Zasiedzenie przygranicznych pasów ziemi
Przedmiot zasiedzenia
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Na fakt zasiedzenia przygranicznych pasów ziemi, lub ich nabycie w drodze uwłaszczenia można się powoływać zarówno w postępowaniu nieprocesowym o rozgraniczenie, jak i w postępowaniu o ochronę własności (także przy roszczeniu negatoryjnym), gdy granice są sporne, a Sąd w związku z tym dokonuje rozgraniczenia w trybie art.36 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ( tak: uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 1975 r. III CZP 92/74 , OSNCP 1976, Nr 3, poz. 34, Legalis Nr 18680; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 1967 III CR 424/66, OSNCP 1967, Nr 11, poz. 206, Legalis Nr 13054; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2009 r. IV CNP 114/08, Legalis Nr 236403; postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 r. IV CSK 252/11, z dnia 2 czerwca 2011 r. ICSK 521/10, z dnia 15 kwietnia 2011 r. III CSK 256/10 , z dnia 14 lipca 2010 r. VCSK 8/10 i wiele innych).
Postanowienie SR w Jaśle z dnia 15 maja 2017 r. I Ns 621/11
Standard: 8578 (pełna treść orzeczenia)
Warunkiem możliwości rozważania kwestii zasiedzenia przygranicznych pasów ziemi w ramach kryterium stanu prawnego granic gruntów jest uprzednie ustalenie przebiegu linii granicznej według dokumentów zaświadczających o zasięgu prawa własności sąsiadujących ze sobą właścicieli (por. postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2013 r., IV CSK 180/13).
Ustalenie przebiegu granic według stanu prawnego wymaga ustalenia na podstawie dokumentów i innych dowodów, jaki jest zakres prawa własności.
Postanowienie SN z dnia 8 września 2016 r., II CSK 836/15
Standard: 54767 (pełna treść orzeczenia)