Wina jako przesłanka nakazująca organowi cofnięcie zezwolenia
Cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych (art. 18 ust. 10 u.w.t.p.a.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Do oceny, czy został naruszony omawiany zakaz, najrozsądniej wydaje się, w ślad za postulatem doktryny, przyjąć tzw. miarę przeciętnego obywatela. W przypadku zarzutu, że sprzedawca złamał zakaz sprzedaży alkoholu osobom, których zachowanie wskazuje, że znajdują się w stanie nietrzeźwym, należy rozważyć, czy człowiek posiadający przeciętną wiedzę i doświadczenie życiowe mógł, obserwując zachowanie kupującego – dodajmy: z perspektywy sprzedawcy – dojść do przekonania, że jego zachowanie wskazuje, że znajduje się on w stanie nietrzeźwym (por.: G. Zalas [w:] I. Skrzydło-Niżnik, G. Zalas, Ustawa o wychowanie w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Komentarz, Zakamycze 2002, uw. do art. 15).
Wyrok WSA z dnia 23 lipca 2014 r., IV SA/Po 296/14
Standard: 88856 (pełna treść orzeczenia)
Cofnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych stanowi jeden z instrumentów w walce ze zjawiskiem alkoholizmu i stanowi sankcję administracyjną za naruszenie zasad sprzedaży i podawania napojów alkoholowych zawartych w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
W związku z tym dla ustalenia odpowiedzialności administracyjnej przedsiębiorcy nie ma znaczenia wina sprzedawcy, jak też, czy dokonał sprzedaży osobiście, czy przez zatrudnionego pracownika, na którego działanie nie miał wpływu w momencie dokonywania sprzedaży i w końcu nie ma znaczenia ewentualny aspekt ekonomiczny.
Wyrok WSA z dnia 26 czerwca 2014 r., II SA/Sz 199/14
Standard: 88860 (pełna treść orzeczenia)