Zarzut naruszenia powagi rzeczy osądzonej

Zarzut naruszenia powagi rzeczy osądzonej (res iudicata) podniesiony może być w sytuacji, gdy w innym postępowaniu prawomocnym orzeczeniem rozstrzygnięta została już kwestia odpowiedzialności karnej, przy czym musi zachodzić tożsamość podmiotowo-przedmiotowa ("co do tego samego czynu tej samej osoby") między czynem prawomocnie osądzonym, a tym będącym przedmiotem nowego postępowania. Oczywistym jest, że przesądza o tym konkretne zdarzenie faktyczne, a nie tylko opis i kwalifikacja prawna czynu.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 1 czerwca 2011 r., II AKa 83/11

Standard: 6557 (pełna treść orzeczenia)

W sytuacji, gdy po uprawomocnieniu się wyroku Sąd wydał "w tej samej" sprawie drugi wyrok zapominając o pierwszym, dochodzi niewątpliwie do naruszenia powagi rzeczy osądzonej. Zwrócił na to uwagę SN w uchwale z dnia 29 października 2002 r., I KZP 27/02 (OSNKW 2002, z. 11-12, poz. 96), podnosząc, iż "innym postępowaniem karnym" jest każde prawomocne, ukończone postępowanie, poprzedzające postępowanie, w trakcie którego wydano ponowne rozstrzygnięcie co do tego samego czynu tej samej osoby, niezależnie od tego, czy postępowania te zostały w "techniczny" sposób wydzielone jako odrębne sprawy, czy też wydzielenie takie nie nastąpiło. W innym orzeczeniu (postanowienie z dnia 28 listopada 2002 r., IV KZ 40/02, OSNKW 2003, z. 1-2, poz. 13) SN wyraził pogląd, iż dla oceny, czy nie doszło do naruszenia określonego przepisem art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. zakazu ne bis in idem, konieczne jest dokonanie analizy przypisanych w obu wyrokach, wcześniejszym i późniejszym, zachowań z punktu widzenia kryteriów tożsamości czynów uwzględniającej konkretne okoliczności, ustalone w obu postępowaniach, nawet wówczas, gdy różniły się opisem i kwalifikacją prawną.

Wyrok SA w Łodzi z dnia 24 marca 2009 r., II AKa 210/08

Standard: 6558 (pełna treść orzeczenia)