Koszty transportu, utrzymania i koniecznego leczenia czasowo odebranego zwierzęcia (art. 7 ust. 4 u.o.z.)
Czasowe odebranie zwierząt (art. 7 u.o.z.)
Skoro art. 7 ust. 4 u.o.z. regulując kwestię kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia czasowo odebranego zwierzęcia, wyraźnie odwołuje się do przypadków, "o których mowa w ust. 1", a jednocześnie art. 7 ust. 1c u.o.z., statuując rozwiązanie wyjątkowe, wskazuje na nieopłatne przekazanie zwierzęcia podmiotom w nim wskazanym, innym niż podmioty wymienione w art. 7 ust. 1 u.o.z. (tj. schronisko dla zwierząt, gospodarstwo rolne, ogród zoologiczny), to kwestia tego, czy skarżąca w ogóle może być obciążona kosztami transportu, pobytu i koniecznego leczenia zwierzęcia w sytuacji przekazania zwierzęcia podmiotowi w powyższym trybie, ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia o obowiązku ponoszenia przez skarżącą tych kosztów. Wyjaśnienie wzajemnego związku pomiędzy przywołanymi powyżej regulacjami prawnymi, w kontekście zdekodowania normy prawnej stanowiącej podstawę obowiązku właściciela zwierzęcia ponoszenia kosztów jego transportu, utrzymania i koniecznego leczenia, stanowi natomiast wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia podjętego w niniejszej sprawie.
Wyrok NSA z dnia 3 lutego 2023 r., I OSK 97/21
Standard: 88183 (pełna treść orzeczenia)
Decyzja o czasowym odebraniu zwierząt nie musi zawierać rozstrzygnięcia ustalającego wysokość kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierząt, obciążającego właściciela lub ich opiekuna. Brak orzeczenia w tym zakresie na etapie wydawania decyzji o czasowym odebraniu zwierząt nie stanowi o niewykonalności decyzji podjętej w oparciu o art. 7 ust. 1 lub 3 ustawy z 1997 r. o ochronie zwierząt. Decyzje takie podlegając natychmiastowemu wykonaniu (art. 7 ust. 2) i co więcej, w przypadkach określonych w art. 7 ust. 3 tej ustawy, są wydawane już po odebraniu zwierząt.
Nie ulega wątpliwości, że kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. Wynika to wprost z przepisu prawa, tj. z art. 7 ust. 4 powyższej ustawy. Choć ustawa ta nie stanowi o konieczności wydania decyzji w tym zakresie, to przyjmując, że rozstrzygnięcie takie stanowiłoby konkretyzację obowiązku ciążącego na właścicielu lub opiekunie zwierząt do poniesienia tychże kosztów, zaakceptować można pogląd o celowości wydania w tym zakresie odrębnej decyzji administracyjnej.
Określenie w decyzji o odebraniu czasowym zwierząt konkretnej wysokości kosztów utrzymania i koniecznego ich leczenia będzie z reguły niemożliwe. Nie sposób na tym etapie rozstrzygania przewidzieć okresu wymaganego do leczenia poszczególnych zwierząt i rzeczywistych kosztów z tym związanych (patrz: wyrok WSA w Szczecinie z dnia 6 listopada 2013 r., II Sa/Sz 965/13).
Wyrok WSA z dnia 23 maja 2018 r., II SA/Gd 153/18
Standard: 88201 (pełna treść orzeczenia)