Postanowienie z dnia 2009-01-28 sygn. IV CNP 114/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV CNP 114/08

POSTANOWIENIE

Dnia 28 stycznia 2009 r.

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Henryk Pietrzkowski

w sprawie ze skargi powodów

o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku

Sądu Okręgowego w G.

z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt III Ca (…),

w sprawie z powództwa K. B. i A. B.

przeciwko I. L. i P. L.

o nakazanie i rozgraniczenie,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 28 stycznia 2009 r.,

odrzuca skargę i zasądza od powodów na rzecz pozwanych kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego skargą.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w G. w sprawie, w której powodowie żądali zakazania pozwanym budowania wszelkich płotów i ogrodzeń rozgraniczających nieruchomości stron, nakazania pozwanym rozebrania płotu oddzielającego nieruchomości, a w toku postępowania zgłosili także roszczenie o rozgraniczenie tych nieruchomości, wyrokiem z dnia 25 stycznia 2007 r. ustalił granicę między szczegółowo opisanymi nieruchomościami oraz nakazał pozwanym, aby dokonali rozbiórki drewnianego płotu posadowionego wzdłuż dotychczasowej granicy, oddalił powództwo w pozostałej części.

Sąd Okręgowy w G., po rozpoznaniu apelacji wniesionej od tego wyroku przez powodów w części orzekającej o rozgraniczeniu oraz nieuwzględniającej roszczeń powodów, wyrokiem z dnia 30 maja 2007 r. zmienił zaskarżone orzeczenie jedynie co do kosztów postępowania, w pozostałym zaś zakresie apelację oddalił.

Powodowie wnieśli o stwierdzenie niezgodności z prawem opisanego powyżej wyroku Sądu Okręgowego – „w części oddalającej oddalenie apelacji powodów od orzeczenia Sądu Rejonowego w G. o rozgraniczenie nieruchomości, tj. w pkt 2”.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje, stosownie do art. 424¹ § 1 k.p.c., od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.

Wskazany przepis wyraża m.in. zasadę, że przesłanką dopuszczalności tej skargi jest rzeczywista niemożność zmiany lub uchylenia kwestionowanego orzeczenia, co ma miejsce m.in. w sprawie niekasacyjnej. Wykazanie tej przesłanki jest jednym z istotnych wymagań skargi (art. 424⁵ § 1 pkt 5 k.p.c.). Skarżący niedopuszczalność skargi kasacyjnej upatrują w niższej, niż przewidziana w art. 398² k.p.c. wartości przedmiotu zaskarżenia, podnosząc w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, że „mając na uwadze fakt, iż wartość przedmiotu sporu w zakresie rozgraniczenia została ustalona na kwotę 1 000 zł należy podsumować, iż skarga kasacyjna w niniejszej sprawie była niedopuszczalna…”. Skarżący trafnie wskazali, że w istocie przedmiotem sporu w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego jest przede wszystkim przebieg granicy między nieruchomościami należącymi do stron. W okolicznościach tamtej sprawy Sąd orzekł o rozgraniczeniu nieruchomości w wyroku, w którym uwzględnione zostało powództwo negatoryjne. Stosownie do poglądu wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 kwietnia 1997 r., III CKN 43/97 ("Wokanda" 1997, nr 7, poz. 4), oraz w postanowieniu z dnia 5 lutego 2002 r., II CZ 147/01 (LEX nr 55142), który należy podzielić, skarga kasacyjna przysługuje od wyroku orzekającego o roszczeniu windykacyjnym, niezależnie od wartości zaskarżenia, jeżeli w wyroku tym sąd przeprowadził rozgraniczenie na podstawie art. 36 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, dalej jako „p.g.k.” (tekst jedn. Dz. U. 2005 r., Nr 240, poz. 2027). Pogląd ten odnieść należy także do sytuacji, gdy orzeczenie o rozgraniczeniu nastąpiło w wyroku uwzględniającym powództwo negatoryjne, skoro sprawa wszczęta takim powództwem należy do spraw o własność w rozumieniu art. 36 p.g.k. W przedmiotowej sprawie od orzeczenia Sądu Okręgowego przysługiwała zatem skarga kasacyjna. Wbrew twierdzeniom skarżących istniała więc możliwość jego uchylenia lub zmiany. Skoro powodowie zrezygnowali z wniesienia skargi kasacyjnej, to skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jako niedopuszczalną należało odrzucić (art. 424⁸ § 2 k.p.c.).

O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 398²¹ i art. 424¹² k.p.c.