Relacja pomiędzy ustawą o broni i amunicji a art. 263 § 2 k.k.
Posiadanie bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji (art. 263 § 2 k.k.)
Wzajemna relacja pomiędzy ustawą o broni i amunicji oraz art. 263 § 2 k.k. sprowadza się do tego, że art. 263 § 2 k.k. penalizuje zachowanie sprzeczne z nakazanym w ustawie.
O ile bowiem Kodeks karny penalizuje zachowanie polegające na posiadaniu broni palnej bez zezwolenia, o tyle nie określa, w jakim zakresie zezwolenie takie jest wymagane. Treść normatywną art. 263 § 2 k.k. wypełniają więc przepisy określające pojęcie broni palnej i amunicji oraz zasady i tryb wydawania zezwoleń na ich posiadanie (uchwała SN z dnia 22 stycznia 2003 r., I KZP 40/02).
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 22 marca 2017 r., II AKa 42/17
Standard: 10378 (pełna treść orzeczenia)
W kontekście normy wyrażonej w art. 263 § 2 k.k. pozbawione podstaw jest twierdzenie, że Kodeks karny oraz ustawa o broni i amunicji mają do spełnienia różne cele.
Wzajemna relacja pomiędzy ustawą o broni i amunicji oraz art. 263 § 2 k.k. sprowadza się do tego, że wskazany przepis kodeksu penalizuje zachowanie sprzeczne z nakazanym w ustawie.
O ile Kodeks karny przewiduje penalizację zachowania polegającego na posiadaniu broni palnej bez zezwolenia, o tyle nie określa przecież, w jakim zakresie zezwolenie takie jest wymagane. Trafnie zatem wskazuje się w piśmiennictwie, że art. 263 § 2 k.k. "jest to przepis o charakterze blankietowym, gdyż jego treść normatywną wypełniają przepisy określające pojęcie broni palnej i amunicji oraz zasady i tryb wydawania zezwoleń na ich posiadanie" (I KZP 40/02).
Uchwała SN z dnia 29 stycznia 2004 r., I KZP 39/03
Standard: 35080 (pełna treść orzeczenia)