Obrona konieczna - prawo przed bezprawiem
Obrona konieczna (art. 25 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Prawo nie powinno ustępować przed bezprawiem, tak w przypadku obrony koniecznej (wyroki SN z dnia 27 lipca 1973r., IV KR 153/73 i z dnia 19 marca 1982r., III KR 31/82 oraz wyrok SA w Krakowie z dnia 27 czerwca 2002r., II AKa 165/02), jak i w przypadku zatrzymania obywatelskiego.
Przyjęcie odmiennej konstrukcji premiowałoby sprawcę przestępstwa, jak również powodowałoby w przyszłości, iż nikt nie podejmowałby prób pomocy napadniętym lub zatrzymania sprawców. Względy zatem ogólnoprewencyjne przemawiają za stanięciem po stronie osób działających w obronie prawa. To A. S. był osobą, która krzesłem wybiła szybę w lokalu, a oskarżeni gonili go, by ująć i wezwać Policję. Pokrzywdzony znany był bowiem właścicielce lokalu tylko z imienia, wiedziała ona też, że mieszka w pobliżu, jednak w żaden sposób nie pozwalało to zidentyfikować go w bliższy sposób.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 10 września 2015 r. II AKa 137/15
Standard: 6002 (pełna treść orzeczenia)
Ratio legis obrony koniecznej to nie tylko wzgląd na ochronę zaatakowanego dobra, ale także – respektowanie zasady, iż prawo nie powinno ustępować przed bezprawiem (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 23 listopada 1995 roku, II AKr 490/95; wyrok SN z dnia 11 lutego 1982 roku, II KR 8/82).
Wyrok z dnia 11 lutego 2015 r., II AKa 247/14
Standard: 24936 (pełna treść orzeczenia)