Wykazanie, że wzruszenie wyroku w drodze innych środków nie było i nie jest możliwe

Strona wnosząca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku (art. 4241 k.p.c.) nie ma obowiązku wykazania, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze skargi nadzwyczajnej nie było i nie jest możliwe; tym samym skarga nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 424[8] § 1 k.p.c. w związku z art. 424[5] § 1 pkt 5 k.p.c. albo art. 424[8] § 2 k.p.c.

Sąd Najwyższy ustalił, że przyjęta w uchwale wykładnia prawa obowiązuje od dnia jej podjęcia.

Sąd Najwyższy postanowił nadać uchwale moc zasady prawnej 

Uchwała (7) SN z dnia 15 października 2020 r., III PZP 4/20

Standard: 46383 (pełna treść orzeczenia)

Po wejściu w życie art. 89 i nast. ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 825 z późn. zm.) skarżący musi wykazać, że zwrócił się do uprawnionego organu o wniesienie skargi nadzwyczajnej (art. 424[5] § 1 k.p.c.) i nie została ona wniesiona.

Postanowienie SN z dnia 16 lipca 2020 r., I CNP 5/20

Standard: 45118 (pełna treść orzeczenia)

Wykazanie przez skarżącego tego, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, musi polegać na zawarciu w skardze wywodu prawnego, że niemożność zmiany lub uchylenia wyroku w drodze innych środków prawnych zachodziła w przeszłości i nadal istnieje w chwili wnoszenia skargi lub – w wypadku określonym w art. 424[1] § 2 k.p.c. – że niemożność zmiany lub uchylenia wyroku istnieje w chwili wnoszenia skargi.

Z istoty rzeczy dochowanie omawianego wymagania nie może obejmować wykazywania, że niemożność zmiany lub uchylenia wyroku będzie (nadal) istniała po wniesieniu skargi, tj. w chwili oceny dopuszczalności skargi. Wymagania, o którym mowa w art. 424[5] § 1 pkt 5 k.p.c., nie można więc odnosić do sytuacji, w której po wniesieniu skargi wprowadzony został nowy środek prawny, który umożliwia zmianę lub uchylenie prawomocnego wyroku objętego skargą.

Wymagania, o którym mowa w art. 424[5] § 1 pkt 5 k.p.c., nie można więc odnosić do sytuacji, w której po wniesieniu skargi wprowadzony został nowy środek prawny, który umożliwia zmianę lub uchylenie prawomocnego wyroku objętego skargą. W tej ostatniej sytuacji dezaktualizuje się – w odpowiednim zakresie – kwestia spełnienia wymagania określonego w art. 424[5] § 1 pkt 5 k.p.c., jednak konieczna jest nadal ocena, czy – na skutek zmiany normatywnej po wniesieniu skargi – zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku jest (stało się) możliwe, gdyż aktualna pozostaje w tym wypadku przesłanka dopuszczalności skargi w postaci niemożności zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku zarówno w przeszłości, jak również w chwili oceny jej dopuszczalności.

Postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2019 r., II CNP 1/18

Standard: 34419 (pełna treść orzeczenia)