Charakterystyka prawa miejscowego
Prawo miejscowe (art. 94 Konstytucji)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
O zaliczeniu danego aktu prawnego do kategorii aktów prawa miejscowego decydują występujące łącznie następujące przesłanki: kompetencja do ich stanowienia, powszechny, normatywny i wykonawczy charakter, oraz terytorialny zasięg działania (por. D. Dąbek, Prawo miejscowe samorządu terytorialnego, Bydgoszcz-Kraków 2003, s. 69-75). Niespełnienie którejkolwiek z przesłanek pozytywnych pozbawia dany akt prawny cech aktu prawa miejscowego.
Wyrok WSA z dnia 18 maja 2023 r., II SA/Łd 45/23
Standard: 85467 (pełna treść orzeczenia)
W obowiązującym porządku konstytucyjnym i prawnym organy administracji publicznej mogą wydawać akty normatywne wykonawcze do ustawy na podstawie ustawowego upoważnienia szczegółowego (tzw. wykonawczego do ustawy), generalnego (np. generalna klauzula kompetencyjna do stanowienia przepisów porządkowych) lub ogólnego (np. podstawa prawna do wydawania statutów j.s.t.). Niezależnie od stopnia szczegółowości omawianego upoważnienia jedno jest pewne, że treść normy kompetencyjnej upoważniającej dany organ do tworzenia prawa nie powinna budzić wątpliwości co do normatywnego charakteru działania podejmowanego na jej podstawie przez organ administracji publicznej a także co do przedmiotu i zakresu regulacji (sfery stosunków społecznych objętych regulacją). Z pozycji ustrojowo-organizacyjnej administracji publicznej wynika, że prawo tworzone przez nią jest wykonawcze wobec ustawy z tym zastrzeżeniem, że stopień tego wykonawczego charakteru może być różny.
Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2016 r., I OSK 2742/15
Standard: 86263 (pełna treść orzeczenia)