowy o pracę za bezskuteczne.

Komisja ustaliła, że wypowiedzenie wnioskodawcy umowy o pracę przez pozwaną Wytwórnię nie narusza prawa, albowiem zastosowała ona ustawowy okres wypowiedzenia, a wnioskodawca nie korzysta z ochrony trwałości stosunku pracy przewidzianej w art. 39 k.p.

Na skutek odwołania wnioskodawcy Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zaskarżonym wyrokiem zmienił powyższe orzeczenie i przywrócił wnioskodawcę do pracy na poprzednich warunkach, zasądzając na rzecz wnioskodawcy od pozwanej Wytwórni wynagrodzenie za okres 2 miesięcy pozostawania bez pracy.

Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że pozwana Wytwórnia naruszyła tryb konsultacji ze związkiem zawodowym dotyczący zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę przewidziany w art. 38 k.p.

Zakładowa organizacja związkowa bowiem o zamiarze wypowiedzenia wnioskodawcy umowy o pracę została zawiadomiona w dniu 25.I.1984 r., a decyzję o wypowiedzeniu umowy o pracę pozwana Wytwórnia podjęła już dnia 28.I.1984 r., a więc nie zachowała 5-dniowego terminu, o jakim mowa w art. 38 § 2 k.p., mimo iż organizacja związkowa "nie zajęła w tej sprawie ani pozytywnego, ani negatywnego stanowiska i po prostu milczała".

W konsekwencji Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił odwołanie wnioskodawcy, uznając, że nie zachodzi potrzeba badania merytorycznych przyczyn wypowiedzenia.

W złożonej rewizji nadzwyczajnej Minister Sprawiedliwości wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania.

Rewizja nadzwyczajna zarzuca rażące naruszenie prawa, a w szczególności art. 38 § 1 i § 2 k.p., art. 46 k.p. oraz art. 245 pkt 1 k.p.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.

Wypowiedzenie umowy o pracę jest jednostronnym oświadczeniem woli i wywołuje skutek w chwili złożenia przez zakład pracy tegoż oświadczenia pracownikowi.

Przepisy kodeksu pracy nie regulują, w jakim momencie w stosunkach pracy następuje oświadczenie woli drugiej strony.

Zgodnie zatem z art. 61 k.c., który ma zastosowanie do stosunków pracy na podstawie art. 300 k.p., oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Oświadczenie woli więc zakładu pracy o wypowiedzeniu umowy o pracę jest złożone pracownikowi wówczas, gdy doszło do niego w sposób umożliwiający mu zapoznanie się z jego treścią - nie zaś z chwilą przygotowania pisma zawierającego to oświadczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4.XI.1982 r. sygn. akt. II CR 380/82 - OSNCP 1983, z. 8, poz. 117).

O momencie złożenia oświadczenia woli nie decyduje również data w piśmie skierowanym do pracownika.

Niesporne jest w sprawie, że pozwane Zakłady zawiadomiły zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia wnioskodawcy umowy o pracę w dniu 25.I.1984 r., a wypowiedzenie umowy o pracy z daty 28.I.1984 r. doręczyły wnioskodawcy w dniu 31.I.1984 r. - co potwierdził on własnoręcznym podpisem na odpisie wypowiedzenia. Oświadczenie woli więc zostało złożone w dniu 31.I.1984 r., nie zaś - jak to stwierdził Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych - w dniu 28.I.1984 r.

Wprawdzie zarówno w odpowiedzi na rewizję nadzwyczajną, jak i na rozprawie przed Sądem Najwyższym pozwane Zakłady twierdziły, że pismo z daty 28.I.1984 r. wypowiadające wnioskodawcy umowę o pracę zostało podpisane w dniu 31.I.1984 r., jednakże Sąd Najwyższy nie uznał za celowe badania tej okoliczności - jako nie mającej w świetle powyższych wywodów istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy.

Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nietrafnie zatem uznał, że pozwane Zakłady wypowiedziały wnioskodawcy umowę o pracę z naruszeniem art. 38 § 2 k.p., przewidującego dla organizacji związkowej 5-dniowy termin do zgłoszenia zastrzeżeń.

Zgodnie z uchwałą pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 19.V.1978 r. sygn. akt V PZP 6/77 (OSNCP 1978, z. 8, poz. 127) zawierającą wytyczne orzecznictwa dla wykładni przepisów kodeksu pracy normujących współdziałanie kierownika zakładu pracy z organami związków zawodowych przy rozwiązywaniu umów o pracę - wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę nie narusza trybu określonego w art. 38 k.p., gdy zostało dokonane po upływie terminu przewidzianego w art. 38 § 2 k.p.

Stan taki istnieje w niniejszej sprawie, gdyż organizacja związkowa została powiadomiona przez pozwane Zakłady o zamiarze wypowiedzenia wnioskodawcy umowy o pracę w dniu 25.I.1984 r., a wypowiedzenie zostało dokonane w dniu 31.I.1984 r., 5-dniowy termin zatem, o którym mowa w art. 38 § 2 k.p., został zachowany.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nietrafnie dopatrzył się naruszenia przez pozwane Zakłady trybu postępowania przy wypowiedzeniu wnioskodawcy umowy o pracę.

Wadliwe stanowisko zawarte w zaskarżonym wyroku w powyższym zakresie spowodowało, że sąd ten nie poczynił żadnych ustaleń faktycznych umożliwiających ocenę zasadności dokonanego wypowiedzenia wnioskodawcy umowy o pracę na gruncie art. 45 k.p.

Skutkuje to uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania.

Tak też orzekł Sąd Najwyższy na podstawie art. 422 § 2 k.p.c. w związku z art. 277 § 2 k.p.

OSNC 1985 r., Nr 4, poz. 57